Een aanbod

Omdat mijn oude (echt: oude) droger het opeens opgaf, kocht ik een nieuwe.
Die werd vanochtend bezorgd.

De jongen van CoolBlue wees me op de 10 jaar garantie op de motor maar dan moest ik het apparaat even bij AEG registreren.
Op de droger stond een telefoonnummer en ik belde dat, denkend: even melden en klaar.

Helaas.
Ze wouen alles van me weten.
Naam, adres, telnr.
Nummer van de droger (dat snapte ik nog) en waar ik hem had gekocht en toen kwam het.

De vrouw ‘mocht me een aanbod doen’ en dan zie je de bui al hangen.
Het aanbod was: als de machine kapot ging door falen van hún, was ik verzekerd via Coolblue (2 jaar) en nu voor de motor ook via hén.
Maar stel dat er iets kapot ging door een stommiteit van mij?!
Dan moest er een monteur komen (duur!) en materiaal (duur!) maar voor een gering bedrag nl € 3,99 p.m. kon ik me daar ook voor verzekeren.
Altijd op te zeggen!
En o ja… de voorwaarden moest ze me *per telefoon* vertellen.

Dat vond ik al raar.
Waarom niet per mail (mail had ze ook van me willen hebben) maar dat waren de regels.
Dit alles in rap tempo.

Ik aarzelde.
Omdat ik niet uitsluit dat ik iets doms kan doen.
En soms heb ik huisoppassers van wie ik het ergste vrees.
Ik neigde dus tot ‘ja’.

Prima!
Dan moest ik nu mijn IBAN opgeven want dat was nodig voor het opstellen van het document.
Huh????
Waarom, vraag ik.
Omdat het nodig is voor het opstellen van het document.
Waarmee we in een kring praten.

Ik zeg dat ik dat geen verklaring vind.
Maar dat zijn de regels en ze doen er niets geks mee en zijn hartstikke betrouwbaar.
Ik weiger.

Intussen zit ik volledig in de stress na ruim een half uur dit gezeik aan m’n kop.
Spanning in mijn schouders.
Doodmoe.

Net wil ik checken hoe het zit met AEG en die verzekering en ik beland op hun site waar staat dat ik die 10 jaar verzekering online had kunnen regelen in 3 minuten!!!!
Lesson learned zal ik dan maar denken.