Ik vond dat mijn PC wat veel geluid maakte en vroeg E. om langs te komen om ‘m schoon te maken.
Aangezien ik dat zelf niet durf. Kast open, stofzuiger – brr.
Het stof in de kast viel mee. Maar: er lekt iets. Waardoor de PC niet vandaag kapot gaat en ook niet morgen maar wel tussen over twee maanden en een jaar. Aangezien ik over zes weken weg ben en R. over twee maanden hier is en op de Winkel past moet er dus snel een nieuwe komen.
Daarmee was ik deze middag bezig. Zodat ik niet de knagers om drie uur hun middagsnack geef maar pas om half zeven hun avondeten.
Dan zie ik dat een donker caafje op haar zij ligt te spartelen. Ik denk: omgevallen en kan niet rechtop komen. Wat raar zou zijn want een caaf is geen schaap.
Ik zet haar rechtop maar ze valt weer om. En de anderen, tuk op eten, lopen over haar heen.
Ik leg Roberta Alexander, want zij is het, met wat hooi in een bord. Ik neem haar mee naar binnen.
En eerst trapt ze nog best behoorlijk maar al snel zo weinig dat ik steeds denk: ze is dood.
Haar oogjes hebben ook al die waas. Maar ze is niet dood. En af en toe beweegt nog een pootje.
Zodat we nu samen wachten op het einde.
Wat vervelend zeg… Gecondoleerd met R.A.
Arme Roberta Alexander… En arme Jeanne, die niks anders kan doen dan erbij zitten en wachten tot het voorbij is… Sterkte!
Oh, dit vind ik akelig. Ik hoop dat ze snel dood gaat, ik weet niet of ik dit zou kunnen, erbij blijven zitten dus. Misschien wel, maar ik ben bang dat ik me in een ver hoekje ga verstoppen, laf als ik ben.
@Truus: ik zit nu ook steeds te zeggen ‘laat nou maar gaan’ enzo.
En ik weet ook niet hoe lang ik dit nog volhoud.
Ach, arme Roberta. Ze ligt er op je foto ook erg un-cavia-like bij. Sterkte joh…
Is ze inmiddels dood? Ik hoop dat dat niet erg lang geduurd heeft.
@Truus: ze is dood.
Arme lieve kleine caaf 🙁 Veel sterkte! 🙁
Treurnis. Het bijwonen van sterven maakt jezelf ook een beetje dood; zo is en was dat voor mij althans… Weer opkrabbelen is voor de levenden.
Sterkte!
Big hug van mij.
Ach. Arme Roberta, arme jij.