Duif revisited

Ik vertelde al eens over Duif, een supertamme Turkse Tortel die nog nét niet uit de hand eet maar als ik dat echt zou willen, zou ik hem/haar dat volgens mij kunnen leren.

Laatst had ik een angstdroom waarin Loki Duif te pakken had genomen en naar binnen had gesleept om ‘m te plukken.
Overal lagen veren maar ik kon Duif nog net op tijd redden en buiten loslaten.

Vandaag wacht ik op een belangrijk telefoontje.
Dat eigenlijk gisteren al had moeten komen maar uiterlijk vandaag.

Wanneer ik vanuit het open raam in de woonkamer de kippen sta te voeren (raam is open omdat ik zo de eenden wat op afstand kan houden) gaat de telefoon.
Ik ren erheen en ja: hét telefoontje.

Ik moet een afspraak noteren en nog het 1 en ander en doe dat staand aan het aanrecht terwijl door het open raam Duif de woonkamer binnenvliegt.
Om te landen net voor de toren van Loki.
Die geïnteresseerd toekijkt maar vóórdat hij heeft besloten dat de tanden zetten in Duif een aardige onderbreking van de middag zou zijn, is Duif gelukkig alweer door het open raam verdwenen.

De vrouw aan de telefoon zegt dat ze me nog een brief zal sturen met de gegevens.
Dat is fijn zeg ik, want ik heb wel alles geprobeerd te noteren maar misschien is dat niet helemaal gelukt.