Droom

Vannacht de ultieme faaldroom.

Ik moet eindexamen doen (hoewel ik in de droom een stuk ouder ben, maar er is alsnog ontdekt dat ik destijds gezakt ben).
Ik zit te klungelen met Frans maar de rest ging wel, dacht ik.
Maar ik faal – en niet zo’n beetje.

Een 2 voor Frans (inderdaad). Maar ook een 1 voor Latijn (hoe kan dát nou).
En alle vakken waarvoor ik normaal hoge cijfers krijg: zesjes. Ook het opstel (dat is zo mogelijk nóg merkwaardiger dan de 1 voor Latijn).

Ik word apart genomen en in een kamertje neergezet.
Opdat er een plan kan worden gemaakt voor bijlessen. Want als ik nou maar de hele zomer de hele dag elke dag hard leer, kan ik misschien in september succesvol in de herkansing.
Wil ik dit echt, denk ik. En: wat als ik dat diploma gewoon nooit haal.

Waarna ik wakker word en het is half vier en wanneer ik twee uur later uit bed moet herinner ik me de droom alsof ik hem net heb gedroomd en voel ik me even beklemd (Wim Kan: “hebt u dat ook wel eens, het zgn. beklemd wakker worden“).

Daarna leg ik de laatste hand aan het artikel over Andy Houtkamp en stuur het hem toe.
En schrijf drie mooie stukjes voor Fanlog. Waarover nimmer nooit iemand anders uit zichzelf zegt dat ze mooi zijn dus daarom nu tegen mezelf “goed gedaan, jochie”.
Dank je, ikzelf.