Ik ben op een grote bijeenkomst en beland aan een tafeltje naast een bekende presentator (nee, niet die).
We praten en het is heel gezellig en dan buigt hij zich over me heen en trekt liefdevol mijn spijkerbroek uit. En ik ben aangenaam verrast door hoe goed mijn benen eruit zien.
Mooi gevormd en ´roomblank´ en zacht.
Dan zie ik een verdwaald konijntje zich een weg banen door de massa mensen.
Ik spring op, pak het voorzichtig, houd het tegen me aan en breng het naar binnen waar ik het in een kamer zet waar ook andere konijnen zitten.
Wanneer ik terug kom is het feest voorbij en de man is weg.
Ik stap ook in mijn auto en later zie ik hem fietsen. Met een bakfiets en daarin een mooie jonge meid.
Ik stop en loop naar hem toe.
Hij slaat zijn armen om me heen en zegt dat ik geen idee heb hoe aantrekkelijk hij me vindt en o, wat was dat lief, ik met dat konijntje. Maar: ik ben vijf jaar ouder.
"Ik vraag je niet ten huwelijk," zeg ik.
En ja, dat is ook wel weer zo.
Waarop we ons naar elkaar buigen voor een Kus en ik wakker schrik want(?) het is zes uur en ik heb vergeten de wekker te zetten en daar is Max van Weezel – en die was het trouwens óók niet in mijn droom.
zie je wel, dat is het zielige konijn uit het gesticht. een gedumpt konijn, alleen werd dat dumpen blijkbaar in jouw droom niet aan het konijn gekoppeld 🙂
Het vervelende met konijnen (anders dan caven) is dat ze niet sociaal zijn.
Ze willen wel met z’n tweeën als stelletje, maar méér ervaren ze als indringers.
ja dat is natuurlijk zo, want ik zie hier ook dat ieder konijn zijn eigen territorium heeft. eentje heeft een van de verkeersdrempels en het gebied eromheen… die blijft gewoon zitten als je aan komt rijden. maar die ene zwarte, die zieligerd die hier gedumpt is…. raar dat mensen dat doen. overigens is er een nestje met allemaal wildkleurige, maar ook een kleine rode! hoe dat nou kan….