Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Droom

25 november 2009

Ik zing in een opera.
Ik heb een hoofdrol. Ik ben sopraan. Ik zing heel goed.
Het is een productie zoals de Nederlandse Opera ze een aantal jaren geleden altijd had: met veel staalconstructies.

Ik klim in een soort rek, ik loop over een steiger.
Op de steiger bóven mij zingt de mezzo. Ik moet naar haar toe, wil klimmen maar er ontbreken treden. Ik durf niet.
Voorúit. Ik móet. Ik durf niet.

Ik loop terug naar beneden, ik loop het toneel af.
Ik word uitgefoeterd door de regisseur.
Ik weet dat ik die laatste klim écht niet had kunnen maken tenzij ik me aan mijn armen had kunnen optrekken.
Maar zo sterk ben ik niet.

Categorie: Dromen Door: Jeanne @ 11:14 7 Reacties |

Reacties

  1. Nan zegt

    25 november 2009 om 12:52

    Ah! Je zegt het zelf (2x)… “ik durf niet”.
    Welke lat ligt er schijnbaar te hoog?
    Hoe kun je nou weten dat je armen niet sterk genoeg zijn?

  2. Jeanne zegt

    25 november 2009 om 13:20

    @Nan: mbt het tweede – dat is gewoon de realiteit. Ik kan me niet optrekken aan een rekstok oid.
    Heb niet veel kracht in mijn armen.

  3. Nan zegt

    25 november 2009 om 14:57

    Dat is sneu om te horen. Maar zolang je nog een poes op kunt tillen, een koffer, of een pak stro…
    Ach wat. Hooggeplaatste mezzo’s behoren aan het einde van ’n echte opera nederig af te dalen naar de sopraan. Zo is het leven, en niet andersom. (Voor Cecilia Bartoli en Anne Sofie von Otter maken we dan een uitzondering).

  4. Jeanne zegt

    25 november 2009 om 15:02

    Wat nóg raarder is in de droom: ik sta in het middelpunt (tot die ontbrekende trap kwam vól zelfvertrouwen) en ik presteer goed nb door te zingen wat ik in het echt niet kan.

  5. Nan zegt

    25 november 2009 om 16:35

    Maar je houdt van opera! Da’s genoeg.
    Je moet het niet zo letterlijk nemen! Droomtaal spreekt in beelden en symbolen. Je moet een trap op en dat vind jij eng. Trap= iets groots willen doen (opsteigen), maar voor grote remmingen staan (voetjes op de grond willen houden).
    Mooi zingen is… Tja: wat zou je graag willen en durf je niet aan?

    Wij hoeven dit niet te weten, hoor! Hou het maar fijn onder de pet.

  6. Theo zegt

    25 november 2009 om 18:56

    Een stellage op het toneel is leuk, maar als onneembare hindernis niet conform de normale vereisten voor een operadiva. Laat die regisseur de aria maar voor eigen rekening nemen, of een toontje lager zingen!

  7. Nan zegt

    25 november 2009 om 19:19

    @Theo & Jeanne,

    Helemaal mee eens! Nu nog uitvinden wie de regisseur is van dit droom-drama.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Recente reacties

  • afentoeloglezertje: “Je bent er weer! Fijn dat het beter gaat. Hoe gaat het met Lexje?”
  • Jolanda: “Fijn dat je weer iets van je laat lezen. 🥰”
  • oehoeboeroe: “wat fijn dat je er weer even bent! En dat de scherpste randjes ervan af zijn.”
  • Jasmin: “Fijn om weer iets van je te lezen.”
  • oehoeboeroe: “ach ja, 19 november, dat is waar. Gefeliciteerd.Ik hoop inderdaad ook dat we weer eens iets van je kunnen lezen.…”

Links

  • Begraafplaatsen
  • De Koude Kalkoen

Categorieën

  • Algemeen
  • Boeken
  • Dromen
  • Egels
  • Europa
  • Foto's Amerika
  • Katten
  • Kippen
  • Knagers
  • Nelly Miricioiu
  • PC
  • Radio
  • Tashi
  • TV, film en muziek
  • Winkel

Countdown Timer

  • Lex 5 jaar over 154 dagen

Zoeken naar:

Copyright © 2025 · gemaakt door Bronwasser Websites