Een week lang is Dotje broeds.
Wat zinloos is want eerst zit ze op 1 (onbevrucht) ei dat ik weghaal en dan op helemaal niets meer.
Dus til ik haar een paar keer per dag op en zet haar buiten.
Dan holt ze de tuin in. Snel eten, snel zandbad en dan … terug.
Ik heb overwogen het leghok af te sluiten maar dan kan Bernadette er ook niet meer terecht.
Dan liever elke paar uur Dotje naar buiten tillen en de boos-broedse kip proberen op andere ideeën te brengen.
Gisterochtend komt ze voor het eerst weer zélf mee met An en Bernadette.
Hè, hè.
Ze eet verse andijvie (zijn ze gek op, een hele stronk uit de winkel, is lekkerder dan alle plantjes in de tuin).
Ik draai haar favoriete stukje boom voor haar om en ze pikt insecten.
’s Avonds met z’n drieën op stok. Vanochtend geen Dotje.
Ze zal toch niet weer broeden, denk ik.
Ik til het leghokdeksel op: geen Dotje.
Ik doe het deurtje open: dood Dotje.
Hoe kán dat nou.
Heb ik me vergist, was ze niet broeds maar ziek? Nee, ik kén broeds. En ik heb haar deze week zo vaak in mijn handen gehad, ze was stevig en zat ook goed in de veren.
Verder gedroeg ze zich op ‘broeds’ na heel normaal.
Toch voel ik me schuldig. Al weet ik dat het nergens op slaat.
kan ik me heel goed voorstellen! Wat akelig voor je! (dat klinkt een beetje blase maar het is heus gemeend 😉 )
Wat naar 🙁 De klote kant van dieren houden. Hoop dat de andere meisjes niets mankeren!
Hoor van F. dat kippen zich echt kunnen doodbroeden, ook al lopen ze af en toe naar buiten, scharrelen ze op het erf voor een wormpje etc. Bij F. op de boerderij was het een bekend verschijnsel, zijn vader zag het al aankomen en dan werd er gezegd: “die gaat in de soep”. (Misschien wreed, maar ze hadden een keuterboerderij, weinig geld, 11 kinderen en er moest toch eten op tafel komen).
Klopt, maar van ‘doodbroeden’ is geen sprake na een kleine week waarbij de kip toch echt de helft van de tijd wél heeft rondgelopen, gegeten en gedronken en stofbaden genomen.
Was al bang voor deze onjuiste reactie toen ik het vertelde. Daarom zette ik er ook bij dat ik haar vaak (elke paar uur!) in handen heb gehad en dat ze stevig (dik!) was en goed in de veren zat.
Arme jij! Ellendig, zo’n onverwachte schok. Onverklaarbaar, maar soms gebeurt het gewoon… Blijft kl*te.
Sterkte!
Wat akelig, en zo plotseling 🙁 ik schrik ervan! Veel sterkte
@aithos en @Femke: ik heb haar écht niet laten doodbroeden!
Ben nu bang dat anderen dat ook gaan denken 🙁
Mijn reactie heb ik denk ik niet goed geformuleerd. Ik weet dat je heel goed voor haar gezorgd hebt etc. Het is echt niet als een verwijt bedoeld. Ik was alleen heel erg verbaasd dat zo’n beestje ondanks alle goede zorgen toch sterft, waarop F. zei dat hij dat vaker had meegemaakt thuis. Die kippen werden ook van het nest gehaald, liepen ook weer rond maar waren vaak binnen 2 dagen dood. Het woord doodbroeden had ik niet moeten gebruiken, maar zo werd dat bij F. thuis genoemd.
Kortom (berichtje was nog niet af maar mw. K. de K. dacht er anders over): dat zo’n kipje sterft heeft helemaal niets met de verzorging te maken want dat jij goed voor je dieren zorgt is boven alle twijfel verheven.
@Truus: ik wil natuurlijk niets afdoen aan de kennis en het inzicht van F.
Maar ‘doodbroeden’ heeft (zie ook google) te maken met een kip die uitgeput raakt doordat ze al haar kracht geeft aan het zitten op een nest.
‘Kracht’ is verlies van gewicht etc. Onvoldoende eten en drinken.
Dat kán gewoon niet als je een kip binnen een week broedsaf krijgt en die kip vele uren per dag heeft rondgescharreld en gegeten en gedronken en gezandbadderd.
Juist daarom denk ik niet: laat een kip maar lekker zitten op niks tot ze er genoeg van krijgt.
Ik heb geen idee waaraan Dotje is doodgegaan.
Maar *niet* aan ‘doodbroeden’.
Geen moment gedacht aan “doodbroeden”. Zo heb ik mijn reactie ook beslist niet bedoeld. Ik ken het verdriet en de vraagtekens.
Ach jee wat een triest bericht 🙁
Was hier al een poosje niet geweest en dacht laat ik even kijken hoe het met de kipjes is.
Hier kan je niets aan doen Jeanne, je zegt zelf dat ze goed aanvoelde. Ik heb hier al veel broedse kippen gehad met grote regelmaat, maar nog nooit een kip die zich doodbroedde. Doodbroeden heb je eerder als een kip al weken op het nest zit en er echt niet af gaat.
Er kan wel wat anders aan de hand zijn waardoor een broedse kip een makkelijk slachtoffer is, namelijk bloedluis.
Bij een heftige bloedluisplaag kan een kip heel snel ernstige bloedarmoede oplopen, en daardoor overlijden.
Bloedluis verstopt zich graag in een legnest, maar ze zitten vooral in de naden van de planken in het hok. Om die reden heb ik geen legnesten meer in mijn hokken.
Een bloedluisplaag aanpakken is eigenlijk ondoenlijk, ik heb die strijd ook opgegeven. Één keer per jaar geef ik mijn hok een rigoreuze behandeling dmv schoonmaken, naden kitten en hok witten. Zo hebben de kippen dan even een paar weken rust, maar al snel zijn die krengen weer terug.
@Inge: bedankt voor je reactie.
Ik heb met Roelof afgesproken dat die eind deze week (wanneer ik weg ben en hij weer oppast) het hok grondig te lijf gaat.
Intussen is An ook al een week broeds.
De laatste dagen ben ik keihard. Ik til haar om 7 uur (dan staan ‘we’ als kippen uiterlijk op) van het legnest en zet haar in de tuin.
Niet tutten en ergens anders pseudo-broeden: eten, drinken, poepen, zandbad.
An is óók keihard. En boos.
Zodat ze wanneer ik om half zeven de deur naar het hok weer openzet de veren wijd uitzet, broeds kloekt en teruggaat naar haar leghok.
Uiteindelijk win ik.
Maar dit is wel een erg koppige tante.
Broedse kippen pak ik ‘hard’ aan. Een dag of langer in een kale cavia/konijnenkooi zonder strooisel en alleen water en voer. Het hok gewoon ergens neer zetten waar het niet knus is, dan is de lol er gauw af. Wel aan beschutting voor zon en evt. regen denken.