Alle goede doelen vallen me weer eens tegelijk lastig.
In december, dat snap ik.
Nieuw jaar nieuwe contributie.
Maar waarom nu achter elkaar Wakker Dier, Bont voor Dieren, Lenie ‘t Hart, anti-Stierenvechten? Drie heb ik overgemaakt toen had ik geen zin meer.
Vandaag valt in de bus Heifer (“koop een aandeel geit voor een gezin in Kameroen”) én de Dierenbescherming (“steunt u deze zomer ons asielwerk weer voor € 10 per maand”).
De laatste met van die snoezige katten- en hondennaamstickers erbij zodat ik me meteen schuldig voel als ik ze *niet* zou steunen.
En een foto van een lieve hond met hertenogen vastgebonden aan een boom.
Vooruit dan maar. Het asiel dus.
En dit keer niet de geit.
Een vrouw kan niet alles steunen.
Die rommel meesturen geeft mij meestal juist aanleiding niets te geven.
En zou het gewoon een halfjaarlijks iets zijn? Of een ‘veel mensen gaan nu op vakantie dus die voelen zich misschien eerder schuldig’?