Ik loop de Plusmarkt uit en mij tegemoet komt een vrouw met wie ik ooit een ietsje bevriend was en die ik al ruim een jaar niet heb gesproken.
Wat te doen.
Hoe is het met jou hoe is het met mij (´goed´).
Etc.
Of zal ik doen of ik zozeer geconcentreerd ben op mijn winkelwagentje of op een punt ver over haar schouder dat ik haar niet zie?
Wanneer we elkaar op twee meter zijn genaderd lost het probleem zichzelf op.
Of liever: *zij* lost het op.
Een punt pakweg tien meter achter mijn linker schouder trekt haar aandacht.
Zodat we elkaar op 1 meter passeren.
Zonder een woord.
In het kader van de kerstgedachte stel je ons wel weer zwaar op de proef, Jeanne!
Je gunt ons -als altijd- een blik in je hoofd en wat er in haar hoofd omgaat, weten we niet. Wellicht hetzelfde -so what.
Zelf doe ik vrijwel altijd supermarktboodschappen in een dorp in de buurt. De kans dat ik dan bekenden tegenkom is daarmee meteen gedecimeerd.
Kijk, ik hoef geen gesprekken met bekenden, terwijl ik zoïets privé’s voor me uitduw als mijn boodschappen. Bovendien gaat het meestal nergens over (en dat kan ook best met onbekenden) en als het wel ergens over gaat, dan asjeblieft niet in de supermarkt.
Ofwel: je bent niet de enige!
Je hoeft toch geen gesprek aan te gaan?
Zeg gedag en laat het daarbij(vlug doorlopen,want druk).
Veel erger vind ik praatjes over de heg met mijn buren;ik zet het liefst in het donker mijn rolemmer aan de weg om dat alles te ontlopen.
Aan de andere kant;ik heb ook geen zin om contact-gestoord te worden.
Herkenbaar, ik voel ook nooit wat voor een praatje.