Vandaag moest Loki naar de dierenarts voor ontklitten.
Ik vertelde dierenarts Martin (ik moest immers een consult boeken bij de dierenarts) dat het vorige keer niet goed was gedaan en dat ik helemaal niet per se wou dat *hij* het nu deed maar dat de assistente aan de telefoon had gezegd dat het ’s ochtends niet anders kon en dat ze ook nog had gezegd dat ik dat vast niet wou betalen (oid).
Martin haalde een andere assistente, wees haar op de ergste klitten en beloofde later terug te komen voor inspectie.
Deze assistente was aardig, geduldig en deskundig.
Ze haalde de klitten eruit met een kammetje dat ook sneed en alleen waar Loki dat niet toeliet, scheerde ze een stukje.
Ik blij, Loki nog steeds niet blij.
Waarbij ook niet hielp dat we een half uur hadden moeten wachten in een wachtkamer waar het steeds drukker werd met jankende en blaffende honden.
Ik was erg tevreden over hoe de assistente werkte: rustig, geduldig, soms even wachten wanneer Loki het niet meer trok.
Ik liet hem dus niet meer checken door de dierenarts (was niet nodig).
De volgende keer zal ik weer naar deze assistente vragen.
En o ja: ik hoefde alleen trimtarief te betalen, *niet* het consult voor de dierenarts.
En? Hoe ziet Loki er nu uit?
Hetzelfde! dus als een wolbaal. Ik merk het alleen als ik hem betast, dat zijn vacht niet extreem vol meer is maar meer ‘normaal’.
Maar voor het oog is het dezelfde kat.
Fijn dat het weer gebeurd is. Het blijft een zorg, zo een wolbaal met langharige vacht. Ook goed dat je nu weet wie hem deskundig kan kammen als het haar weer in de klit gaat. 🙂 Hoop dat zij lang blijft werken in de praktijk!