Het is gelukt.
R. sloop mee naar binnen en Guus zat nog boven. Zodat ik hem lokte met rosbief en hij kwam en zag toen wél R. en wandelde richting uitgang waar hij niet verder kon en R. hem greep en ik het mandje te voorschijn toverde.
Guus krijste en krijste en loeide en loeide en ik had z’n mandje gerieflijk ingericht met een dik badlaken maar dat schopte hij meteen in een hoek.
Toen ging hij in de auto ook nog hyperventileren en eenmaal bij de dierenarts besloten we buiten te wachten ipv in de wachtkamer met al die andere zielige katten en nieuwsgierige honden.
Bij dierenarts Jessica maakte Guus zijn reputatie van érg bange kat helemaal waar.
Als een in elkaar gedoken hoopje ellende liet hij zich uit het mandje schuiven, plaste alles onder van angst en kreeg toen 2 prikjes, Stronghold in de nek en een anti-wormenpil. Aangezien we nu, zoals dierenarts Jessica formuleerde, meteen maar de hele APK deden.
4x per dag oogjes zalven is met Guus geen optie dus moest het met spuit antibiotica en spuit pijnstiller/ontstekingsremmer en vanaf morgen moet ik proberen dat laatste er in de vorm van pilletjes in te krijgen.
Weer thuis vluchtte Guus de tuin in maar kwam daar na een uur ook weer uit.
(en kreeg rosbief)
Ik hoop niet dat dit snel nóg eens moet.
ik wens je sterkte met het geven van de pillen. Vindt guus vast ook niet fijn 🙁
Pillen moeten miv morgen en ja: dat zou ook best eens kunnen tegenvallen.
Sterkte!! En beterschap, uiteraard.
Wantrouwend pillenprobleem-op-pootjes hier (Tijger) schrokte haar antibiotica braaf op zolang ik ze maar in een stukje kip of een stukje brood met leverworst verstopte. Wat normaal gesproken alleen leidt tot zeer nauwkeurig om de pil heen eten en de pil laten liggen dan wel uitspugen. Misschien rook en/of smaakten deze neutraler.
Ik hoop dat het een beetje soepel gaat!
Gelukkig is het gelukt! Onze mw. K de K moet haar inentingen nog krijgen, want zonder komt ze geen kattenhotel in, en wij willen echt nog wel een keer een paar weekjes weg. Helaas is ze niet te vangen, een paling is er niets bij! Weet ook bij god niet hoe ik haar in bedwang moet houden, bij nekvel pakken durf ik niet omdat ik ooit heb gehoord dat dat voor volwassen katten heel erg pijnlijk is.
wij hebben 2 van zulke poezen, hetzelfde verhaal!
Ik heb ook eens geprobeerd om er 1 in z’n nekvel te pakken en dan in het mandje te doen, ws net niet op de goede plek gepakt, heel m’n hand/arm onder de schrammen en beten.
Terwijl het erge lieve poezen zijn,kroelen, zellfs op schoot, maar pak ze niet vast……
Je kunt ook een pilletje vragen aan de dierenarts waar ze slaperig van worden, maar dan moet je wel weten waaaar ze slaperig liggen te wezen/wegkruipen.
En voor oudere katten schijnt het een risico te zijn.(hart)
Die pilletjes helemaal fijnstampen en door iets erg lekkers, zo hebben we een asielpoes (in de schuur), steeds zo’n kuur kunnen geven, als hij ziek was, helaas moesten we hem na een tijdje toch in laten slapen.
Suuk 6!
Wij pakken ook niet in nekvel (geloof ik – R. pakt vooral) maar drukken de kat tegen de grond.
Overigens heeft mn R. in de loop der jaren veel krassen opgelopen met nog steeds zichtbare littekens…
Wij pakken juist wél in nekvel. Zonder dat wordt het alleen maar vechten en spartelen met als gevolg krassen op de mens en een totaal wilde paniekkat. We proberen in een greep een ruim stuk nekvel ~op te halen’ en goed vast te houden (knijpen hoeft niet) en met de andere hand het achterlijf tegen de grond drukken. De kat blijft dan relatief rustig en kan in het mandje worden geschoven. Als hij, tenminste als het Guus is, dan `los’ in het mandje zit gaat hij razen en grommen. De nekvelgreep beperkt juist de absolute uitbarsting die me voor het hart van(oudere) katten riskant zou kunnen zijn. Als je vrij veel nekvel goed vast hebt zonder te trekken en te rukken, doet het, denk ik, juist niet veel pijn maar werkt het juist `rustgevend’. En pijn speelt bovendien niet zo’n rol bij een kat die in eerste instantie kwaad is omdat hem iets overkomt waar hij geen zin in heeft. In die stress merkt hij pijn niet. De nekgreep werkt op de zenuwen en daarom vervoeren kattenmoeders zonder problemen hun jongen met het nekvel tussen de tanden.
Dit zijn mijn ervaringen als kattenvanger.
@Roelof: dank je wel voor je tip! Ik hoop dat ze, net zoals toen we haar kwamen halen bij de vorige eigenaar, zelf lief in het mandje gaat zitten (maar de kans is heel erg klein), dus hopen dat het me lukt met jouw advies. En ik ga ervan uit dat de dierenarts wel weet hoe het verder moet.