Die Königin der Nacht

Ik houd van opera en op Facebook hoor ik bij de Sills Crazies, een besloten group (jawel) van fans van de (overleden) sopraan Beverly Sills.

Vandaag wijst iemand ons op de ‘Non mi dir’-aria uit Don Giovanni die ze ooit zong en eerlijk gezegd vind ik het wel mooi maar ik mis de betrokkenheid die ik uit andere rollen van haar ken.
Dankzij You Tube ben je al snel bij een andere aria en nog een andere aria.
Ook bij ‘Die hölle Rache’ uit Die Zauberflöte.
Een van de twee aria’s van Die Konigin der Nacht (waarmee Deutekom beroemd is geworden).
Het zijn indrukwekkende aria’s mn deze maar als rol stelt de Koningin niet bar veel voor.

In haar autobiografie schrijft Sills erover: “I have recovered enough in the next few weeks to sing, in January of 1964, in Boston, my first Queen of the Night in Mozart’s The Magic Flute. I wish it had been my last, and if I had a brain in my head it would have been. No role – not even Micaela – has ever bored me more.
No role has given me less anticipation or less feeling of involvment; at one performance Peter and I backstage managed to address 250 Christmas Cards between my first and second act arias! The role consists of five high F’s. If all five come out beautifully, you’re a fabulous hit; if not, forget it, even though you may have sung all of the rest of the aria beautifully.

The only perfect performance I ever gave, by my own standards, was a Queen of the Night I did at the Tanglewood Music Festival conducted by Erich Leindorf. When I walked on stage to do the arias, Erich had a look in his eye that said, Don’t you dare miss one of those high F’s.
I didn’t, by God, because the performance was broadcast I know that there is a historic record attesting to my one perfect Queen of the Night.”