De strijd tegen de zwarte kater gaat goed.
Om half negen was hij op het terras achter het huis en gooide ik water naar hem.
Niet geraakt maar hij sprintte weg.
Tussen de middag lag hij links in de tuin.
Ik vulde mijn witte bakje met water en ik hoefde niet eens te gooien. Zodra ik in zijn richting liep, rende hij weg.
Een half uur geleden: daar was-ie weer.
Nu in een lastiger toegankelijk gebied in de tuin. Waar hij gewoon lag te liggen en eigenlijk geen vlieg kwaad deed.
Toch het bakje gepakt en op hem afgelopen en hij vatte ’t en wist niet hoe snel hij in de buurtuin (waar geen katten wonen) moest klimmen.
Guus ligt nu op het bruggetje in de eigen tuin te zonnen.
Ziezo.
Het vervelende hier is dat het zwart monster niet op vaste tijden verschijnt, het fijne is dat mw. K. de K. weer gezelllig met me mee gaat naar de zolder, weer op de bank springt en vandaag een dikke muis heeft gevangen en op de mat voor de tuindeur, wat voor mij dan weer vervelend was, want ik durf inmiddels wel een hele dode muis te verwijderen, maar een waarvan de kop half is opgegeten, nee dat lukt me vooralsnog niet. (En dan durf ik dus ook niet meer de tuin in, want dan moet ik er langs,hoe gestoord kun je zijn”?).
Mijn zwarte monster is er ook op onregelmatige tijden. Dus kijk ik regelmatig in de tuin.
En dan is het wel mezelf overwinnen om toch met water te gooien als-ie eigenlijk niets dóet.
Stoer hoor, die gevangen muis.
Je hebt mw. K. de K. toch hopelijk wel geprezen?
Mw. is uitgebreid geprezen en geaaid. Vandaag heeft F. berkentakken in de heg gevlochten zodat het hopelijk voor het zwarte monster iets moeilijker wordt onze tuin in te komen.
Hulde voor je strijd-met-water!