Terwijl R. naar de dierenarts is om de caaf te laten inslapen krijg ik een bestelling van een klant binnen.
“Dit is een valentijnskado dus is het mogelijk dat het op zaterdag de 14e aankomt??? Eerder mag eventueel ook.”

Ik mail terug dat ik dat niet kan garanderen zelfs niet als ik vandaag nog zou posten (wat ik niet doe). Dat ze dus mogelijk liever van de bestelling afziet. Of ze dat dan even meldt zodat ik het artikel niet voor niets twee weken voor haar gereserveerd houd.

Deze mail (aan een hotmail-adres) komt per kerende mail gebouncet terug.
Mevrouw X. (ze hecht eraan dat ze mevrouw is en heeft geen voornaam) heeft geen tel.nr. ingevuld.
Dus al zóu ik haar nog op een andere manier hebben willen benaderen, het had niet gekund (en nee: mijn service gaat niet zó ver dat wanneer iemand ervoor kiest zich moeilijk bereikbaar te maken dat ik dan ga speuren naar een tel.nr).

Caafje zal nu wel dood zijn.
Of anders bijna.

Klant bestelt een mooi, relatief (€ 20) duur boek met verzendkosten € 3.50.
Hij mailt me na de bevestiging van de bestelling:

“Beste Jeanne,
Ik heb het bedrag vandaag direct overgemaakt. Hoop dat het lukt om het pakje
deze week te ontvangen, met het oog op Valentijnsdag! 🙂 ”

Ik mail terug:
“Ik heb direct even gekeken en zag dat het bedrag nog niet op mijn rekening staat – misschien morgen (hangt een beetje van de bank af).
Mbt het boek: ik pakte het er even bij en mijn schatting dat het door de brievenbus kan klopt denk ik niet.
Ik ben bang dat het als pakje moet worden verzonden.
Tenzij je een grote (buiten)brievenbus hebt of een vriendelijk aanbellende postbode maar als ik je adres zie schat ik die kans op nul.

Verzendkosten als pakje zijn tegenwoordig € 6.75 (ja, TNT weet van ophogen van tarieven).
Mocht je denken: dat betaal ik natuurlijk want dat kost het – leuk.
En als je denkt: had ze dat maar meteen er bij moeten zetten, nu draait zij voor de kosten op – kan ook.
In elk geval: het is een érg mooi boek 🙂

Ik meld je zodra ik het geld op mijn rekening heb en verzend.
hartelijke groet,
Jeanne”

Vandaag was het geld er en heb ik verzonden. Als pakje. Dat heb ik ook nog even gemeld (verzending en ‘als pakje’).
Nu ben ik reuze benieuwd
– gaat klant die € 3.25 extra verzendkosten overmaken
– denkt klant ‘daar kom ik mooi mee weg’, ik betaal lekker niks.

(en ga nou niet zeggen: je had gewoon die drie Euro extra moeten eisen want dat is een gepasseerd station)

Ik vertelde eerder over mijn Winkel die lijdt aan hollen en stilstaan.
Ergens vorige week stond-ie stil, dit weekend ging hij hollen met allemaal kleine bestellingen zoals ongeveer 30 verschillende gummetjes voor 5 Euro en dan de eis: ik wil wel eerst de verzendkosten weten.
Vanochtend blijkt opeens iedereen te hebben betaald. Totaalomzet nog geen 20 Euro, zoek- en inpakwerk ruim twee uur.

In dit geheel een mail van laat ik haar Marije noemen.
Ze heeft een letterbakfiguurtje gezien en vindt de foto niet goed (kan kloppen): is het een Franse bulldog. Ik antwoord dat ik geen verstand heb van hondenrassen. Dan wil ze “alvast bedankt” foto’s van het frutsel hebben en wel van verschillende kanten.
Ik antwoord dat het niet zal lukken omdat ik voor een object van 70 cent niet zoveel extra moeite ga doen.
Zij weer: is het wel heel.
Ik kijk en ja, het is heel en ik denk: laat ik een mooi gebaar maken, ik geef het kreng kado, pak het in een blisterdoosje en dan in een luchtkussenenvelop en postzegels van 1,32 cent erop. Als ze de verzendkosten van € 1,75 betaalt stuur ik direct op (ben nu toch bezig met prutszendingen).

Marije: “Dan wil ik hem wel hebben als ie heel is en netjes verpakt wordt met de post.”
Op dat moment realiseer ik me dat ik bezig ben met Gekke Zjennie zijn en zeg dat ik vind dat ze gegeven paarden niet de bek moet openen en dat ik ervan afzie.
‘Klant’: “PRIMA, DAN NIET!”

Dat was weer een vruchtbare ochtend – nu de pakjes naar het postkantoor.

Een paar weken holde ik en holde ik vanwege het grote aantal bestellingen waarvan een deel ook nog eens uitgebreid was (10-20 artikelen).

Nu moet er nog 1 bestelling worden betaald (een Taz-poppetje van een paar Euro, te verzenden als pakketpost, ik heb er een hard hoofd in). En iemand (een niet-klant, een niet-bekende, zomaar iemand) mailt me of ik een bepaald boek dat ze te duur vindt in de officiële winkel (bol.com enzo) niet goedkoop voor haar kan verzorgen. Nee, dat kan ik niet maar zoeterd dat ik ben zoek ik het wel even voor haar op bij de concurrentie.

Te verkopen valt er dus niets zodat ik maar een krat boeken uitzoek op wat ik houd en wat ik weggeef. (Mocht je al een tijdje iets willen bestellen in de Winkel van Jeanne maar dacht je dat ik het te druk had: dit is een mooi moment)

Het lijkt even mooi maar haken en ogen en beren doemen op bij het vérder denken.

De ideale iDeal is natuurlijk: klant bestelt, klant drukt op iDeal-knop, klant heeft betaald, ik heb het geld binnen.
Maar.
Dit kan niet zolang de verzendkosten niet zijn vastgesteld.
En dat kan het script niet. Mogelijk wel bij 1 artikel (daarbij staan de verzendkosten immers al genoemd) maar niet bij méér. Drie boeken kunnen een pakket zijn, maar dat hóeft niet.
Ook kan bij een horloge de batterij leeg zijn (dan bied ik de klant korting). Enig contact via mij is dus wel wenselijk.

En nu kán het theoretisch dat ik als tussenstap er tussen zit en dan de klant een iDeal-link toemail, maar is daarmee niet het hele ‘gemak’ en mn de hele ‘professionaliteit’ verpieterd?
Er dan ook nog eens geld voor rekenen zou bovendien absurd zijn.

Bol.com (en ook wat kleine winkels) lossen dat ‘meerdere artikelen’-probleem trouwens op door 1 vast bedrag te rekenen. Omdat bol.com groot is, is dat bedrag klein (nl € 1.95). Terwijl kleine winkels met een vast bedrag, vaak juist een groot bedrag in rekening brengen.
Meestal 5-6 Euro, wat acceptabel is als je een stapel boeken bestelt, maar niet bij een pocket van € 2.50, die zou ik zelf dus niet bij zo’n winkel kopen.

Theo stelt voor mijn klanten via iDeal te laten betalen.
Ik zoek het uit en ik begrijp uit de Postbank-site dat aansluiten gratis is maar dat elke transactie 75 cent kost.

Nu denk ik: die moet de klant betalen. Omdat ik zoveel goedkope artikelen heb. Als ik op een boek van 3 Euro ook nog eens 75 cent moet aftrekken omdat de klant met iDeal betaalt blijft er helemaal niets meer over.
Ik begin erover op een lijst van vrouwelijke ondernemers en de meningen zijn verdeeld.

We belanden in de vertrouwde discussie (hier ook gevoerd) over ‘administratiekosten’ of niet.
En dan zegt iemand, weten jullie wel dat de pakketzegels duurder zijn geworden?
En inderdaad. Alsof € 6.20 nog niet genoeg was, nu is het € 6.75.

Wat een prima bijdrage aan het draaiend houden van de economie.

Mijn Winkel loopt – zo’n beetje. En ‘zo’n beetje’ is beter dan een tijdje terug.
Ik heb een probleem (ik heb er meer maar ik pik er even 1 uit, voor de overzichtelijkheid).
Omdat ik Winkel ben/heb moet ik eens in de zoveel tijd nieuw aanbod hebben (met nieuwe etalage en Nieuwsbrief).
Dat moet ógen.

Want op de openingspagina zetten en in de nieuwsbrief: er is een hoop bijgekomen, van alles wat, boeken, magneetjes, boekenleggers, bidprentjes, Betty Boop, van alles dus, zoek zelf maar, wie weet kom je wat leuks tegen – dat kan niet.
Geen klant die dan enthousiast aan het zoeken slaat.
Zodat ik per keer uit minimaal 2, liefst 3 en soms 4 categorieën ruim het aanbod aanvul.
Mooi uitstallen in de etalage, wervende nieuwsbrief: tada!

Leuk. Maar vaak ook niet zo leuk. Omdat ik na tien, vijftien artikelen uit een categorie opeens ‘geen zin’ meer heb.

Zodat ik met weemoed terugdenk aan toen ik begon met eBay (dat toen nog anders heette).
Gewoon een stapel boeken naast m’n bureau en 1 voor 1 invoeren en vinger in de lucht (niks researchen) mbt de waarde.
Soms denk ik: op die manier zou ik er weer veel meer lol in krijgen.
In de Winkel. Niet in eBay (wat ik nogal ‘gedoe’ vond).
Maar dat kan dus weer niet als ik eens in de zoveel tijd ‘tada’ wil doen.

Het waren leuke dagen.
Zonder enig besef van ‘so this is Xmas’ – wat erg scheelt.

Het waren deels vrije dagen – omdat ik ze vrij máákte.
Ik heb een aantal dozen boeken doorzocht en vond veel erg mooie.
Ook een aantal op zich wel mooie die niet echt in mijn aanbod passen.
En andere mooie die er wel in passen (en die ook nog eens zo’n 10 Euro waard zijn) maar waarvan ik denk: daar zou ik Y een enorm plezier mee kunnen doen dus mail ik Y dat ik het haar kado wil doen.
Waarop die terugmailt dat ze de schrijver niet leuk vindt maar ‘misschien kun je iemand anders er nog een plezier mee doen’. Ja, vast wel. Maar dan tegen betaling.

Zodat ik nu zit met een stapeltje ándere boeken, grappige boeken, rare boeken, maar óf niet passend in mijn aanbod en/of niet zoveel waard. Die ik hier wel eens aanbied tegen verzendkosten.
De pocket ‘Negerverhalen’ bv of 1 van de eerste Lonely Planets (1991) voor Vietnam, Laos & Camboadia, Buiten de Perken van Romke van de Kaa (niet perfect exemplaar) en How to survive in hospital van Katharine Whitehorn.
To name just a few.

Maar nee, geen kadootjes dus.
Maar ‘een leuk bod’ mag je natuurlijk wel doen zoals kopers van mij altijd ‘leuke prijsjes’ willen (o ja, zal ik binennkort nog iets over vertellen = grappig verhaal).

Ik kan het niet, hoffelijke winkelier zijn.

Vorige week bestelt iemand die ik vaag ken via een lijst waar ik jaren terug met haar op zat voor 100 Euro érg veel vnl kleine dingetjes.
Snel te leveren ivm sinterklaas.
Dus zoek ik alles bij elkaar, kan 1 ding niet vinden en bied iets vervangends aan mét een extra kado terwijl ik ook al een kalender als kado had aangeboden waar een ietsje hoekje van was verbogen – zo klein, mailde klant me dat ze had moeten zoeken waar de beschadiging zat.
Dat kado was ‘zomaar’ omdat klant een kalender op mijn site had gezien die ze zó graag had willen hebben en die al uitverkocht was en ik lief wilde zijn.

Dan mailt ze nu dat ze over alles tevreden is. Alleen de visstickers van € 2.75 – daar had ze zich meer van voorgesteld.
Tegelijk vraagt ze in een andere mail om andere dingen of die per direct kunnen worden toegezonden. Andere stickers. En een insteekmapje.

En ik handel niet beleefd die bestelling af. Ik ga op tilt.
Ik word dol van drift om die stickers die niet naar wens waren.
Ik mail helemaal razend terug dat ik het geld wel zal terug storten. Omdat de klant immers tevreden moet zijn.
Maar ik vind het ook écht zo raar want het gaat om beeldschone stickers die ik in de winkel in Amerika koop voor 1,95 en dan hier verkoop voor 2,75 wat ze écht waard zijn en daar maak ik dus echt amper winst op – een kwartje, als je verzendkosten e.d. meerekent.

Maar goed.
Nu moet ik het natuurlijk weer herstellen.
Vriendelijk zijn.
Wat ik echt ook bén.
Jij, die ooit bij me kocht en me leest – jij wéét dat toch?

Het is dat ‘onrecht’-gevoel dat me helemaal door het lint doet gaan.
Dat ‘gatverdamme wat een idioot gezeur als ik tig prachtige artikelen lever, vele kwalitatief vér boven de prijs, dat dan iemand over 1 itempje gaat zeiken’.
Ze zette er trouwens wel bij “Maar hindert niet hoor. De rest was allemaal prima.”
Maar waarom schrijft ze het dan!

En waarom hou ik me niet even in voor ik een pissige mail terugstuur aan een klant.
Diep ademhalen, tot tien tellen, uitstellen tot morgenochtend.
Nee hoor – ik ga er meteen béng! in.
Shit shit shit.

Vandaag heb ik alle pinguïns bewerkt en in de database gezet. Nu moeten ze in de Winkel. Voorzien van vrolijke ‘koop-mij’-tekstjes en een leuke prijs.
Leuk voor mij (natuurlijk) maar nét te behappen voor de gretige pinguïns-verzamelende klant. En zo acceptabel dat die bij uitpakken niet denkt: nou ja! En hiervoor vroeg ze X Euro’s? Schande!

Prijzen van boeken wijzen vaak zichzelf. Even kijken wat de concurrentie doet en daar nét onder gaan zitten.
Bij beeldjes en pluche van pinguïns valt dat niet mee.
Want wat geeft een klant voor een knuffel die niet in perfecte staat is maar wel heel ‘lief’.
En is ze bereid te dokken voor een speeldoos die ‘You light up my life’ speelt waarop twee pinguïns langzaam ronddraaien en ronddraaien en ronddraaien.
Hopelijk wordt die ook elders op het net aangeboden zodat ik houvast heb.

Toen stuitte ik op mijn ene opruimopdracht van de dag en koos (slap) voor de makkelijkste: het kleine tafeltje beneden. Dat was rap opgeruimd wat het extra raar maakt dat het al sinds ik terug ben uit Amerika een bende was.
Op dat tafeltje lag ook het 24-kaartspel. Dat ik toen meteen maar in de Winkel heb gezet.
En tot Winkeltip benoemd.

Ik heb vandaag hard gewerkt.
Ik heb veel te weinig gedaan.
Ik ben niet erg gelukkig.
Ik ben ook niet ongelukkig.

Gotver, wat een kutdag.
Op die paar onverwachte felicitaties na vind ik er echt helemaal niks aan.

En dan is er ook nog een mail van een klant die vorige week 1 artikel van 2 euro bestelde en vier dagen later nog eens datzelfde artikel.
Dus mail ik:
heeft ze misschien vergeten dat ze al besteld heeft of wil ze er twee.
Ze wil er twee.

En mailt me op 15/11 dat ze heeft overgemaakt en nu haar bestelling “zo spoedig mogelijk tegemoet ziet”. Dit alles ondertekend zonder voornaam en misschien ben ik een trut maar dat staat me altijd tegen. Iemand die ‘mevrouw’ of ‘meneer’ wil zijn.
Maar brave ik mailt terug dat ik direct heb gekeken (=waar) en dat het geld nog niet op mijn rekening staat maar dat ik zodra het er wél op staat zal verzenden en dat ook nog even zal melden.

Op 17/11 is de betaling binnen en mail ik dat ik de volgende dag zal verzenden.
De volgende dag mailt zij: “Hallo!
Is het gelukt met het pakje op de bus doen??”
En ik mail terug: “Uiteraard.”

Nu mailt zij:
“Pakje is vandaag nog niet binnengekomen…
Ga er vanuit dat t morgen komt!”
Ik mail terug: “Ik ook.”

En het gaat hier om artikelen waarvan ik er nog veel meer heb.
Die ik -mocht het pakje vermist zijn- nog een keer kan verzenden (waarbij m’n ietsje winst uiteraard is verdampt).
Maar ik neig ernstig tot: dan stort ik het geld wel terug.

(volgens mij ben ik niet echt een goeie winkelier)

“De voorraad aan Double Header balpen is beperkt.
Bestel vandaag om ontgoocheling te voorkomen.”

Ontgoocheling – die jat ik voor m’n Winkel.

Waar ik de laatste week nogal mee bezig ben: Fanlog nalopen op foto’s waarop mogelijk rechten rusten zodat wij die niet hadden mogen plaatsen.
Opdat ik dadelijk niet mijn schaarse spaargeld verspeel door de jeugdzondes van wie allemaal de afgelopen vier jaar bij Fanlog betrokken was toen we ons nog niet realiseerden dat braaf vermelden ‘foto: X’ niet betekende dat we niet hoefden betalen.
Te gaan: 18 maanden. Te doen per dag (= 4-5 uur, daarna word ik gek): twee.

Verder pak ik pakjes in (aangezien de Winkel even lóópt).
Voer ik muizen in (‘muisjes’-maat door al het andere).
Een klant bestelt voor 70 Euro Smiley’s. Ivm kado voor zijn vrouw voor sinterklaas die er gek van is.
Ik mail: als je 15 Euro méér betaalt krijg je een pretpakket waarmee je jaren vooruit kunt.
Klant gaat accoord. Nu hoop ik dat hij tevreden zal zijn.
(Mijn voordeel: ik heb nog een voorraad Smiley staan terwijl ik dat niet meer als leuke handel zie)

Ik heb me aangemeld bij de NOS-SMS-dienst: sms me zodra bekend is wie de verkiezingen heeft gewonnen. Alleen staat mijn mobiel op ’tril’ en ik weet niet hoe hem op geluid te zetten en erop te slapen vind ik ook wat raar.

Half tien.
Een half uur voor mijn normale slaaptijd.
Zal ik maar naar bed gaan dan?
Of word ik dan om twee uur wakker.
Terwijl ik half vijf vroeg zat vind.

So far-so good-so do not know.

Op Radio 1 hoorde ik een leuk gesprek met iemand die een rijtje had gemaakt van ‘wat niet te doen’. Op 1: niet direct JA zeggen als de MP je belt.

Rijtje voor mezelf (in de zeldzame maar nu ontstane situatie dat het in de Winkel opeens storm loopt)
1) niet proberen alle bestellingen dwars door elkaar af te handelen
2) niet iedereen die je kent/vertrouwt toezeggen dat je direct verstuurt (en dat dan nog doen ook)
3) niet bestelde kalenders ‘uit je hoofd’ weer terug zetten voor de verkoop zonder ze in het handje te houden en er zeker van te zijn dat je écht nog meerdere exemplaren hebt
4) niet klanten die een normale vraag stellen afblaffen omdat je zelf aan het chaoten ben geslagen
(andere mensen die normale vragen stellen evenmin afblaffen)
5) wél administratie zsm up to date maken (om drama’s te voorkomen)
6) wél vertrouwde kennissen die morgen hun spullen al in huis krijgen dinsdag gaan aanmanen als het geld dan nog niet binnen is

* wie goed raadt wat me het moeilijkst valt krijgt een klein kadootje*