Loglezers krijgen als ze vandaag vóór 16.00 uur bestellen een korting van 10%, óók op de verzendkosten. Zet op het Bestelformulier bij de Opmerkingen “weblog”.

Vrouwen gaan liever shoppen dan dat ze met hun vriendje of vriendinnetje in bed duiken. Dat blijkt uit een onderzoek van ilovefashionnews.com.

Van de ondervraagde lezeressen van I Love Fashion News.Com verkiest 64% een dagje shoppen boven een spannende vrijpartij. Een kleine 36% duikt wel liever tussen de lakens. Voor het merendeel van de ondervraagden is shoppen dus het toppunt van genieten.

(bron)

En dan te bedenken dat je met winkelen bij De Winkel van Jeanne het een met het ander kunt combineren. Een uurtje je helemaal te buiten gaan met winkelen en dan alsnog lekker kroelen in bed.

Klant mailde me dat het pakje is gearriveerd.
Toen ze me vanochtend mailde moest de postbode nl nog komen.

Zodat ik me geheel voor niks zeer ellendig en machteloos enzo ben gaan voelen.

Notes to self:
* alles komt altijd op de pootjes terecht (nou ja.. vaak.. of in elk geval soms)
* trek je dat gedoe met klanten niet zo erg aan, zelfs al raken pakjes zoek dan vergaat de wereld nog niet

De dag begint relatief goed.
Te vroeg, maar goed.
Best een leuk Radio 1 Journaal, best een leuk stukje erover geschreven op Fanlog.

Bestelling behandeld van klant die snél (want: sinterklaas) spulletjes wil hebben. Kan dat, vraagt ze.
Ja, schrijf ik. Maak direct over via internetbankieren, maak een print screen en ik verzend maandag.
Ik voel me ‘aardig’ omdat ik zo aan service doe. Zoals ik dat de afgelopen week ook al een paar keer deed. 1x zelfs voordat er betaald was. Omdat ik de klant vertrouwde.
Alles extra zorgvuldig verpakt. Niet zomaar wat bubbelspul om een magneetje, nee: mooi inbedden in een plastic doosje.
Gisteren een enthousiaste mail van een van de klanten. Het was zó mooi ingepakt – ze hoefde er alleen nog maar een papiertje omheen te doen. Helemaal geweldig.

Maar dan. Mail van een ándere klant. Waarom ze de spullen nog steeds niet heeft ontvangen.
Dat pakje verzond ik tegelijk met dat pakje dat ik net noemde. Op donderdag. Ook al zo zorgvuldig verpakt. Ik zie het me nóg in de postzak bij de Plusmarkt laten glijden.

Met zo’n mail voel ik me zo machteloos. Het klinkt immers als een slappe smoes ik heb het echt gepost. Met als volgende slappe smoes informeer eens bij de buren, misschien heeft de postbode een fout gemaakt.
En zelfs al zou ik alles nog een keer opsturen (wat niet eens kan, van sommige artikelen heb ik niet meer exemplaren) dan komt het niet op tijd. Omdat ze vanavond sinterklaas viert, wat ze al liet weten toen ze de bestelling plaatste.
Wég is mijn (relatief) goede humeur.

Ik vond het behoorlijk slim van mezelf om gisteren via ”Tips?” aandacht te vragen voor de magneetjes in mijn Winkel.
Ik dacht: zo helpen mensen me aan ideeën. En: als ze de rondstruinen in de Winkel kunnen ze zich vast niet beheersen en denken ze ‘ik koop zélf een magneetje’- of meer dan 1.

Alleen Jenni reageerde (waarvoor nogmaals dank).
Nu vraag ik niks meer maar vertel geheel terloops dat ik zojuist deze twee magneetjes in de Winkel heb gezet.
Goh, wat zou je dáár iemand een plezier mee kunnen doen met sinterklaas.

Vandaag aarzelde ik tussen Amerikaanse Kinderboeken toevoegen of Magneetjes of boeken die nog niet waren opgeborgen en rondzwierven in mijn werkkamer een terug-te-vinden plekje geven. Het werd het laatste.

Morgen (of misschien overmorgen) zet ik dus deze helemaal te gekke hartstikke geweldige  magneet in de Winkel.

Afm. 8,5 x 8,5 cm.

Prijs moet ik nog bedenken.

[het is € 7.50 geworden]

Een paar weken geleden ontmoet ik op het net een oud-collega (uit de journalistiek).
We mailen en hij zegt oa dat hij mijn log wel eens leest en ik neem aan dat hij Fanlog bedoelt.

Vandaag mailt hij weer en vraagt of ik nog iets doe behálve mijn log.
Hij doelt op dit log. Wat geen journalistiek log is. Zodat ik vrees zéér sneu over te komen.
Als oud vrouwtje met dieren en zielige dromen enzo.
Ik mail dat ik werk met een webwinkel die soms niet zo succesvol is maar nu een tijdje zéér.
(wat relatief waar is)
En over Fanlog. Als journalistiek werk/log.

Ik zie mezelf door de ogen van de ander.
Not a pretty picture.

Mijn Winkel loopt fantastisch!
Nou ja, zo’n beetje dan.
Of eigenlijk: het valt me wat tegen.

Mensen geven tips. Soms brengen die me op een idee.
Laatst nam iemand (die ik verder alleen via twitter ken) de moeite eens goed naar mijn Winkel te kijken. Hij zag dingen die mij niet waren opgevallen en dingen die ik onzin vond. In elk geval dacht ik: ik ga nú iets doen.

Zoals: een totale omgooi van alles.
Niet alleen het uiterlijk (het plaatje), ook de presentatie en wie weet nog wel meer.
Dus mail ik mijn webmistress die me wijst op twee vrouwen die het uiterlijk zouden kunnen doen maar wat ik zie van hun wérk vind ik niet mooi: te kil, te zakelijk, te helemaal niet *ik*.

Ik denk in m’n eentje verder wat ik nú vast kan veranderen zonder alles overhoop te halen. Ook omdat zo’n grondige herbouw geld kost. En ik er zo mijn twijfels bij heb dat de omzet enorm zal stijgen alleen omdat de openingspagina wat minder suf is met het polderuitzicht maar in strak zwart-wit-oranje (dé hippe website-ontwerp-kleuren van het moment) zou zijn.

Tijdens het denken valt me nog iets op. Het Gastenboek. Sinds augustus is daarin niet meer geschreven. En echt, geloof me: sindsdien heb ik wél klanten gehad. Ook schiet me te binnen dat klanten klaagden dat ze er iets in wilden zetten en dat het toen mis ging.
Ik denk: is zo’n Gastenboek niet hopeloos ouderwets? Want bij elke levering van enige substantie zet ik er wel bij: wil je als je tevreden bent iets in het Gastenboek schrijven maar ik haat dat gesmeek en het gebeurt amper.

Daarom nu de (enige) vraag die ik in de groep gooi: zal ik het Gastenboek schrappen?

Ik voeg Biografieën toe aan de Winkel. Ivm nieuwe Kadotips die ergens in december zullen verschijnen en ja, ik weet het, dat is geen handige timing ivm Sinterklaas maar dat heeft zo z’n redenen.

Een boek dat niet echt een biografie is maar dat ik wel erbij stop is van Bob Dole met de titel Great Presidential Wit … (I Wish I was in the Book) – een titel die veel belooft en die de belofte ook wáár maakt. Had ik eigenlijk niet verwacht maar Dole verrast ook mij.
Zelf las ik natuurlijk de Clinton-grappen met veel genoegen.
Maar deze van Reagan is lekker actueel dus vooruit: “An economist is someone who sees something happen in practice and wonders if it’d work in theory.”
En Kennedy “answering a reporter’s question about how he became a war hero aboard PT 109: ‘It was absolutely involuntary. They sank my boat.'”

Ik kan het boek dus warm aanbevelen maar geef toe dat het niet in perfecte staat is. Er staat zelfs een opdracht in: “The older I get, the better I used to be” voor “my sweet Tee”.
Staat tegenover dat je er niet meer dan vijf Euro voor hoeft te betalen als je het koopt in mijn Winkel.

(goed, hè? ik doe weer eens aan koop-bij-mij-zelfpromotie)

Hier doe ik aan mee.
En nu ga ik binnenlopen.
Want sinds de site vanmiddag openbaar is geworden heb ik gehad

* 0 bestellingen
* 1 bestelling
* 2 bestellingen
* 5 bestellingen
* 7 bestellingen

Aankruisen wat het juiste antwoord is.
(nee – geen prijs, zelfs geen kleine)

Klant bestelt een mini Tinker Bell-kalender en betaalt niet.
Omdat klant vorig jaar ook zo’n kalender bestelde en toen wél betaalde mail ik ‘is er misschien iets mis gegaan met de betaling’ ipv de bestelling gewoon door te halen.

Klant: “Ik heb ook vanaf dat ik de kleine kalender bestelde jou een vraag gesteld betreffende de grootte kalender of je die nog in voorraad had of eventueel nog kon leveren maar tot op heden had ik ook nog steeds niets van je als antwoord gekregen dus ik heb netjes idd gewacht met mijn betaling tot ik iets van jou kant hoorde. Ik wilde namelijk net als orig jaar beide kalenders hebben maar had helaas geen enkele reactie gekregen van jou kant op mijn vraag. Vandaar……maar ik wil graag alsnog horen van je of je ook de grote kalender nog in voorraad hebt of kunt leveren.
Ik hoor graag van je.”

O shit, denk ik. Vraag over het hoofd gezien. En ik zit m’n Jeanne zegt sorry-mail al op te stellen wanneer ik toch eens kijk naar de tekst die klant bij de bestelling schreef. En wat zie ik: “Vorig jaar ook de kalenders besteld en ben er nog steeds en weer erg blij mee !!! Ook over de service ben ik zeer tevreden.”

Dat kwoot ik en voeg er aan toe: Ik heb je vraag over de grote kalender dus niet gehad en daarom ook niet beantwoord. Maar nee: ik heb alleen de kleine kalender kunnen vinden.

Dat was gisterochtend vroeg toen de reserveringstermijn al twee dagen was verstreken omdat klant zo “netjes” had gewacht op mijn antwoord op de vraag die zij niet stelde.
Sindsdien niets van klant gehoord en ook geen betaling ontvangen.
Wat kan betekenen dat klant de kleine kalender niet wilde en dus niet gaat betalen. En wat ook kan betekenen dat klant de kleine kalender wel wil en dus wél gaat betalen maar pas zodra zij daar zelf zin in heeft. Wat ze niet even meldt.

Ik was van plan biografieën in de Winkel te zetten. Dat zouden dan meteen de volgende kadotips moeten worden.
Ik had wat stapeltjes gemaakt. Journalistiek (staat al grotendeels klaar), Sport, Filmsterren, Politiek.
En toen ging ik de kinderboeken ordenen en had ik opeens geen zin meer.

Ik raakte afgeleid door een leuk boekje. ‘No more monsters for me’ heet het. Geschreven door Peggy Parish, getekend door Marc Simont.
Een meisje met de mooie naam Minneapolis Simpkin wil een huisdier. Dat mag niet van haar moeder.
Dan vindt ze een klein monster en neemt het mee naar huis.
Het monster eet en eet en wordt hartstikke groot.
Minneapolis raakt in paniek en bekent aan haar moeder dat ze een monster in de kelder heeft verstopt. Die gelooft het niet maar zegt: als jij je monster weg doet, krijg je een huisdier.

En dan loopt het allemaal goed af.
Echt een lief boekje, leuk geschreven, leuk getekend.
Maar wat voor de handel jammer is: het is behoorlijk beduimeld. Vlekken op de kaft en je ziet aan de bladzijden dat het boekje érg vaak is gelezen.

Daarom als logaanbieding: € 3,50 incl. verzendkosten. Of gratis als je er iets anders *bij*bestelt dat aan verzendkosten minstens € 2,25 kost.

Nu alle boeken er zijn, kunnen ze ook worden opgeruimd.
Sterker: móeten ze worden opgeruimd.

‘Buitenhof’ leek me daarvoor een uitgelezen gelegenheid.
Zodat de bank nu is ‘opgeknapt’

Wat niet kan worden gezegd van de tafel.
Daarop liggen allemaal mini-stapels gerangschikt naar thema (muizen, krokodillen, konijnen etc.). Meer stapels liggen op de trap en elders in de kamer op dozen (kon niet allemaal op 1 foto).
Deze stapels moeten nu gecombineerd met wat er al over die thema’s in dozen zit en dan vindbaar opgeborgen.

Maar wat het ergste is: de stapels op de stoelen réchts, die moeten nog uitgezocht. Omdat ik bij het sorteren niet direct wist in wat voor categorie ze zouden passen.
Hard gewerkt dus – en niet zo heel erg veel opgeschoten.