Het plan is dat morgen omstreeks deze tijd de Winkel-nieuwe-stijl verrijst.
Kan ook een uurtje later zijn.

Helaas zijn daar opeens hobbels en beren.
Zoals de Geheel Vernieuwde Zoekmachine die gisteravond áf was verklaard en die nu opeens zoveel kuren vertoont dat hij wel Geheel Vernieuwd is maar verre van een verbetering. Wat wel móet. Want de huidige zoekmachine is 1 van de zwakste schakels.
Deze dan maar hóuden is dus geen oplossing.

Dat deze hobbels en de beren er zijn weet ik sinds vanochtend negen uur (dit weekend was een ándere hobbel dat je bestellingen niet kon plaatsen – bij het drukken op het allerlaatste Ja! ik wil!-knopje kreeg je een foutmelding).
Degene die het kan oplossen (of niet) is pas vanavond bereikbaar.

Ik hoop dat het een kwestie is van twee knopjes omzetten, even goed schudden en huppakee!
Mijn lichaam ziet het somber in. Het heeft mijn schouders ouderwets vastgezet en mijn polsen verkrampt.

Ik loop de tuin in, ik kijk diertjes en plantjes.
Ik ga zitten, ik lees een boek.
Helpt allemaal niet.

Ik denk: zal ik eens iets opruimen.
Ik denk: als het morgen wéér wordt uitgesteld (de Grote Heropening zou al een week geleden zijn en was eigenlijk al nóg eerder gepland).
Ik denk: daar moet ik niet aan denken.

Deze vrijdag lijkt het dus écht te gaan gebeuren: een nieuwe layout voor de Winkel.
Swingend en kek en hip en vooral: praktischer kwa navigatie.

Dan krijg ik veel bestellingen.
Ik word gelukkig.
Ik krijg zin in nieuwe plannen maken en nieuwe bestellingen plaatsen in Amerika.

Yeah.

Over een week (of misschien twee) krijgt mijn Winkel een restyling.
Hij wordt anders navigeerbaar.
Hij krijgt een andere zoekfunctie.
De presentatie van de artikelen verandert ook.
Allemaal mooier, klantvriendelijker, moderner.
Alleen de header (het polderlandschap) blijft.

Het doel is dat de klant met meer plezier en meer gemak door de Winkel kan wandelen.
(en dan dat winkelwagentje volgooien alsjeblieft)

Over de techniek ga ik niet.
Ik hoef alleen nog:
– herschrijven van m’n bio, minder babbelig, zakelijker
– enthousiaste nieuwsbrief in elkaar zetten

Ik zit te denken over een extra lokkertje: de 1e 100 (of 50 of 25) klanten krijgen een klein kadootje.
Maar ik geef al jaren kadootjes.
Vaste klanten zullen dus denken: maar dat kreeg ik toch al?

Korting dan?
Of: persoonlijk aan huis afleveren mét een fanfare?

Na het overweldigende succes van de stunt van gisteren en eergisteren nog één mazzel-deal.

Koop vanavond nog voor tien Euro (of meer) bij De Winkel van Jeanne en betaal voor deze mooie magneet (ook érg geschikt om kado te doen aan iemand die iets moois heeft met katten of met dikke katten of met ietsje gezet zijn) geen € 5,00 maar slechts € 2,50.

Aanbod geldt alleen vanavond (24/2) en alleen voor de eerste drie bestellers – zodra die binnen zijn zal ik dat hier melden zodat ik geen valse hoop wek.

Zet bij de Opmerkingen op het bestelformulier ‘weblog’ en ik weet dat jij de mazzelaar bent.

Na het overweldigende succes van de stunt van gisteren nu nóg een mazzel-deal.

Koop vanavond nog voor tien Euro (of meer) bij De Winkel van Jeanne en betaal voor deze mooie magneet (ook érg geschikt om kado te doen aan iemand die iets moois heeft met Maria of met de Maagd van Guadalupe of met Mexico of wie zomaar mooi vindt) geen € 5,00 maar slechts € 2,50.

Aanbod geldt alleen vanavond (23/2) en alleen voor de eerste drie bestellers – zodra die binnen zijn zal ik dat hier melden zodat ik geen valse hoop wek.

Zet bij de Opmerkingen op het bestelformulier ‘weblog’ en ik weet dat jij de mazzelaar bent.

Koop vanavond nog voor tien Euro (of meer) bij De Winkel van Jeanne en betaal voor deze leuke magneet (ook érg geschikt om kado te doen aan iemand die van katten houdt en wie doet dat niet) geen € 4,50 maar slechts € 2,50.

Aanbod geldt alleen vanavond (22/2) en alleen voor de eerste drie bestellers – zodra die binnen zijn zal ik dat hier melden zodat ik geen valse hoop wek.

Zet bij de Opmerkingen op het bestelformulier ‘weblog’ en ik weet dat jij de mazzelaar bent.

Ik zit na te denken over artikelen die ik mogelijk bij Amazon wil bestellen.
Ik zie dat ik al een boek in mijn winkelwagentje heb zitten dat ik nu niet meer wil. Ik verwijder dat boek.
Dan zegt de site van Amazon dit (even op klikken als je het niet kunt lezen)

Dat vind ik een geweldige vondst.
“Your shopping cart lives to serve. Give it purpose.”

Misschien moet ik zoiets ook doen bij de make-over van de Winkel.
“Je winkelwagentje is je vriend. Graag sjouwt hij met de spullen die jij wil kopen.
Vul hem met boeken en stickers en magneetjes en nog veel meer leuks.
Het is heel simpel: gewoon even klikken op ‘doe in het wagentje’.”

To: info@dewinkelvanjeanne.nl
Subject: Ik heb interesse in een link exchange met dewinkelvanjeanne.nl

Goede dag.
Ik heb een aantal websites met een goede page rank (0-6) en de inhoud met betrekking tot games, poker, het bedrijfsleven, enz. Ik vroeg me af of je misschien wel geïnteresseerd in het hebben van uw pagina op een van mijn websites gerelateerde inhoud. Als u akkoord gaat stuur mij de titel en de URL.

Wachten voor het snelle antwoord.
Met vriendelijke groet,

Vania Zurlinde
Web Marketing Consultant

Het normale ‘lopen’ van de Winkel is twee bestellingen per dag.
Soms een dag niets, dan een dag vier.
Grote bestellingen (een paar), kleine bestellingen (meer).
Maar al was het een bidprentje (3 Euro) en een paar stickers (2 Euro) – die twee bestellingen per dag haalde ik altijd.

November was een prima maand.
Toen ging TNT Post staken wat potentiële klanten (terecht) kopschuw maakte.
Dat verklaart de dip van december. Maar niets verklaart de dip van nú.

Ik zit na te denken over de ‘vraag’ die opeens niet meer is naar mijn meer dan 10.000 artikelen.
Ook nav een tweet gisteren toen iemand ontdekte dat ik een webwinkel had. Verkocht ik ook Dik Trom? En de biografie van Diana Ross?
Eh… nee.
Zij: “is daar geen vraag naar”.
Ik heb geen idee. Ik kan gewoon niet álles verkopen. Ik ben meneer bol.com niet.

Andere vraag: ‘esoterie’.
Ik héb wel een categorie ‘Geloof & Geest‘ maar misschien is dat te veel ‘geloof’ en te weinig ‘geest’ of in elk geval geen ‘ik wil geluk’-geest.

Stel dat ik de hand kan leggen op een partij ‘esoterie’.
Waarnaar ‘vraag’ is.
Ga ik die boeken dan met veel plezier in de Winkel zetten.
(nee)
Maar hoeveel mensen gaan met plezier naar hun werk?
Of moet ik dan gewoon een andere (beter betaalde) bezigheid zoeken?

Vanmiddag bedenk ik opeens: ik ga enthousiast boeken in de Winkel zetten.
En haal een stapel leuke kinderboeken over muizen uit een grote doos.
Ik lees er een paar en vind ze zelf geweldig en ze zullen wel niet meer dan een paar Euro gaan kosten maar een paar Euro is meer dan géén Euro.
Dus de helft al gescand en morgen in de Winkel ermee.

Via mail weer een tip: “Heel veel mensen zijn tegenwoordig bezig met allerlei dingen die met zichzelf te maken hebben. Mindfullnes, management, geluk, esoterische zaken.
Wellicht leuk om ook wat van die boeken in de winkel te hebben, of er een rubriek van te maken.”

Ik mail terug dat ik zoveel mogelijk bij mijn eigen voorkeuren blijf en zeg nog net niet dat bij deze zaken al mijn haren incl die in de nek stijf omhoog gaan staan (maar mogelijk leest ze dat ooit hier). Nee, ik heb héél andere favoriete onderwerpen (en kijk eens hoe die niet verkopen).

Maar.
Maar er zijn ook dingen die ik kan verpatsen. Zoals een handheld GPS Magellan Triton 500 die ik in september kocht en niet aan de praat kreeg.
En de Olympus mju-780 die mijn kleine cameraatje was tot ik hem verving door de kleine Coolpix.
16 MB Xd-geheugenkaartjes.
En wie weet wat nog meer.

Morgen op marktplaats of eBay zetten.
Omdat geld de wereld doet rondgaan en elke Euro welkom is wanneer mijn bedrijf eventjes ietsje minder loopt.
(ik had het al eens over ‘eufemisme’ geloof ik)

Iemand die m’n log leest stuurt me privé zijn ideeën over ‘hoe nu verder met de Winkel’.
Dat doet me goed. En de ideeën zijn óók goed resp. sluiten aan bij mijn eigen ideeën.
Dat helpt.

De vrouw die me dit weekend mailde dat ze iets in het Gastenboek zou schrijven maar dat ze een foutmelding kreeg heeft alsnog iets geschreven.
Iets heel aardigs: We hebben een aantal Engelstalige kinderboekjes besteld en in goede staat ontvangen. Snelle service en een leuke attentie erbij geven meteen veel vertrouwen. Je merkt dat Jeanne dit met haar hart doet!

Die laatste zin trof me.
Want ik *wil* het zo graag (weer) met mijn hart doen.
Maar de laatste maanden zit ik wat jankerig te pruttelen. Ik dóe het werk natuurlijk wel (niet alleen bestellingen leveren, ook nieuwe artikelen bijplaatsen). Maar het plezier is verdwenen. Eén bestelling per vier-vijf dagen, omzet(!) 50 Euro per week – dat is huilen met de pet op en af en weggegooid en in alle denkbare standen.

Intussen heb ik een bananendoos uitgepakt met ‘mogelijke handelswaar, mogelijk ook niet’.
Ik moet/wil nog iets doen voor de Winkel aangenomen dat de Grote Restyling van over een maand doorgaat (als hij teveel kost, blaas ik hem af – maar de vrouw met de rekenmachine laat al een week niets horen zodat ik niet weet wat de prijskaart is).

Tuurlijk kan ik prima werken met tegenzin. Schouders eronder en niet zeuren.
Maar wat zou het leuk zijn om er weer oprecht plezier in te hebben.
Ik wil mijn hart terug.

Feit: ik heb een hartstikke leuke webwinkel met bijzondere boeken en originele geschenken.
Unieke magneetjes en boekenleggers.
(en nog veel meer)

Feit: die hartstikke leuke webwinkel loopt niet goed genoeg.
Eerlijker feit: hij loopt niet.
Nou ja, wel een béétje natuurlijk. Af en toe een klant. Af en toe zelfs een klant die in de buidel tast.
En dan krijg ik hoop. En denk ik: als ik nou eens nóg meer concentreerde op Betty Boop (=succes).
Maar dan bestelt er een maand lang helemaal niemand Betty Boop. En bestelt er ook amper iemand iets anders.

Als iemand iets bestelt ben ik hartstikke aardig en dienstbaar.
Wil de klant me alleen vertéllen wat voor stickers ze wil hebben maar heeft ze geen trek het bestelformulier in te vullen? geen probleem! Dan doe ik dat toch voor haar?
En als ze zo lief is te betalen ren ik meteen naar de brievenbus en doe er ook nog een leuk kadootje bij.
(reactie: niks)

Een andere klant bestelt een pin van € 2.95 en terwijl ik die zit in te pakken in een plastic doosje en dan ook nog een luchtkussenenvelop en 92 cent postzegels denk ik al: mm – zit ik hier nou niet op toe te leggen.
En ja hoor, vanavond een mail van die klant: ze heeft niks ontvangen. “Is er soms iets mis gegaan?”

Tegelijk ben ik bezig met een restyling van de Winkel (waardoor een wél aardige klant die iets in het Gastenboek wou schrijven daartoe geen toegang kreeg want er was een ontwerpfout gemaakt en toen ik kon melden dat de fout was hersteld had ze geen zin meer).

Ik denk nu: wat als ik stop.
Niet per se alles bij het grof vuil gooi. Maar niks nieuws toevoeg. Of hoogstens af en toe iets dat ik tegenkom.
Geen Kadotips meer. Geen Nieuwsbrieven.

Ik proef het idee.
En meedenken mag wel maar alles beter weten niet (als je begrijpt wat ik bedoel).

Kijk, dat was dus een heel dom stukje hieronder.
Dat moet je immers nóóit doen: zeggen dat de zaken niet zo goed gaan. En al helemaal niet dat de zaken slecht gaan.

Want mogelijk denkt een lezer(es): ach, wat sneu – laat ik maar wat bij haar bestellen.
Wat reuze lief zou zijn.

Maar groter is de kans dat lezers denken: bij een slechtlopend bedrijf ga ik niet kopen.
Omdat everybody loves a winner.
Omdat succes een vliegentrekker is.
Omdat ik het zelf ook ervaar bij ánderen. Webwinkels waarvan ik (via via) wéét dat ze slecht lopen. Die dan op twitter roepen dat ze weer zó’n mooie collectie hebben binnen gekregen en dat ze de orders amper kunnen bijbenen. Dan denk ik zelfs terwijl ik beter weet: zóu het?

Daarom: vergeet het stukje hieronder.
Het gaat fantastisch met De Winkel van Jeanne.
De leuke artikelen zijn niet aan te slepen. Of nee: ik sleep me gék zodat de klanten nog blijer en kooplustiger worden dan ze al zijn.

En nu moet ik snel naar het postkantoor met een krat vol pakjes!
Tot later!

(goed, hè?)

Het opmaken van de Winkel-balans heeft me niet alleen in de startblokken staande bestellingen bij groothandels in Amerika doen annuleren.

Ik handel bestellingen af.
Wat me niet idioot veel tijd kost (om het heel erg eufemistisch uit te drukken).
Ik kijk af en toe of die ene nu nog uitstaande bestelling (twee stempels) al is betaald – nee.

Over een maand krijgt de Winkel een iets andere look.
Vooral wordt hij beter doorzoekbaar en navigeerbaar.
Hóe is al bedacht, de uitvoering doen anderen.

Ik hoef zelf alleen nog wat Kadotips te bedenken.
Waarmee ik bijna klaar ben. Nog maar 1 categorie te doen.
Ik kom er niet toe. Ik héb ook nog tijd zat. Ik kan zeker vijf dikke boeken lezen voor ik écht aan de gang moet gaan.
Het is dus niet alsof ik mezelf zit te verstrikken in een deadline.

Het is meer dat ik bang ben dat ik dat ‘what’s the point‘ ook na die vijf dikke boeken niet uit mijn systeem krijg.

Wanneer ik net de jaarrekening van mijn Winkel heb opgemaakt overvalt me keer op keer: waarom hierin nog méér te investeren.
Dan wis ik de online bestellijstjes voor winkels in Amerika met Betty Boop en magneetjes en boekenleggers
Wat verstandig is want hoe leuk iedereen mijn aanbod ook vindt (complimentjes te over) – nóg meer aanschaf levert misschien wel meer “o, wat léuk” denkende etalagekijkers op, maar geen kopers.

Een paar keer per jaar verplicht de belastingdienst me de balans op te maken van mijn bloeiend bedrijf.
Dan blijkt of ik winst maak. Of op z’n minst quitte draai.
Of dat het in elk geval beter gaat dan het jaar ervóór.
Of dat blijkt allemaal niet.

En dan moet ik nu jubelen:
“weer érg veel leuke spulletjes in de Winkel gezet!”
“het loopt storm! ik kan het amper in m’n eentje af!”
“het loopt zóveel storm – ik zit een advertentie op te stellen voor een hulpkracht!”

Zodat de loglezers denken: bij zo’n succesvolle Winkel wil ik ook kopen.
Aangezien succes leidt tot meer succes.
En aangezien iedereen houdt van een winner.

Laat ik het zo zeggen.
De belastingdienst heeft nog niet gezegd: dit is geen bedrijf, dit is een hobby.
Joechei.

Mail: vrouw was door X (mij onbekend) gewezen op mijn Winkel. Haar kleindochter had gisteren 7 boeken uitgezocht. Die wou ze nu bestellen maar ze stonden niet meer in mijn Winkel. Hoe kon dat nu? Ze noemt de titels.
Ik snap er niets van. Ik heb sinds gisteravond niet zeven (kinder)boeken verkocht. En van sommige lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat ik die ooit te koop heb gezet (Jan, Jans en de Kinderen bv).
Toch zoek ik het even na. Slechts 1 van de boeken staat in mijn Winkel. Dit meld ik de klant. En ook dat ik de andere volgens mij nooit te koop heb gehad.

Dat heb ik wél, houdt ze vol.
Want ik heb op de volgende data (ze noemt data) de boeken te koop gezet.
Op marktplaats. En of ik dat ene boek vast voor haar wil reserveren.

Ik verkoop helemaal niet via marktplaats, schrijf ik terug.
En het boek kan ze als volgt bestellen.

Twee dagen later: ze had me verward met een andere Jeanne.
Excuses.
Dat is toch wel heel aardig, die excuses.
Dat ene boek heeft ze overigens niet besteld.

… loopt het in de Winkel.
Tientallen klanten hebben binnen een paar uur voor ruim duizend Euro besteld en terwijl ik dit tik zie ik alweer twee bestellingen binnen komen!
Mijn grootste zorg is hoe ik alles kan afhandelen binnen de twee dagen die ik mezelf voor inpakken en verzenden heb gesteld.
Toch een werkscholier inhuren misschien?

Kijk – zo pak je dat aan kwa zelfpromotie.

De werkelijkheid is dat we de Winkel een totale make-over hadden willen geven maar dat het allemaal te lang duurde en niet georganiseerd en gecoördineerd kon worden en het beetje dat wél *nieuw* was toen we vanochtend online gingen met de Kadotips bleek een paar uur later fouten elders in de Winkel te veroorzaken en is er nu weer uitgesloopt.

Ik kreeg drie bestellingen.
En slechts twee foutmeldingen en géén afmeldingen na het versturen van de Nieuwsbrief maar dat komt omdat we daarvoor nu een ander systeem hanteren zodat de ondankbare types die ‘m niet meer willen ontvangen automatisch uit de verzendlijst worden gehaald en mij als mensch niet meer hoeven passeren.

Nu zit ik al een uurtje te wachten op klanten die naar hun werk zijn geweest en thuis hun privé-mail lezen en die dan gaan shoppen till ze droppen.
Maar misschien gaan die eerst een borrel drinken en dan eten en komen ze pas rond negen uur bij me langs.

Vrouw mailt om zes uur vanavond met subject ‘Betty Boop’:
“Heb je ook posters of schilderijtjes van Betty????
Graag reactie.”

Ik stuur om half zeven reactie.
Dat ik mogelijk wel schilderijtjes heb maar dan even moet zoeken – wat bedoelt ze.
Ze legt uit en: “Ik kan het zelf inlijsten eventueel.”

Ik zoek en vind drie beeldschone schilderijtjes.
Achter glas. Met lijst.
Maak een snelle foto en bied aan bij interesse morgen bij daglicht betere foto’s te maken.

Twee uur later: “Heb het voorgelegd aan mijn dochter maarrrr zij vindt de lijstjes niet mooi, sorry jammer , bedankt voor de moeite in ieder geval.”
Ok. Prima natuurlijk.
Ik zeg dus niks over ‘kan zelf inlijsten eventueel’.

Ik zal het me wel verbeelden maar soms denk ik dat mensen er gewoon lol in hebben winkelpersoneel -bij voorkeur tijdens de avond of in het weekend- te laten hollen en draven om dan ‘neu – toch niet wat ik zoek’ te kunnen (terug)verkopen.