Helemaal achteraan de ren staat het konijnenhok.
Niet dat Sally en Thomas daar per se moeten verblijven.
Dat doen ze ook eigenlijk alleen ’s winters.

Nu zitten ze liefst bij de caven of in 1 van de zelfgegraven holen.

Dit hebben de nieuwe zgn. bange cavia’s ontdekt.
Dus zit er telkens in elk geval 1 van het groepje in het verre huis.
Meest met 1 van de ‘oude’ caven. Soms alleen.

Wanneer ik voer in het cavendeel duurt het meestal even voordat die caaf doorheeft dat er iets aan het gebeuren is.
Dan kijkt ze. Waarna ze fluitend een sprintje trekt richting maaltijd.

Die cavia’s in hun eentje in een te kleine kooi zouden eens moeten weten dat het leven ook zo kan zijn.

Vorige week kwamen de vier nieuwe caafjes, twee dagen later ging een caaf dood die al een tijd aan het ‘sukkelen’ was.
Dierenarts (waar ze uiteraard was heen gebracht) zei: ‘gewoon oud’.
Zodat ze t/m de laatste dag zo’n beetje meedeed (=eten) en opeens lag ze dood.
Sneu maar kan gebeuren.

De vier nieuwe caafjes zouden als het mensen waren bulderen van het lachen bij de gedachte dat zij als ‘bang’ zijn gelabelled.
Bang? Ze kennen het woord niet eens.

De ren (zie eerdere foto’s) bestaat eigenlijk uit twee delen.
Een cavendeel en een konijnendeel.
De konijnen zitten vaak bij de caven en het is de caven niet verboden in het konijnendeel te zitten, maar het gebeurt weinig.

Vanochtend half 5 (ja – ik ben vroeg op) voer ik de knagers.
Vanuit het konijnenhok helemaal aan de slootkant komen Shirley en 1 van de nieuwe caven aanrennen.

Later vandaag voer ik nog 2x. Ik zie iedereen behalve Caaf Carla. Ik maak me zorgen.
Om half 5 laatste ‘zomaar’ voersessie.
Shirley holt vanuit de achtertuin en die ene nieuwe caaf.
Ik denk: ik begin daar met kijken of er een dood caafje in het hok ligt.

In de deuropening: caaf Carla. Die aangeboden hapjes graag accepteert.
Conclusie: drie caafjes hebben in onderling overleg een eigen optrekje elders in de ren betrokken.
Zijn cavia’s geweldig of zijn ze geweldig!

Om half elf haal ik bij het Knaagdierencentrum in Heiloo vier overduidelijk doodsbange cavia’s op.
Ze zitten samen in een hok en het is voor de ervaren verzorgers nog een hele klus ze te vangen.
In het mandje kruipen ze bovenop elkaar en stralen uit: angst.

Ik zet het mandje in de ren.
Ze worden bekeken en verwelkomd.
Ze komen een voor een uit het mandje.
Ze kijken om zich heen. Ze inspecteren het caviadeel van de ren. Ze bekijken de huisjes. Ze ontdekken waar de collega-caven ónder de huisjes plegen te zitten.
Ze ruiken aan hun nieuwe ren-genoten. Ook aan de konijnen.
Ze eten mee. Ze rukken zelfs groen uit collega-mondjes.

Hoezo ‘bange cavia’s’?
Mij vinden ze inderdaad nog een beetje eng.
Verder heb ik zelden nieuwe caven zo stoer zien binnenkomen.

 

 

 

van de prachtige krullen van Beverly, want vanmiddag gaat de schaar er in.

 

Caaf Carla had gewoon even een off day.
Wat ik helemaal niet kén van cavia’s.
Maar het komt dus voor.

Hier zit ze ingeklemd tussen Victoria en Gerda 1 van de laatste zakken boerenkool van het seizoen te eten.

Caaf Carla is ziek.
Vanochtend kwam ze niet eten. Even kijken deed ze wel.
Een uur later zit ze te zitten tegen het tweede huisje.
Oogjes half-open. Ziet er niet goed uit.
Ziet eruit als ‘doodgaan’.

Weer later zit ze weer binnen. Net achter de deuropening. Halfliggend.
Ik denk echt: ‘doodgaan’.

Ik vraag me af of ik met haar naar de dierenarts zou gaan als het geen zondag was.
Vermoedelijk niet.
Soms is het leven gewoon voorbij.
En dan mag je in je eigen bedje doodgaan.

De caafjes maken nu al deel uit van de groep.

Ze hebben ook namen. De linker heet Gloria, de rechter Victoria. Die is erg dik. Wanneer ze in de deuropening zit kan Carla er dus niet langs.

Deze foto is wat onscherp (maar wel lief, vind ik).

Caaf 2 zit weer onder het hooi.
Zodat ik nu grof geschut inzet.

Eerst een tak bamboe links, dan een rechts en dan een vlák voor haar neusje.
En ja! daar is het neusje.
Bamboe vindt ze lekker dus dat grote konijn is helemáál niet eng.
En die andere caaf ook niet.

Volgens mij zit iedereen morgen gezellig met hun allen bij elkaar.

 

Via marktplaats vond ik twee cavia’s in Heemskerk die daar werden opgevangen.
Ik kon kiezen uit zes zeugjes maar deze waren oud (al drieëneenhalf) en dus (..) zaten ze er al een half jaar want kinderen willen geen oude cavia.
Het zijn twee zusjes.

Eén is stevig gebouwd.
Die dook meteen 1 van de hokken in en zat een minuut later al in de deuropening rond te kijken.
De ander zat uren in het hooi verborgen maar werd er met appel tenslotte toch uit gelokt.
Nu zit die onder het andere hok (waar caven wel vaker zitten, dus dat is niet iets om zorgen over te maken – het fotografeert alleen wat lastig).

Ze hebben nog geen namen.

 

 

Het kan geen toeval zijn: het konijnenpaartje in de ren naast het huis is altijd superklef terwijl het paartje in de achterren elkaar wel aardig vindt (vermoed ik) maar veel geknuffeld wordt er niet. Laat staan gelebberd.
Iets met aardstralen.

Vandaag zie ik opeens Sally bevallig uitgestrekt en Thomas die haar vol overgave likt en dan zijn kopje op haar legt.
Ik hol naar binnen, grijp de kleine camera en maak (nerveus als ik ben) snel een paar onscherpe foto’s.
Helaas verstoor ik zo het samenzijn.

Maar volgens mij is dit het begin van iets héél moois.

 

Een van de caviahokken was al een tijdje aan vervanging toe.
Vandaag heeft R. het hok in de ren gezet en ingericht.
Toen was het afwachten tot de caven het gingen verkennen.

Konijn Sally vertoonde zich het eerst.
Ze ontdekte dat het hok ook een onderkant had en een tweede ingang.
En dat zij als konijn er prima in kon. En ook weer uit.

 

 

R. moest naar huis en ik moest even iets anders doen.
Na een uur ga ik nog eens kijken. Met lekkere hapjes. Benieuwd welke caaf uit welk hok komt.

Er komt maar 1 dier uit het nieuwe hok.
Konijn Thomas. Maar die was te vlug zodat ik dat niet kon vastleggen.
De caven doen alsof er geen nieuw hok *is*.