Loki is goed opgevoed door zijn eerste eigenares (ik ben de vierde).
Hij eet geen mensenvoer, hij eet op vaste tijden en hij zeurt niet.
Althans, zo wás het.

Ik bind elke oppasser op het hart: hou je aan zijn vaste tijden.
Dat is ook prettiger voor de kat.
Dan weet hij waar hij aan toe is.

Mijn laatste oppas wou Loki graag verwennen.
‘Niet doen’ had ik gezegd maar toen bleek dat ze het wél had gedaan, verbaasde me dat eigenlijk niet.
Loki heeft niet 3x per dag eten gekregen (maar: 4) en ook buiten de vaste tijden (7 uur – 12 uur – 18 uur).
Met als gevolg dat hij nu zeurt.
Wat niet leuk is voor mij en helemaal niet leuk voor hemzelf.

Maar Loki vond de oppas wél heel aardig en niet alleen vanwege het voer.
En dat is het belangrijkste.

.. dat een gebraden haantje spontaan in het wachtende mondje zal vliegen (wat niet gebeurde).

Hij heeft het een week niet gedaan maar vannacht, opeens, daar springt hij op bed, hard spinnend.
“Schatje-schatje” zeg ik.
“Kom maar, Lokerd.”
Ik neem hem in mijn armen.

Hoveel uren hij bleef weet ik niet maar vanochtend toen ik wakker werd was hij er nog/weer.
Nu wat zachter spinnend.
Met heel af en toe een zacht, delicaat likje over mijn wang.

Ze zeggen dat honden het aanvoelen wanneer je liefde nodig hebt.
Loki voelt het ook.
En af en toe gééft hij die.
Wat dan extra wordt gewaardeerd.

Ik vind het leuk om planten en bloemetjes te fotograferen.
In Amerika maar ook in de eigen tuin.
Vanaf nu (eigenlijk al een week geleden) zie ik overal bloempjes en planten ontluiken.
Een korte wandeling door de tuin en dan een paar uur later nóg eens.. alles is steeds anders.

Maar 1 ding blijft hetzelfde.
Een ding dat geen ding is maar de Man in mijn Leven.

Binnenkort ga ik naar een concert en ik kán de diva verrassen met bloemen (maar dat doet iedereen al) dus neem ik versgelegde eitjes mee.
Die ik wou verpakken in leuke retro doosjes.
Dat was nog even zoeken online maar tenslotte vond ik ze en ze zouden ‘binnen vijf werkdagen’ worden bezorgd wat krap was maar hoera: vandaag zijn ze er al.

Ik pak de retro doosjes uit hun ruwe bruine pakpapier, vouw 1 stuk pakpapier netjes op voor de papierbak en laat de andere twee nog even liggen op de bank. Voor ‘doe ik straks wel’.
Maar Loki is me voor.
Want hoeveel truien en handdoeken en dekentjes ik ook voor hem neerleg, regelmatig gewassen en steeds ‘gefluft’ – het blijkt het niet te halen bij twee stukken bruin inpakpapier.

 

In de tuin gewerkt.
Even.
Totdat ik dovenetel wou plukken voor de konijnen en *vol* in een brandnetel greep.
Toen was de lol er in elk geval even heel erg vanaf.

Daarvoor was het wel leuk.
Beetje zinloze dingen doen (want echt, in je eentje schiet een half uurtje knippen en verwijderen niet erg op).
Gevolgd door twee kippen (geen idee waar de derde is, hopelijk niet verborgen in de schuur) en in de gaten gehouden door Loki.

Congratulations
And celebrations
When I tell everyone that you’re in love
With me
Congratulations
And jubilations
I want the world to know I’m happy as can be.
Who could believe that I could be happy and
Contented
I used to think that happiness hadn’t been
Invented
But that was in the bad old days before
I met you
When I let you
Walk into my heart

Maw: vandaag is de dag dat Loki DRIE JAAR GELEDEN hier werd afgeleverd door L.
*Ik* vier het.
En Loki zou het vast ook vieren als hij begreep welke dag het was.

Feest!

Dat plan wás dus: puzzel afmaken met een half oog op het schaatsen op tv.

Soms denk ik: Loki leidt een beschut leventje.
Hij weet precies wanneer de maaltijden zijn en wijst me daarop als ik het heel af en toe zelf even vergeet (of doe alsof ik het vergeet).
Verder slaapt hij veel en maakt regelmatig een ommetje.
Waarbij het spannendste lijkt te zijn of ik wel/niet door heb dat hij achter het raam zit te wachten om te worden binnengelaten.
Aangezien ik hem in het donker niet kan zien en evenmin kan horen maar dat weet hij niet.

Gisternacht heeft Loki in de tuin gevochten (of heel erg gedreigd).
Hij vluchtte naar binnen en ging in de slaapkamer naar beneden zitten loeren.
Ik deed het raam iets verder open, benieuwd wie de boosdoener was én hopend dat ik die zo kon verjagen.
Ik zag niemand (het was ook nog best donker) en Loki raakte nu helemaal over de rooie zodat ik het raam maar weer dicht deed.

Vanochtend na het ontbijt wil Loki dat ik hem beneden naar buiten laat door het raam voor hem open te doen.
Een kwartier later: gestommel op het dak van het schuurtje waarop mijn werkkamer uitkijkt.
Loki.
Hij krast met de voorpootjes langs een raam maar wanneer ik dat open doe (wat ik wel vaker doe on hem naar *buiten* te laten) begrijpt hij eerst niet hoe hij daardoor naar binnen moet.

Ik begrijp er niets van.
Want vroeger toen de grijze bak nog naast de schuur stond, gebruikte Sammie die nog wel eens als opspringplank.
Maar nu staat daar niets meer.
Dus hoe Loki op dat dak is gekomen?!

Got mag weten wat die kat nog méér doet waar ik geen weet van heb.

Heel erg vroeger, toen Loki hier nog niet woonde en toen hij hier nét woonde, at hij ‘gewoon blikvoer’.
We hebben het nu over 3+ jaar geleden.
Toen liet hij zich twee dagen insluiten op de zolder van 1 van de buren en was ik zo blij dat ik hem terug vond, dat ik hem beloofde dat hij nóóit meer blikvoer hoefde te eten.

Daarna werden het zakjes Whiskas en zakjes Kitekat en zakjes Felix en nog zo wat.
(lees hier verder als je de details even kwijt bent)

Intussen wil Loki Sheba zakjes en Sheba kuipjes en vooruit, Gourmet zakjes en heel erg af en toe een zakje van dat andere spul.
Dus vroeg ik aan Stichting Zwerfdier (= kattenopvang) of ik ze blij kon maken met een betrekkelijk grote voorraad van die andere zakjes.
Dat leek ze wel wat.
Ik kondigde aan dat ik op donderdagochtend kwam brengen.

Donderdag rijd ik naar Alkmaar waar TomTom en ik hopeloos verdwalen en mijn hulpding me zelfs een busbaan opstuurt die hartstikke verboden is voor ander verkeer wat ik pas merk wanneer ik er al op rijd en er boos naar me wordt getoeterd.
Ik doe een paar keer ‘probeer om te draaien’ maar het wordt niets en na een half uur zenuwen geef ik het op.

Thuis mail ik dat ik ben verdwaald en vraag of 1 van de medewerkers mogelijk op een plek woont die wél makkelijk is te bereiken, dan geef ik daar het eten af. Alleen: liever niet helemaal in Den Helder want dat zou wel heel ver van Grootschermer zijn.
Antwoord: jammer dat u bent verdwaald, de TomTom geeft hier altijd de verkeerde richting aan.
En: u woont te ver weg, dat komen we niet ophalen.

Dus denk ik: dat van die TomTom hád je eerder kunnen zeggen!
En: ik vraag toch niet het te komen hálen! (echt niet! ik las er mijn mail nog op na, ik was heel duidelijk)

Maar goed – dan dus niet.
Nu ga ik ze morgen brengen naar een ander goed adres.

Sammie zat altijd in doosjes.
Rond mijn bureau stonden er zeker drie die werden vervangen wanneer hij ze had uitgewoond.
Ook beneden stonden doosjes.

Loki is geen doosjes-man.
Zéér zelden zit hij erin.
Logisch dus dat wanneer hij dat wél even doet, ik meteen de camera grijp.

Als je nu denkt ‘nieuw? maar je plaatste toch al eerder een foto van Loki in je kast…’

Dan zeg ik: ja. Maar er is wel iets veranderd.
Eerst moest de kleine man nl slapen op een harde plank.
Nu ligt hij op de enige trui die ik nog heb van Lodewijk.
Lekker zacht.
Voor de huidige man in mijn leven van een eerdere man in mijn leven.