Gisteren vroeg naar bed gegaan omdat vandaag een vermoeiende dag wordt.
Elk half uur wakker, onrustig gedroomd, warmteaanvallen.
(zouden de opvliegers terug zijn? Kan dat dan – weg zijn en weer terug?)

Ergens tijdens wakker hoor ik behalve alle muggen ook Guus met ‘grote prooi’.
Morgen voorzichtig naar beneden neem ik me voor.
Opdat ik niet wegglibber over bloederige ingewanden.

Om kwart voor zes sta ik op.
Dit tref ik aan op het kleedje in de badkamer (dat ging dus maar nét goed toen ik vannacht in het donker mijn glas water ging bijvullen).

Naar beneden dan maar. Waar op exact dezelfde plek waar donderdag de giga rat lag nu een kleiner exemplaar is gedeponeerd. Een jonkie.
Mok ernaast om het formaat te tonen.
Plus erg origineel meetlint.

Vraag: wat zou er de lol van zijn om ze in dezelfde houding (op hun rug) neer te leggen.

Andere vraag: is hij nou bezig een hele familie uit te moorden.

Vanochtend op de keukenvloer

even kopje ernaast gezet om te laten zien dat het hier geen mini-muisje betreft

Met excuses aan wie in de hoop op een leuke foto van Jeroen Tjepkema deze site bezoekt.

Eebje ligt op een traptree en ik flits haar heel gemeen een paar keer in de oogjes.
Dan klim ik de trap op, wil over haar heen stappen en schiet met mijn rechtervoet tussen de (open) treden.

Ik maak een noodsmak op het overloopje en denk maar 1 ding (voor zover een vrouw dan iets dénkt): camera niet laten vallen. Wat toch gebeurt waarop die zichzelf héél langzaam uitzet.

Ik neem de schade op.
Pijnlijk rechterscheenbeen. Pijnlijke linkerbovenarm en -hand en -elleboog en -borst.
En pols.
Pijnlijke, ontvelde rechter pols ook.

Niets wat niet met een weekje ietsje ontzien en blauw en dan groen en geel laten worden kan genezen.
Schrik en deuk in het ego: behoorlijk groot.

En foto van Eeb (die nu heel lief links naast me op het bureau zacht ligt te spinnen) komt later.

(de camera is trouwens ok)

Een paar reizen terug kocht ik op een yard sale een lange blauwe rok.
Dunne stof, waanzinnig veel smalle plooitjes. Type ‘hippie’.

Hij liet zich heerlijk zwierig dragen in de motelkamers zodat hij anders dan de meeste kleding die ik dáar wel leuk vind maar hier *niet*, niet op de laatste dag werd afgeleverd bij een thrift store.
Rok mocht méé en belandde ergens in de slaapkamer.

Waar ik hem na de laatste reis aantrof tussen andere kleren met een briefje van R. erop met “schoon”. Wat heel lief van hem was, dat hij die kleren had gewassen.
Alleen was de hippie-rok niet bestand tegen het geweld van de wasmachine en waren alle mooie plooitjes eruit.

1x probeerde ik hem aan zónder plooitjes. Maar dat was het toch niet.
Zodat hij (weg doen was ook weer zo wat) bleef liggen op boekendozen voor de vensterbank.

Waar Guus hem een paar dagen geleden ontdekte. Zodat hippie-rok waarvoor ik nu toch (knars knars met de tanden) te dik ben eindelijk z’n ware bestemming heeft gevonden.
Zolang Guus ‘m leuk vindt natuurlijk.