Ik wou iets minder deprimerends dan de Handmaid’s Tale kijken.
Ik dacht eerst: seizoen 5 van Rita.
Maar terwijl de eerste 4 seizoenen me direct amuseerden dacht ik hier even direct na een paar minuten: nee.

Ik keek wat rond.
Ik zag (bij AmazonPrimeVideo) hele seizoenen van SVU.
Op goed geluk begon ik aan seizoen 10.
Denkend: even, een paar afleveringen.
Maar ik blijf hangen.

Veel afleveringen ken ik al.
Maar missch is dat juist wel extra fijn.
[en dan stopt het opeens miv seizoen 11 en got mag weten waaróm maar het is balen – ik bedoel, de seizoenen zijn er wel! maar IK mag ze niet meer zien!]

Gezondheid is belangrijk.
Af en toe kunnen ontspannen ook.

Dus had ik gedacht om in oktober naar Zürich te gaan, naar de operette.
Die Csárdásfürstin met Pavol Breslik.
Ok: mondkapje in het vliegtuig én in de metro.

Maar nu lees ik op de site van de Zürich Opera:
“To ensure audience safety and a pleasant evening at the opera, we have developed a comprehensive protection and hygiene plan, based on the resolutions of the Federal Council and the Government Council. This plan is continuously reviewed and adapted.
With the opening of our season 20/21, everyone attending performances at the Opernhaus will be required to wear a mask. The mask must be worn before, during, and after the performance.”

Dan ontspan ik liever bij de live stream die ze op 25 september gaan vertonen.

Gisteravond keek ik de laatste afleveringen van seizoen 3 van The Handmaid’s tale.
Er zaten momenten in waarbij ik ging aarzelen over het hoofdrol-personage.
Er was ook een heel vertederend/lief moment.
Maar ik wil geen spoilers schrijven – wat me, merk ik, behoorlijk beperkt.

Laat ik het er maar op houden dat ik vooral het slot prachtig vond.
Ontroerend.

Ik wou dat er al een 4e seizoen was.
Maar dat blijkt te duren tot volgend jaar.

Ik hád (alleen) Netflix.
Nu heb ik ook ZiggoGo en AmazonPrime.
Zodat ik vrijwel onbeperkt series kan kijken – alleen Hulu heeft nog méér.

Ik keek twee seizoenen Good Girls.
Amusant vond ik dat. Die twee seizoenen.
Nu is seizoen drie verschenen en het was deprimerend.
Alles liep tegen bij onze heldinnen.
De enige reden dat ik het úit keek was omdat ik hoopte dat alles (of althans *iets*) zich ten goede zou keren.
Dat deed het niet.

Nu kijk ik The Handmaid’s Tale wat nóg ellendiger is.
Nog een paar avonden, dan heb ik de drie seizoenen afgewerkt (seizoen vier is er nog niet).
Dan iets vrolijks uitzoeken.
Desnoods iets onbenulligs.
Of een romkom.

Want dit werkt niet in deze rottige tijden.

Als je talent hebt dat niet iets is met wiskunde of zo (dus: tijdloos) is er een tijd van talent ontplooien, stijgen naar de top en dan verval.
Ik zie en hoor het met zangers (v/m).
De verstandige stoppen op hun hoogtepunt.
De andere zingen door en door en door tot het echt genant wordt.
Of ze worden gewoon niet meer geboekt.

Iets vergelijkbaars doet zich voor met journalisten (en vast ook in andere beroepsgroepen die me nu even niet te binnen schieten).
Ik denk aan Philip Freriks die z’n column uitsprak in dat VPRO-radioprogramma op de zondagochtend waarna hij hartelijk werd bedankt voor bewezen diensten – terwijl men had verzuimd hem te vertellen dat hij over zijn houdbaarheid heen was.
Pijnlijk (mild uitgedrukt).

Mij overkwam het ook.
Mijn opdrachtgevers lieten het moment samenvallen met de dood van Lodewijk.
Toen was ik een jaar of 50.
Ook een mooi moment voor dumpen en het vissen in de vijver van nieuw talent.

Ik was teleurgesteld.
En bitter.
Daarom begrijp ik ze heel goed, die dóór-zingende zangers.
Zolang je nog een kleine zaal kunt huren en kunt vertrouwen op een vaste schare fans die niet moeilijk doen over die ene valse noot (of missch meer dan die ene): doe een Florence Jenkins als je daar gelukkig van wordt.

https://youtu.be/a8dAUWr5rDU

Ik keek altijd al veel Netflix (elke avond) maar sinds kort heb ik er wat mogelijkheden *bij*.
Eerst abonneerde ik me op Ziggo+ (of: Go).
Eigenlijk alleen om National Geographic Wild en Animal Planet en nog wat dierenzenders te kunnen zien.
Het duurde even maar toen ontdekte ik dat Ziggo Go óók een hoop series en films aanbiedt.
Grotendeels anders dan Netflix.

Toen kocht ik voor 3 Euro per maand Amazon Prime.
Om me puzzels gratis te laten toesturen. En hé (ontdekte ik later), je kunt er ook onbeperkt foto’s opslaan. Dus ál je foto’s!
How much better can it get?!

Toch, het kan nog beter. Want na een paar weken mailde Amazon me dat het ze was opgevallen dat ik geen gebruik maakte van al mijn mogelijkheden. Huh?
Klik maar eens hier.
Geklikt. En yeah! nóg meer series en films!

Ik keek er drie seizoenen The Good Fight, wat een spinoff is van The Good Wife, nadat de Volkskrant er een stuk over had geschreven. Dat het zo’n goede serie is.
Het is een geweldige serie. Om allerlei redenen.
Goede acteurs (vooral Christine Baranski), interessante verhaallijnen.

Maar voor een liefhebster van Amerika met een oprechte afkeer van Trump ook fascinerend hoe de afkeer van Trump steeds door de serie loopt.
Hier praat Christine Baranski (in de serie) over haar man. Die had moeten staan achter Trump met een stel enthousiast klappende en juichende aanhangers van de president.
Hij gaf geen sjoege en werd weggehaald omdát hij geen sjoege gaf en vervangen door een deplorable.

https://youtu.be/ZglPmbtI5qg

Someone on Facebook mentions the sopranos he thinks are the best Queens of the Night.
I do not like the opera Die Zauberflöte all that much but I think my favourite Queen would be Edda Moser.

Our own Cristina Deutekom was a very famous Queen as well

Diana Damrau is a more recent Queen

Of course there is Gruberova (watch at 2.08 wanneer haar ketting los raakt)

en… Meryl Streep als Florence Foster Jenkins

Ik houd erg van dierenarts-series.
De Yukon Vet en de Rockie Mountains Vet maar vooral de UK vet op RTL5 die ook wel de Bionic Vet heet.
Noel Fitzpatrick.

Hij was op RTL5 en toen opeens niet meer en werd vervangen door de Vet Down Under en ik zocht me gek waar ik hem toch nog kon zien (en vond dat, maar dat doet er nu even niet toe).
Ik keek toch maar een keer naar de Down Under vet en verdomd: het was Chris!

Wie is Chris?
Wanneer ik op zaterdagochtend me voorbereid op zaterdagmiddag terugvliegen naar Nederland kan ik op CBS een paar dierenprogramma’s kijken.
Een is een man die dieren opleidt om sociaal te zijn.
En het andere programma is dokter Chris die dierenarts is.

Chris is een lieverd en laten we eerlijk zijn, hij is ook een hunk.
Bij CBS zie je een half uur met alleen dokter Chris, de eye candy doc.
Vet Down Under laat Chris zien en nog wat andere vets.
Een uur lang.

Mocht je dit lezen en ook into dergelijke series zijn: kijk eens morgenavond.
Het is na dat absoluut door de plee te trekken ‘Hotter than my daughter’.
Daarom neem ik het ook altijd op, zodat ik dat kan doorspoelen.

Er doen tig spelletjes en opdrachten de ronde op Facebook en als het kán mijd ik die.
Soms word ik genomineerd om iets te dóen door iemand waarbij ik er niet goed onderuit denk te kunnen.
Dus doe ik het.

Dit keer was het ‘plaats tien dagen een cover van een plaat die je leven heeft veranderd’.
Vooruit dan maar.

Voor Dag 1 koos ik de opera Traviata met Beverly Sills.
Die écht mijn leven heeft veranderd. Roelof en ik kregen de Highlights van zijn moeder die zich ook maar had laten adviseren in een platenwinkel en we waren verkocht.
Dag 2: Mame met Angela Lansbury.
Dag 3: De combi cd van de eerste twee LP’s van Melanie.

Nu Dag 4.
Ik vermoed ook gezien wie me aanwees dat ik geacht word klassieke muziek te kiezen.
Maar het wordt weer een musical.
Lauren Bacall dit keer.
Ik kies Woman of the Year, maar het hád ook Applause kunnen zijn.

Dit is al heel lang mijn favoriete opname van mijn favoriete operette.
Ik schreef op FB dat ik die man graag in het echt zou zien maar dat ik genoeg had van de mini trips dus tenzij hij naar Amsterdam kwam…
En hij zóu naar Amsterdam komen.
Nu.

Maar ja… Corona.

Er is echt leed (Loki misschien dood), hinderlijk leed (de Dupuytren pink die niet is verholpen door de behandeling) en ergerlijk leed dat ik gezien het grotere en hinderlijker leed niet eens echt leed mag noemen.
Mwah leed dus maar.

Ik pleeg mij te ontspannen door te legpuzzelen.
De puzzel spreekt voor zich, tegelijk heb ik de televisie aan met meestal een opgenomen Dog Whisperer of die andere hondenman of (genieten!) dr K’s exotic animals hospital of ook leuk Dr Pol.

De afgelopen week deed de tv elke dag moeilijk.
Geen beeld, dan smart card uit het kastje, electriciteit eraf, card weer in het kastje, kastje aan en uit en aan en ja: beeld.
Gedoe maar ik kon ermee leven.

Vandaag wil het kastje niet meer aan en geeft het een rare roffel.
Tuurlijk mm alle stappen herhaald en de site van Ziggo bezocht maar de conclusie kan alleen maar zijn: mediabox kaduuk.

Dus Ziggo gebeld.
Waar ze hierover niet moeilijk doen.
Ik blijk het ding al 11 jaar te hebben en ze zeggen nog nét niet dat het logisch is dat hij dan nu kapot is, maar ik krijg wel een nieuwe.
1x aansluitingskosten van € 20 plus een monteur laten komen. Tenzij ik het zelf wil proberen maar ik denk dat ik dat beter niet kan doen aangezien ik dan waarschijnlijk daarna wéér bij de helpdesk aan de lijn hang.

Binnen 5 werkdagen krijg ik het nieuwe kastje.
Dan moet ik een afspraak maken met de monteur wat wéér 5 werkdagen kan kosten.
Intussen niets opnemen en 4 dr K’s naar de filistijnen nl op de oude kapotte mediabox.

Het is dat er veel meer erger leed is.
Maar juist daarom is het wel eens fijn wat te zeuren over mwah leed.