Ik was met R. naar de opera Daphne.
Een merkwaardige ervaring, die opera.
Niet goed, maar hij had z’n momenten (mm – ‘opera’ zou best vrouwelijk kunnen zijn bedenk ik nu).

Het einde was net zo erg als de recensies zeiden: totally out of the blue projecties van foto’s van nazi’s eindigend met een foto van de componist van de opera Richard Strauss.
Een Boodschap kortom. Smakeloos.
En los van wat ik er politiek bozig van zou kunnen zeggen: het deed afbreuk aan wat er wél aan goeds zat in de uitvoering zoals mooi zingen (soms) en mooie muziek (ook soms).

Daarvoor aten we Tapas en bespraken het verschijnsel vrienden-van-vroeger.
Hoe je die soms terugvindt (lang leve internet) en dat het -voor ons- nooit goed uitpakte.
Omdat mensen veranderen. Omdat wat je vroeger aantrok je nu tegenstaat (en vice versa).
Omdat je perceptie van wat je vroeger samen hád heel anders was.

Ik had een leuke avond.

Ik kijk Ally McBeal en dan is dat afgelopen en zap ik in DWDD.
Isolde Hallensleben. Nóg vrolijker gekuifkapt dan ooit en – zie ik dat nou goed – met wat prontere borstjes dan voorheen?

Tafelheer is Theo Maassen die anders dan kjoete Isolde die babbel-babbel doet wél tegen een tasontwerpster durft te zeggen: waarom vind je dat nou zo leuk als een hoer als Ivana Trump je tas draagt. Tasontwerpster heeft die nl persoonlijk Ivana in de handen geduwd.

Dan Mart Smeets.
Die een boekje heeft geschreven. Hij is 60! Kirt kjoete Isolde. Gaat hij nu stoppen?
Huh?
Nou, als hij 70 is dan misschien?
(wat een stupide vragen stelt dat wicht)

Dan krijgen we – aangezien Mart Smeets daarover schreef – wat fragmenten van afscheid nemende sporters. Een ervan, Marco van Basten bij een Italiaanse voetbalclub, is erg mooi. Commentaar van Mart Smeets zit eronder.

Ja, zegt Isolde, dat komt natuurlijk door het commentaar.
En hij, Smeets (vals!): het zijn de beelden. Misschien leer je dat nog wel eens. Dat televisie béélden zijn.

YES!

Hebben vrouwen dat nou meer dan mannen dat als ze naar een film of serie kijken ze zich met iemand identificeren?

Ik kom erop omdat ik sinds kort weer kijk naar Ally McBeal dat lang was op een tijd dat ik Radio 1 Journaal luisterde. Nu kan het weer en voor de derde of meer keer volg ik Ally en waan ik me háár terwijl ik – echt – niet bij benadering zo neurotisch ben en ook niet zo dun.

Zelfde verhaal met Sex and the City. Daar ben ik Miranda.
Of misschien bén ik haar niet maar die vind ik het aardigst.

Eigenlijk begon het allemaal met Brooke.
Brooke in The Bold and the Beautiful.
The girl from the valley, from ‘the wrong side of the tracks’, die zó graag bij die andere side of the tracks wou horen.
Niet dat ik dat nou per se wou. Maar ik herkende wel heel erg het ‘wrong side of the tracks’.
En gaande de Bold identificeerde ik me meer met eerst haar ‘zou wel erbij willen horen’ en toen meer haar valsigheid – die ik niet zo vals vond omdat ik haar begreep – en glorieerde ik met haar prestaties die haar positie daar vestigden.

Eeuwig dwars gezeten door het loeder Stephanie (nieuw rijke kouwe kak). En zgn softere wijven als Karen (heette ze zo?) en Taylor.

O ja. En verder voel ik me ook erg Dorothy in The Golden Girls.

Ik keek naar Ranking the Stars.
Deed ik vroeger regelmatig bij de vrouwen en nu een heel enkele keer bij de mannen.

Vraag 1: wie is het meest biseksueel.
‘Men’ dacht HenkJan Smits. Ik zelf dacht niet zoveel omdat ik de meeste mannen helemaal niet kende.

Wel viel me op, net als bij de vorige keer kijken, hoe beeldschoon Jamai is geworden sinds-ie een paar kilo is afgevallen en gewoon openlijk homo is.
Toch komt die nou met dat-ie echt, heus, destijds (Idols) verliefd was op Dewi en dat-ie ook echt, heus, met haar geneukt heeft maar dat-ie er niks aan vond.
Waarom moet dat nou, denk ik.
Niet zo leuk voor Dewi toch.

Ook viel me op – niet voor het eerst – hoe ongelooflijk afstotelijk lelijk Filemon Wesselink is.
Waarom die op anderen vertederend werkt: geen idee.

Tenslotte mbt bi zijn.
Ik dacht dat we dat allemaal in meer- of mindere mate waren.
Of is dat erkennen ook weer een gepasseerd station en daarmee ineens pikant.

Yes! gisteren in DWDD het gekuch van Herman van der Zandt.

Hierheen, daar klikken op het plaatje en doorscrollen naar 5.10.

Verder zag ik Rik van de Westelaken vandaag in z’n vierde effen das achter elkaar. Rood, paars, zilver (?) en nu glanzend lichtbruin.

Erg mooi vind ik.

Ik zie het slot van het eerste Nos Journaal.
Een huilende voetballer (geloof ik) en ik ben benieuwd wat er aan de hand is dus: geluid aan.

Waarna Herman van der Zandt stikt in zijn tekst.
Letterlijk.
Dus, zegt hij: “een slokje water”. Dát zit dus in dat koffiekopje.
Het helpt niet.

Ok, het weer dan maar. Slecht weer komt er. En daar, maakt de nieuwslezer een aardige draai “word je verkouden van”.
Maar dan stikt hij zelfs in het weer en houdt hij er maar mee op.

Helaas – voor wie het niet zag en voor wie het zoals ik graag nóg een keer zou zien – wordt deze uitzending natuurlijk *niet* herhaald en op internet gezet.
Herman van der Zandt gaat dadelijk in de herkansing.

Mijn hoop is nu gevestigd op DWDD 🙂

Ergens vorige week haalde ik mijn Bacall-musicals naar boven en mn Woman of the Year draai ik sindsdien dagelijks en deel ik na een dag bloedig branden (alles liep mis) ook met iemand anders.
Got, wat goed vind ik die vrouw.

Die ouverture met ‘Sam Craig, wherever you are – listen to this!’ wanneer ze door vrouwen is verkozen tot Woman of the year. En dan de rest.
En het zou te ver voeren dat hier na te vertellen maar het gáát dus over een sterke vrouw die een relatie begint met een leuke (ook best sterke) man en dat wordt niks vanwege te veel ‘sterk’ en dan komt het toch misschien goed – want ja, musical.

En ergens tijdens het luisteren word ik overvallen door melancholie omdat ik over een paar uur gotallemachtig 57 word = hartstikke oud wijf.
En dan, geen idee waarom, google ik hoe oud Lauren Bacall was toen ze die rol op Broadway zong en ik haar daar zag en totaal door haar betoverd raakte.
57.
Asjemenou.

Jeroen Overbeek doet straks de chat.

Tenzij hij weer het 6-uur-Journaal moet presenteren en dan kunnen we genieten van hoe hij zich deels laat ontkleden door iemand anders (=ook leuk). Maar als je dat wil beleven moet je meteen meekijken via de PC want die pikante details plegen ze er bij de NOS weer uit te knippen wanneer ze de chat later online zetten.

De grap van Jeroen T. is me intussen verteld en ik wil die dolgraag met eigen oortjes en oogjes beleven maar de NOS heeft de tv-uitzendingen van vanochtend (ook die van 7 uur) nog steeds niet op de site gezet 🙁

En verder heb ik het ook gewoon druk.

Femke plaatst op haar weblog regelmatig foto’s van mannen die ze aantrekkelijk vindt.

Eye candy noemt ze die.

Zij legt uit wat ze er leuk aan vindt en geeft ze een cijfer. Waarna wij in de commentjes dat ook mogen doen.

Ik vind het een leuk idee en ga er eens mee ekspieriementeren (haha).

Deze foto’s van Jeroen Overbeek plukte ik van Femke’s log.

Ik geef deze Jeroen een dikke acht. Als eye candy. Wat vind jij?

Op de tv is het alwéér Noraly Beyer.

Volgens mij hebben ze daar een paar weken geleden een veldbedje voor neergezet 🙁

Gordon heeft al zijn verplichtingen de komende tijd af moeten zeggen, want de topper kampt met een hernia. Hij zou de kwaal hebben opgelopen tijdens de première van de film ‘alles is liefde’. Toen hij een glas champagne oppakte ging hij door zijn rug. 🙂

Vorige week presenteerde hij voor het eerst zijn radio programma ‘Gordon on air’ bij Radio 538. Ook is hij momenteel te zien als jurylid bij Idols. Hoe lang hij uit de roulatie is en of hij een operatie moet ondergaan is nog niet bekend.

(Bron)