Ik heb een vrijer die een motor heeft en ik leen hem zonder toestemming.
De bedoeling was: me mooi aankleden in sexy kleren en dan laten fotograferen maar al gauw probeer ik ook te rijden en dat vind ik te gek.

Ik neem de motor mee naar huis.

De man van wie hij is duikt op (een dag later) en ik ga slijmen en doe ´meisje´ en is het ok al ik hem over een week terug breng want (charme offensief) ik wil ´m zooooo graag nog even hebben.

Hij wil eigenlijk niet maar hij geeft toch toe.
Wat me een dubbel tevreden gevoel geeft. Vanwege de motor die ik nog een week heb en omdat ik die man om mijn vinger kon winden.

Ik ben op een feest van advocaten en andere juristen.
(daar kwam ik vroeger ook wel dus dat kan)

Er is 1 man die ik erg aantrekkelijk vind.
Ik zeg dat ik zijn kleren mooi vind.

Later kom ik hem weer tegen. Ik heb nu bedacht dat ik mijn positie wil bepalen en stel een vraag die moet verhelderen of hij een partner heeft.
Hij zegt dat hij met vrienden naar het volgende feest gaat.
Nog niet echt hét antwoord maar wie weet.

Intussen cirkelt hij om me heen.
Slank, aantrekkelijk, zo´n moderne bril.
En ik moet me beheersen om hem niet te grijpen.

Dan zet ik de nacht-tv aan en daar is-ie, m´n advocaat. Alleen is-ie een politicus. Van een partij waarop ik niet zou stemmen.

Ik ben zwanger.
Al een tijdje. Ok.
Dan realiseer ik me opeens dat ik dadelijk een baby heb. Wat moet ik dáár nou mee – die past helemaal niet in mijn leven!
Mijn moeder is boos op me. Ze vindt me dom dat ik dat nu pas bedenk. Nu is het te laat voor een abortus. Of niet? Of weet ik soms niet van wie en wanneer ik zwanger ben geraakt?!

Ik denk na, ik pieker.
En ik kan het dus werkelijk niet bedenken. Niet omdat ik zo de promiscuous girl heb uitgehangen maar omdat ik dat juist *niet* heb gedaan.
Mijn laatste keer seks is anderhalf jaar geleden of misschien nog langer.
Hoe kan ik dan zwanger zijn? Want dat bén ik wel.

(onrustig wakker geworden)

Ik zal met een groep in een bus naar een musical in Amsterdam. Eenmaal daar gaat de musical niet door maar gaan we eten in een restaurant dat de Kikker heet. Een voor 1 een trapje af en er blijkt niet 1 grote tafel te zijn maar alleen kleine tafeltjes voor vier mensen. Ik voorzie dat er óf niemand bij me komt zitten óf dat ik niet met de andere drie klik en loop daarom meteen via een andere deur weer naar buiten.Volgt een tocht door de Amsterdamse binnenstad op zoek naar een boekwinkel voor een boek-voor-de-terugreis maar die ik ken zijn allemaal opgedoekt.

Een man klampt me aan. Ik heb hem Guus verkocht en die blijkt ziek te zijn en dat heb ik hem niet verteld.

Ik snap er niets van. Guus verkocht? Dat kan niet.

Nog meer verwarring en we gaan in een taxi naar het Centraal Station. Bij een stoplicht stappen er een stel Japanners bij die ons bedreigen. De man geeft een Barbie-pop af waar drugs in zitten. Mijn tas wordt gestolen.

(wakker en blij dat het bijna half zes is zodat ik kan opstaan)

Ik woon in mijn huis aan de Wilhelminastraat in Amsterdam-West.
In de muur naar nr. 123 zit een deur waarvan ik altijd dacht dat die naar niets leidde. Maar opeens gaat hij open.
Er zijn nieuwe buren in nr. 123 getrokken die het begrip Aso naar een nieuw nivo tillen.

Dus open gaat die deur steeds en dan staat er opeens iemand in mijn kamer die vraagt of ik bier voor ze heb. Proberen uit te leggen dat ik hecht aan mijn privacy helpt niet.

Ik krijg steun van vrienden (in mijn droom heb ik die). Een van hen legt het ook nog eens uit, van die privacy.
Hij wordt door een stel potige kerels door de deur getrokken. Zijn handen worden op een tafel gelegd. Er gaat een grote hamer omhoog en we wenden het hoofd op wanneer die neerkomt en we een ijselijk gegil horen.

(wakker geschrokken en toen maar opgestaan)

Ik ben ruim op tijd op Schiphol en merk dan: koffer vergeten.
Snel snel terug naar huis, koffer gehaald, Schiphol binnengehold en aan een portier uitgelegd dat mijn toestel bijna vertrekt en ik móet het halen.
Terwijl ik met hem sta te praten (hij doet moeilijk) steelt iemand mijn koffer.

[voorpret dus – en nog drie dagen/nachten te gaan]

Ik dreig mijn vliegtuig te missen.
Om me te helpen pakt iemand anders mijn koffer voor me in maar ze vergeet van alles.

Degene die me zal wegbrengen komt véél te laat.
Onderweg veroorzaakt ze door haar gevaarlijke rijstijl allemaal ongelukken.
Zelf raken we er niet bij betrokken maar de ene auto na de andere gaat door haar manoeuvres over de kop.

Ik heb geen boek voor onderweg paniek ik opeens.
En hoe laat gaat mijn toestel precies? Waar is mijn ticket?

[de voorpret is geloof ik begonnen]

Ik sta op straat te praten met een populaire presentator (nee: weer niet *die*) en hij wil iets anders gaan doen en dan onverwachts kus ik hem.
Hij beantwoordt de kus en ik denk: we gaan dus vrijen. En dat zit er ook wel in en tegelijk ben ik me bewust dat hij niet echt lekker kust en dat mijn regel is "een slechte kusser is ook een slechte minnaar".

Maar we gaan naar mijn woning en de ingang is via een snoepgoedwinkel waar achterin de deur is naar een kelder. Heel stijl een trap – ongeveer glijdend moet je die af.
Daarna een trap op te klimmen als een lenige aap.

Bovenaan een grote douche en eerst willen we daar vrijen maar dan toch maar (gewoon) het  bed.

Wakker.

Als het niet een mug is die me afhoudt van een goeie vrijpartij is het wel een knop in het eigen hoofd.

Ik heb een relatie met een man op wie ik ben uitgekeken (maar dat laatste weet hij niet).
Ik bedrieg hem met een ander die ik eigenlijk niet echt leuk vind maar de seks is fantastisch.
Voor 1x dan.
Daarna hoef ik hem niet meer maar hij denkt dat we nu een stel zijn en na een tijdje kan ik er niet meer onderuit (vind ik) en we vrijen nog een keer en het is helemaal niks.

Maar het echte probleem is dat Eebje in de Lange Leidsedwarsstraat in Amsterdam in een woning annex horeca-gelegenheid zit. Tijdelijk.
Ik ben bang dat ze daar weg raakt en dat ik haar niet meer terug vind maar hoe krijg ik haar thuis. Moet ik eerst met de trein naar huis om de auto op te halen. Of zal ik – hoe duur ook – een taxi nemen.
Maar ik werd eens door een taxichauffeur in Asd geweigerd toen ik met een kat wilde instappen (vanaf de dierenarts) want die zou wel eens kunnen gaan plassen.

Nerveuze paniek waaruit ik word gewekt door een mug waarna ik niet meer in slaap val.

Ik ben op een grote bijeenkomst en beland aan een tafeltje naast een bekende presentator (nee, niet die).
We praten en het is heel gezellig en dan buigt hij zich over me heen en trekt liefdevol mijn spijkerbroek uit. En ik ben aangenaam verrast door hoe goed mijn benen eruit zien.
Mooi gevormd en ´roomblank´ en zacht.

Dan zie ik een verdwaald konijntje zich een weg banen door de massa mensen.
Ik spring op, pak het voorzichtig, houd het tegen me aan en breng het naar binnen waar ik het in een kamer zet waar ook andere konijnen zitten.

Wanneer ik terug kom is het feest voorbij en de man is weg.
Ik stap ook in mijn auto en later zie ik hem fietsen. Met een bakfiets en daarin een mooie jonge meid.
Ik stop en loop naar hem toe.

Hij slaat zijn armen om me heen en zegt dat ik geen idee heb hoe aantrekkelijk hij me vindt en o, wat was dat lief, ik met dat konijntje. Maar: ik ben vijf jaar ouder.
"Ik vraag je niet ten huwelijk," zeg ik.
En ja, dat is ook wel weer zo.
Waarop we ons naar elkaar buigen voor een Kus en ik wakker schrik want(?) het is zes uur en ik heb vergeten de wekker te zetten en daar is Max van Weezel – en die was het trouwens óók niet in mijn droom.

Mijn geliefde en ik gaan in goede vriendschap uit elkaar.
Ik laad mijn VW Kever vol met alles dat ik bezit én een aantal flessen erg goede wijn die hij me bij het afscheid heeft kado gedaan.

Op het dijkje tussen Graft en Noordeloos is een vrachtwagen zo onhandig aan het keren dat ik van de weg word gedwongen en wegzak in de prut.
Vérder met een geleende fiets dan maar en na een aantal kilometers denk ik: heb ik de auto wel afgesloten. Terug. Auto is weg.
Mijn leven is weg.
En die goeie wijn niet te vergeten.

Een naar geluid brengt me terug in de realiteit: half zes.
Opstaan voor Marcel Oosten.
Nou vooruit. Naar die droom wou ik toch niet terug.

Ik maak een lange wandeling door de natuur met een echtpaar.
Kijk, zeg ik, en wijs ze op twee wilde ezeltjes links in een ravijn.
En kijk: achter ons een wild zwijn.

Het zwijn nadert en volgt mij.
Ik ben bang maar wil mijn angst niet tonen dus houd ik het mijn hand voor en die likt hij.
Dan bijt hij er ook in. Eerst zacht, dan harder.
Ik ben nu écht bang.

De man van het echtpaar bemoeit zich ermee.
Hij zegt tegen het zwijn dat het weg moet gaan.
Na een aarzeling doet het dat ook.
Opluchting. En tegelijk vind ik zielig.

Wakker denk ik: dit was geen leuke droom.
Later denk ik: dat zwijn stáát natuurlijk ergens voor.
Mijn ziel wil me weer eens iets zeggen.

Vrolijke voetjes gisteren buiten bed na een mooie droom.
Ik kon de dag aan (en dat gevoel bleef redelijk lang hangen).

Hangende schouders vandaag na een nachtmerrie (kip die door een ongeluk haar kam en lel verloor en veel veren en wel/niet zou doodgaan – komt vast door dat ruimen in Voorthuizen).
Zou het nog wat worden.

Opmerkelijk veel romantische, erotische dromen heb ik de laatste tijd.
Vorige week nog. Ik word zo ontzettend lekker door een man gekust dat ik mezelf *dwing* tot wakker worden – benauwd dat er een vreemde in bed is gekropen die zijn lippen op de mijne heeft gedrukt.
Maar het was echt een droom.

Sindsdien is het om de dag (ongeveer) raak.
Zodat ik vannacht de armen om me heen voel van een populaire presentator op wie ik ooit een crush had om hem later in de droom te zien veranderen in de jonge Robert Redford met wie ik heftig aan het heavy petten sla tot ik gestoord word door alle drie mijn katten, in slaap val en een briefje van hem vind waaruit blijkt dat hij zowel de populaire presentator is als RR en hij me ook nog kadootjes nalaat en de belofte te bellen.

Terúg wil ik in slaap want dit ziet er heel goed uit maar de katten denken er (nu in ut echt en om half zes) anders over en ze mogen blij zijn dat toen Marcel Oosten presentator van het Radio 1 Journaal was want dat maakte veel goed.

Nare dromen in overvloed vannacht en tussendoor denk ik af en toe ´die moet ik onthouden´ maar dat lukt dan toch weer niet.
Tot ik net bij de Plusmarkt mijn auto in-parkeer en tevreden bent met het resultaat (ik ben een slechte parkeerder). Dan weet ik het weer.

De laatste droom, vlak voordat om half zes de wekker ging omdat ik geen seconde van Marcel Oosten wil missen. Ik moet rij-examen doen (voor de tweede keer, de eerste keer ben ik gezakt) en het is ergens die dag maar ik kan tijdstip en plaats niet vinden.

Wat is het toch met mij en examens.

Ik werk sinds twee dagen als bureauredacteur bij het Radio 1 Journaal.
Leuk. Lekker vanachter (letterlijk) een bureau stukjes tikken en loeren naar de Sterren.

Dan komt iemand naar me toe: ik moet presenteren. Wat? Ik??
Ja – ik. Hup, dat hok in en ik zeg "regel iets makkelijks over beestjes en alsjeblieft geen buitenland, want dat kán ik niet".
En er komt een gesprek met een mevrouw over ananas en dan Brekend Nieuws over het Midden-Oosten zodat ik een gesprek moet voeren met twee correspondenten tegelijk en het gaat fan-tas-tisch.

Helaas maakt Eebje me nu wakker zodat ik de loftuitingen niet meer mee krijg.

(Rare droom voor iemand die zo verlegen=sociaal gestoord is dat ze telefoneren met vreemden al doodeng vindt, niet moet dénken aan het praten voor een groep en zich bij voorkeur verstopt achter haar toetsenbord)

Ik sta in de tuin, om me heen mijn drie kippen.
Dan valt er 1 om en ik denk: haar batterij is leeg , ik moet er een nieuwe in doen.

Ik hol naar binnen en naar boven, grijp de batterij, ren weer de tuin in en zie dan dat ik de batterij van de digi camera in mijn hand heb.
Terug naar binnen, batterij onvindbaar.

Dit herhaalt zich een aantal keren telkens anders en tussendoor verbaas ik me nog over mijn conditie dat ik na tien keer nog steeds soepel die trap op en af ren.

Wanneer ik wakker word zijn mijn nek en schouders en armen volledig verkrampt.
Alsof ik weer rsi op ´n ergst heb.

Nu, zes uur later, is dat niet verbeterd.

Ik kom op straat iemand tegen die ik al een tijdje ken en die ik leuk vind.
Hij vraagt me of ik later die dag naar zijn huis kom. Om te vrijen.
En eerst wil ik ´nee´ zeggen en dan denk ik dat me dat eigenlijk heel leuk lijkt dus zeg ik ´ja´.

Volgt scène op scène waarin ik me moeizaam door verkeer ploeg.
Tenslotte ben ik op de redactie van de Volkskrant en vandaar wil ik naar het huis van mijn bijna-minnaar gaan. Ik check de tijd op mijn horloge. Ik heb nog een kwartier.
Ik check de tijd op een klok. Twee uur? Hoe kan dat nou?

Mijn bijna-minnaar staat voor me. Upset en ook kwaad.
Ik ben niet komen opdagen en hij heeft anderhalf uur op me gewacht.
Mijn horloge is stuk, leg ik uit en terwijl ik het zeg hoor ik het klinken als een slap excuus.
Een excuus dat niet wordt geaccepteerd.

Ik ben in een grote ruimte met veel mensen.
Het is gezellig (vinden de anderen) en ik weet niet goed wat ik er doe want ik ken er niemand.
Dan komen een jongen en een meisje op me af en ze geven me een hand.
Stuurs feliciteren ze me (met wat?) en zeggen dat er geld is opgehaald en dit is mijn kado.

Naar voren wordt gedragen een giga plateau met kazen.
Deels Nederlands, deels buitenlands. En die laatste druipen.

Ik denk: wat moet ik hier mee. Kun je kaas invriezen? Die druiperds vast niet.
En: wie heeft dit in vredesnaam bedacht.

Ik woon onder de Polderbaan (in ut echt) en zie regelmatig vliegtuigen laag overkomen.
Ik hoor ze trouwens ook.

In de droom zie ik ze steeds bijna neerstorten. Ze vliegen steeds lager, raken bijna de grond, draaien om hun as en stijgen dan weer op.
Tenslotte storten er twee echt neer.
Op ongeveer honderd meter van mijn huis op de dorpskerk.
Ik zet het Radio 1 Journaal aan om te volgen wat er gebeurt.

[In ut echt: ik zie op TT dat Milieudefensie op Schiphol de startbaan voor de Polderbaan heeft bezet en dat die nu niet kan worden bevlogen.
Zou ik afwijkend van ´normaal´ geen vliegtuigen hebben gehoord en dit daarom hebben gedroomd?]