Ik loop over het parkeerterrein van de Walmart in Kingman, AZ.
Een vrouw komt naast me lopen. Nog rimpeliger dan ik, paardenstaart, haar is deels henna, deels grijs.
“Arizona is crazy” zegt ze.
En dat ze uit San Diego komt.

Ik vraag waarom ze dan hier is.
Omdat ‘ze’ (kinderen?) wilden dat ze mee gingen.

“Crazy” herhaalt ze en ik denk dat ik nu had moeten vragen waaróm ze dat vindt maar ik zeg dat ik uit Nederland kom.
Dat vindt ze geweldig (dat zeggen ze hier altijd).
Zelf was ze alleen in Engeland geweest.
Ivm het leger.
Toen was ze getrouwd met een man die idioot jaloers was.
Dus daar is ze van gescheiden.

We hebben nu de deur van Walmart bereikt die open glijdt.
Zij gaat naar links en zegt “nice meeting you”, ik ga naar rechts en zeg “nice meeting you too”.

Na Pioneertown met het heerlijke hondje Rosie was ik in Morongo Valley en nu ben ik in Jacumba Hot Springs (waar ik morgen weer wegga).
In het dorpje Jacumba is niet veel te doen maar sinds een paar jaar is er een winkel The Love Shack. Kleren, gifts en kunst.
De eigenaar loopt er naakt rond maar kan desgewenst iets aandoen.

Gisteren reed ik er langs terwijl hij vrijwel bloot de rekken aan het buiten zetten was en ik dacht: dat trek ik niet. Een blote man.
Dus reed ik verder.

Vandaag dacht ik: treed nou eens uit je comfort zone en wie weet is dit geen naakte dag.
Dat was het wel. Want zodra de rekken buiten stonden vroeg hij me ‘are you offended by nudity’ waarop ik moeilijk ‘eh… eerlijk gezegd zit ik niet te wachten op een blote piemel van een vreemde man terwijl ik t-shirts kijk’ kon zeggen.

Hij was aardig. Hij legde van alles uit. O.a. dat ze nudisten zijn en dat daarom alles dat daar aan artikelen zelf gemaakt was ook naakt zelf gemaakt was. Waarvan ik me geen al te concrete voorstelling probeerde te maken.

Ik kocht teveel. Shirts, sokken (waarop Love and Peace stond), een bewerkt potje waarvoor ik geen emplooi heb en een armband die ik waarschijnlijk nooit zal dragen.
Dat doe ik wel vaker als ik me toch wat ongemakkelijk voel.

Dit zijn ze: Nancy en Sam.
Ik heb alleen Sam ontmoet.

Ik wil inchecken voor mijn vlucht voor morgen.
Kan niet, zegt KLM, want ik heb geen Esta. Die heb ik wel degelijk, wat ik ga controleren bij Esta en idd: geen Esta. Terwijl die verklaring voor me ligt en tot volgend jaar juli geldig is.

Dan maar een nieuwe en ze willen tegenwoordig echt álles weten (waarsch ook mijn pincode als ze daarmee zouden wegkomen) dus na 6 vellen vragen en 1 uur verder heb ik de aanvraag ingediend.
En zeggen zij: maar aan dit paspoortnummer *is* al een Esta gekoppeld!
WTF!
Dan: wil ik die oude gebruiken of de nieuwe.
In dat laatste geval moet ik 14 Euro betalen.

Ik durf niet het risico te nemen dat de oude toch weer niet herkend wordt, en betaal.
“Your travel authorization is under review because an immediate determination could not be made.”
En: je krijgt geen bericht maar moet steeds zelf de website checken.
Dat doe ik en hoera: ik heb een nieuwe Esta!

Terug naar de KLM: “U kunt helaas niet inchecken, omdat we nog geen bevestiging hebben ontvangen dat uw ESTA-aanvraag is goedgekeurd.”
*Snik*

Woensdag vlieg ik weg.
Ik ben veel bezig met mijn diertjes, in de tuin en in het huis.
Ik denk: waarom ga ik weg? ik heb het hier veel prettiger.

Ik sla er mijn dagboek op na (handig, zo’n prog op de PC, vroeger had ik kleine notitieblokjes als dagboekjes, daarin iets terugzoeken was vrijwel onmogelijk).
En ik heb niet álle reizen bekeken maar de vorige ging het precies zo.
Geen zin, geen zin.

Wat van me afviel toen ik in Pioneertown was en naar de diertjes dáár zat te kijken.
Helaas sloeg toen het weer om en helaas trof ik bij de volgende rental die irritante man die me alsmaar niet met rust liet.

De weersvoorspelling voor Pioneertown – Morongo Valley – Jacumba – Ramona is tien dagen lang goed: zon en temperaturen rond de dertig graden.
Pas na Ramona komen de optrekjes dichtbij andere mensen.
Ik ben dus een erg ondankbaar hondje als ik *niet* gelukkig ga zijn.

Baal hooi gehaald en door een mooi opgemaakt, tenger en zeer sterk meisje van Ranzijn op de achterbank laten leggen.

Benzinetank volgegooid en me weer eens verbaasd over hoe zuinig de auto rijdt.

Bij de Plus eten gekocht voor de konijnen en de kippen en wat ik denk dat de oppas mogelijk lekker vindt.
En twee flessen van de huismerk slobberwijn die deze week in de aanbieding is.
Voor mij.

Gezocht naar vitamine B12 maar die heeft de Plus niet en de drogist is op zondag niet open.

De zenuwen slaan langzamerhand toe.

Soms moet het: de kapper.
Wat ik sinds een jaar combineer met: wenkbrauwen verven.
En soms ook nog met wimpers verven maar dat was niet vandaag.

Ik vertel de kapster dat ik vind dat mijn haar, dat nooit erg dik was, de laatste tijd wel heel dun wordt.
Wanneer ik mijn hoofd aanraak heb ik al een losse haar in mijn handen.

De kapster leeft mee. Ze herkent het.
En ze heeft een medicijn.
Voor me staat al snel een doos en hierin zitten:
– shampoo
– conditioner
– spray
Al na twee weken zal er (enig) resultaat zijn!
Ik laat me overtuigen en dan staat er ook een potje met voedingssupplement voor mijn neus.
Zou wonderen kunnen doen voor mijn haar, mijn huid én mijn (brekelige) nagels.

Doe ook maar! al zal dit pas na maanden uitwerking hebben.
Bij de kassa doe ik alsof ik ruim € 150 niet idioot veel vind.
Ik neem me voor niet te gaan googlen op de producten want stel je voor dat blijkt dat het allemaal oplichting en bedriegerij is.
Daarom noem ik hier ook geen merken.
Ik wil nog niet uit de droom worden geholpen.

Wel valt mijn oog op de kleine lettertjes bij de pillen: “Een gevarieerde, evenwichtige voeding en een gezonde levensstijl zijn belangrijk.
Voedingssupplementen zijn geen vervanging van een gevarieerde voeding.”

Juist, ja.
Of eigenlijk: juist, nee.

Soms gebeuren de stomste dingen op de meest ongelukkige momenten.

In de nacht van maandag op dinsdag lig ik ‘verkeerd’ op mijn linkerhand en -pols. Ik denk dat het geleidelijk wel zal bijtrekken maar het wordt erger, vingers doen pijn, schouder doet zelfs pijn (ik zoek voor alle zekerheid even ‘hartaanval’ op maar dat lijkt het me toch niet).
Op naar google. En zelf-mediceren maar.

Dat wordt:
* Voltaren gel wat mogelijk doet genezen en in elk geval de pijn verlichten
* Ibuprofen idem
* spalk (had ik toch nog liggen van toen ik ooit RSI had)
* rust, zitten met arm op kussen bij voorkeur arm iets boven het hart

Wanneer ik met de medicatie begin kom ik nog om van de pijn.
Geleidelijk wordt het minder maar ik kan bv mijn linkerhand niet om de trapleuning leggen, duw daar zo’n beetje tegenaan.
Gisternacht doe ik de spalk af. Om hem ergens in de nacht weer aan te doen ivm pijn.
Afgelopen nacht houd ik de spalk om.
Wel ben ik gestopt met de Ibuprofen omdat ik er misselijk van werd wat (dank je google en aardige email vriendin) een normaal bij-effect is.

Vandaag is het niet over maar het is véél beter.
Wanneer ik naar Amerika vlieg is het vast helemaal voorbij.

Toen ik een paar dagen geleden de oppas moest ophalen van Station Alkmaar-Noord (waarheen ik 1x was gereden om te kijken hoe het daar zat met parkeren), zette ik de TomTom aan en die zei dat hij geen kaarten had.
WTF. Ik had hem nb net bijgewerkt omdat hij zei dat dat na 7 maanden weer eens moest.

Op de tast (bij wijze van spreken) dat station gevonden en weer thuis het probleem op internet gezocht.
Er moest iets zijn fout gegaan met dat bijwerken, was de ‘oplossing’, dus: nog eens proberen.
En als dat niet helpt: herstellen in zijn oorspronkelijke staat.
Nog eens bijwerken leidt tot niets en herstellen kan niet omdat ik niet voorbij dat hatelijke scherm kom met ‘u hebt geen kaarten’.

DUS een nieuwe gekocht, die zaterdag is aangekomen.
Uit de verpakking gehaald en ik maak me al wat zorgen want ik zie geen aparte zuiger om hem in te tillen en het lijkt me nogal een gedoe om hem steeds van het raam te halen en dan er weer óp.
Wat wel zou moeten omdat hij nieuw is – de oude kon ik laten zitten omdat niemand zo’n oudje wil.

Maar… de duvel speelt ermee want bij het voorzichtig trekken aan de arm met de zuignap schiet die uit zijn klemmetjes.
Terugzetten lukt me niet. En zo kán ik hem niet eens aan het raam zuigen.

Ik zoek naar houders waar deze TomTom ev in zou kunnen maar de Via 62 is enorm (en zwaar) en ik kan niets vinden waarin hij zou passen zonder op het dashboard te lazeren.

Nog 1x de oude proberen bij te werken dan maar aangezien je ‘maar nooit weet’.
En verdomd.
Die laat zich braaf bijwerken en nu gebruik ik die weer en de andere kan niet terug naar Coolblue want ik heb hem kapot gemaakt.
Komende week een keer met de nieuwe langs de garage/benzinestation in De Rijp waar ik een paar maanden geleden hartelijk werd uitgelachen toen ik vroeg of ze een nieuw bevestigingssysteem hadden voor mijn óude TomTom.

Een cartridge 540XL Black voor een Canon printer.
Nog in de gesealde verpakking (hij maakte deel uit van een pakket samen met een kleurencartridge).
Nieuw kost hij € 19.
Ik zette hem op Marktplaats voor € 10 en….. ik kreeg een bod van € 5…

Er zitten ook nog twee pakjes met fotopapier (10×15 cm) bij.
Wie wil cartridge en fotopapier hebben voor (idd) 5 Euro?
Verzending kost wel € 6,50, dat kan ik ook niet helpen – het past nu eenmaal niet door de brievenbus.

Aanbod geldt alleen voor mensen die ik een beetje ken, niet voor de toevallige passant die googlend op deze cartridge hier terecht komt.

Morgen over twee weken vlieg ik weg.
Het is missch niet zo snel maar het vóelt snel.

Ik loop mijn rentals na: waar zal het me bevallen?
Niet dat je dat zo kunt vaststellen.
Het zit deels in mijn hart en ander deels in het weer.

Zo was ik ooit vier dagen in een rental in Ramona dat er te gek uitzag maar het weer was klote en er was verder niets te doen kwa uitstapjes.
Wat extra bitter was omdat het de laatste dagen van mijn reis waren.
Naar dit huisje ga ik nu terug, gratis ‘gehost’ door de eigenares.
Voor twee dagen.

Ik vraag me af hoe al die trailers zullen zijn.
Zullen ze niet claustrofobisch aanvoelen zeker als er ook nog eens geen tv is en geen of amper WiFi.
En hoe zal het gaan op de boerderijen? Vind ik een manier om te genieten van de dieren zonder me overlopen te voelen door de mensen?

Ik baal van de laatste week waarin ik steeds van die lange tochten moet maken (4-6 uur rijden).
Verkeerd gepland? Ja en nee.
Er wás gewoon niets dichterbij.

Ik ben blij dat ik weer eindig in Pioneertown bij het hondje Rosie.
De vorige keer zag ik er de laatste dagen ook nog de bobcat en de coyote.
Maar met alleen Rosie en de konijntjes en de eekhoorns en de vogels kan ik daar ook gelukkig zijn.

Wanneer ik in Amerika ben zal het twee jaar geleden zijn dat Roelof is gestorven.
Ik kijk in mijn schema waar ik dan zal zijn.
Het is Jacumba Hot Springs.

“Jacumba Hot Springs is a natural Power Spot.
Vision quests have been conducted on our Grounds since the Pyramid builders time coming from the Valley of Mexico into the mystic mountains of Jacumba. The land holds many stones markers indicating ceremonial activities. To hike this land with the intention of receiving information to help in your day to day life is the purpose we have for intending this space to remain a “Dreamscape” landscape.
We have preserved hundreds of acres for this purpose. We have built permanent perceptual sculptures like the White Sky Pyramid to enhance a traveler’s “Seeing” and creativity.
In addition, various mazes, rock circles and other smaller tributes have been placed on the land by other seekers.”

Dit is het.
Het huis lijkt me wat donker, ik hoop dat er wel zon is, er is geen tv.
Die ‘Power’…. ik wil er graag in geloven.

Er is kermis in Grootschermer.

Dat betekent:
– geen parkeerplaatsen (want de kermis vindt plaats op de grote parkeerplaats dus al die auto’s staan nu op de kleinere – o.a. de mijne)
– ‘muziek’ met bonkende bassen

Er zijn dorpsbewoners die hier plezier aan beleven, mogelijk zelfs véél plezier.
Ik tel af tot het voorbij is.
Morgen denk ik.

Foto’s van toen ik met Roelof in München was op onze laatste mini trip.
April 2015.
 

Ik vertelde al dat ik opera’s en concerten van favoriete artiesten op usb sticks zet.
Daar ga ik mee door en ik heb genoeg om uit te kiezen voor een maand mocht de WiFi het ergens niet doen.

Maar omdat ik een mateloos type ben, denk ik: en nu boeken.
Want ik heb een Kindle en hoewel die al propvol ongelezen boeken staat, overvalt me nu de twijfel of die wel goed zijn gekozen. In elk geval wil ik er méér.

Met als reden smoes dat me vorige keer in Amerika overkwam dat ik geen *nieuwe* boeken kon downloaden.
Amazon wil dat ik dat bij amazon.nl doe (wanneer ik het probeer bij amazon.co.uk zeggen ze: neeee, je moet bij amazon.nl zijn!).

Tijdens mijn vorige reis kon ik *niet* bij amazon.nl inloggen want ik wás niet in nl (dat bleek uit mijn ip-nr). Inloggen bij amazon.com USA kon evenmin want daar heb ik geen e-reader account (wel een boeken-account, maar dat telde niet.

Ik stuurde een mail en amazon (ben even vergeten wélke) bood aan me tijdelijk te verhuizen naar de VS zodat ik wél boeken kon downloaden. Ik vreesde problemen bij het weer terug verhuizen en ik was nog maar 5 dagen in Amerika dus die tijd kwam ik nog wel door met de boeken die ik al hád.

Dit ter verklaring waarom ik nu na
1) het doorspitten van de VN Thrillergids
2) het analyseren van welke boeken mij de laatste jaren het meest bevielen (ik houd dat bij in een prog)
voor véél geld heel veel boeken heb gedownload.

En nu beken ik met enig schaamrood dat ik de afgelopen reis slechts vijf boeken heb gelezen.
Dikke boeken. Dat wel.

Vroeger ging ik op veel mini trips.
Toen vond ik ze niet meer leuk.
Maar toen miste ik weer wel een paar optredens en kocht ik kaartjes.
Net nog.

Een recital van Edita Gruberova in München.
Ik dacht: laat ik eens lekker uitpakken en een kamer nemen in mijn favoriete hotel (dat een beetje duur is).
Maar dat hotel bleek uitgerekend die nacht idioot duur: € 450!

Dus keek ik verder en kwam uit bij een hotel waar ik ooit met Roelof was.
Niet erg sjiek (om het understatement te formuleren).
Maar wel een goede herinnering.

Ik meen me toch echt te herinneren dat de weerman zei: er komt een dipje maar dan wordt het weer heel erg warm.
Dat wordt het niet.
De temperatuur is gezakt tot iets onder de twintig graden, er staat een straffe wind en het regent en soms onweert het ook.

Het is niet alleen slecht (als het dat al is).
De tuin is blij. Zo blij dat al het onkruid dat de tuinman afgelopen dinsdag nog verwijderde nu al enthousiast aan het terug groeien is.
Echt fijn: vannacht 2x een zeiknatte Loki op bed gehad, sprong op bed, hard spinnen en in mijn armen kroelen.
#grootgeluk

Maar deze oorwurm krijg ik eventjes niet weg

Vandaag ben ik toe aan een nieuwe serie of film.
Maar de films die ik leuk vond zag ik al.
Ik probeer een paar nieuwe series en films maar haak al snel af.

Iemand tips?

Vorige week bezocht ik een bevriende buurvrouw die in een revalidatiekliniek in Amsterdam ligt.
Bij het naar achteren rijden uit de parkeerplek in de garage raakte ik met mijn voorkant de stang waar ik blijkbaar dichter tegenaan stond dan ik had gedacht.
IJselijk geluid. Front dat er voor een stukje afhing (wat ik pas zag toen ik een uur later bij de Plusmarkt na het boodschappen doen terugliep naar mijn auto).

Op de groene kaart gekeken en een reparatiebedrijf uitgezocht dat door mijn verzekering wordt vergoed.
Maandag de auto erheen gereden, leenauto mee terug gekregen.
Een Peugeot 108 die ok reed als hij eenmaal op dreef was maar die in de lage versnelling (hij wás automaat maar dan moeten ze nog steeds stapjes maken) erg aan het horten en stoten was. Wat de Up van VW ook doet.
Net even op gegoogled en het was geen verbeelding.

Vanmiddag kreeg ik mijn Mitsubishi weer terug.
Netjes gerepareerd en ook nog gewassen (een beetje genant aangezien ik hem nooit was en ook nooit stofzuig omdat er elke vier weken wel een baal hooi op zijn achterbank ligt – je kunt aan de gang blijven).

Een mail van mijn verzekeraar: ze hebben mijn formulier ontvangen.
Vraag: “Graag vernemen wij nog van u of er sprake is geweest van alcoholisch drankgebruik.”
WTF! Het was rond het middaguur.
In een revalidatiekliniek!
Waar zien ze me voor aan!