Bosvruchtenijs

IJs is niet 1 van mijn grote verleidingen.
Toch vergrijp ik me er wel eens aan. Zo eens in de 3-4 weken op een avond voor de tv denk ik: nú heb ik zin in ijs en so what.
Over ‘so what’ denk ik direct na het leeglepelen van het bakje al geheel anders (nl spijt) maar dan zit het ijs er al in.

Mijn favoriete ijs is rum-raisin (of: boerenjongens) en daarna stracciatella.

Een paar maanden geleden waren die ijzen op maar lagen in de vriezer dankzij R. nog wel caramel en bosvruchten.
Caramel vond ik ‘gaat wel’.
Bosvruchten vond ik eigenlijk helemaal niet lekker maar dat is het vervelende wanneer zoiets je overvalt: het is tien uur ’s avonds en je (ik) móet ijs en er is niks anders.
Dus toch een bakje gegeten.

Gisteren bespreek ik dit met R.
Dat ik het zo dom vind dat ik dan zelfs ijs eet dat ik helemaal niet lekker vind.
Dat ik ivm ‘aanbieding’ Hertogijs stracciatella heb aangeschaft.
Niet om het te eten. Maar om áls me de onbedwingbare drang overvalt in elk geval iets te eten dat ik wél lekker vind.

Ik zeg: bosvruchtenijs laat ik dus achter voor jou.
Dan blijkt dat R. dat ijs óók niet lekker vond. Maar het op goed geluk kocht bij de Plusmarkt (waar bitter weinig keus is). En het toen in zo’n vlaag óók maar at.

Vandaag het restant weggekieperd.
En bij de Plusmarkt ook een bak Plusmarkt rum-rozijnen gekocht.

Maar nu al vier dagen geen dropje gegeten.