Vandaag moet ik naar de borstenbus.
Ik ben ingedeeld voor een paar weken geleden maar omdat ik liever met vreemde vrouwen zit te wachten dan met dorpsgenotes met wie ik anders ook nooit praat maar dan verplicht moet babbelen, verzet ik de afspraak naar nu.
In de bus in Stompetoren tref ik vier vrouwen.
Later komen er nog twee uit de kleedkamers en arriveert één nieuwe.
Die is zo nerveus dat ze wanhopig gaat staan trekken aan de zelf-openende en zelf-sluitende (buiten)schuifdeur.
Omdat ze -het spoor geheel bijster- niet begrijpt dat zo’n deur werkt zoals-ie werkt.
Ook de andere vrouwen: strakke smoeltjes.
Bijna in tranen wanneer ze uit de kleedkamers komen.
Zodat ik denk dat het dit keer blijkbaar nog meer pijn doet dan anders.
(dat valt reuze mee)
Om niet alleen maar zwijgend aan mijn borsten te laten sjorren (Sylvia legt alles steeds keurig uit, ik sta m’n mond te houden) vraag ik of het niet vervelend is, de hele dag omgaan met al die gespannen vrouwen.
Dat is alleen hier, antwoordt Sylvia.
Wanneer ze elders staan, is de sfeer heel anders.
Te laat bedenk ik dat ik had moeten vragen: wáár is het dan wél leuk.
(relatief)
Want het zou best eens kunnen kloppen.
Die keer dat ik in Heiloo meedeed met het bevolkingsonderzoek trof ik daar een groepje vrouwen dat in elk geval veel luchtiger dééd.
Tis toch altijd wel weer spannend, als je weet hoe groot de kans is op een afwijking. Ik denk dat we geen van allen met veel plezier onze borsten van alle kanten plat laten drukken. Brrr..
Degene die dat pletapparaat heeft uitgevonden is vast geen vrouw.
@Conny dat denk ik ook niet.
En dan de instructie erbij “en nu even ontspannen”…
ik vind het ook niet echt een feest, maar doe mee om eventuele akelige uitkomsten op tijd te ontdekken. Gelukkig is er iemand geweest(waarschijnlijk een man, kom op vrouwen!) die dit heeft uitgevonden en heeft men( ik denk meer mannen dan vrouwen) dit tot een landelijk gratis onderzoek weten te maken. Hulde!
Eén keer was het echt een militaire verschrikking en pijnlijk bovendien. Liever dat nooit meer.
Maar het verstand moet maar even de voorrang krijgen, de laatste 2 keer was het menselijk en voorzichtig. Het blijft onaangenaam, maar wel aanvaardbaar.
Of dat het verschil tussen Steenwijk en Veluwe was, of gewoon de be’man’ning ?! Ik denk het laatste!