Heel af en toe pik ik een stukje Sven Kockelmann mee.
Niet het begin. Zodra hij wordt aangekondigd haak ik af en gaat de radio uit.
Maar het kan gebeuren dat ik in de auto de radio aanzet en dat-ie op Radio 1 staat en dat er iets is dat best interessant is en wanneer dat wordt afgekondigd zit ik in Sven.
Nou ja, vooruit – éven dan.
Anders ligt het met Ghislaine Plag. Daarvan is 1 zin me al te veel. Vandaag bv, haar opening: je hebt mannen die een moederskindje zijn en Obama is een oma’s kindje. Omdat hij, deels door oma opgevoed, naar haar toe gaat nu ze ziek is. Zodoende: ‘oma’s kindje’.
Dus: radio uit. En dan: zal ik BNR eens proberen.
Ik probeer en val in een nare vrouwenstem die als ware zij de tweelingzus van Michiel Breedveld haar gesprekspartners bijtend toespreekt, ze niet laat uitspreken en ze steeds in de rede valt.
Lara Rense heet ze (ik zocht het even op voordat iemand denkt dat ik Harmke Pijpers bedoel).
Wég dus weer bij BNR (waarvan ik nu kan zeggen dat ik het echt geprobeerd heb).
Het is tijd voor een korte powernap.
Hallo Jeanne, een tijdje geleden vond je Lara Rense nog niet zo’n prettige presentatrice, mede vanwege de manier waarop ze mensen niet laat uitspreken en een bijtende manier van praten. Dat vond ik vanmorgen ook wel een beetje, toen ik haar hoorde op Radio 1. Ik ben nog niet echt gerustgesteld dat het Radio-1-journaal weer een prettig beluisterd programma gaat worden.
goh, Eric – dat was ik al helemaal vergeten!
laat ik dan toch maar iets erover schrijven, ook hier.