Over twee dagen ben ik ergens boven Groenland.
Dus wil ik nog wat zaken bijpraten.
Zoals de kipjes.
Daarmee gaat het prima. De Wyandottes zijn herstellend van de rui, Bernadette heeft zich bij ze aangesloten en wordt niet meer weggepikt.
Sterker: Dotje heeft bedacht dat ze moederkloek is die de andere wijst op lekkere hapjes.
Zo interpreteer ik het maar de interpretatie van Inge is de juiste: de kloekende hen voelt zich als háán. En als we geluk hebben gaat ze nog kraaien ook.
Zou ik érg leuk vinden. Zet ‘m op, Dotje!
Vanochtend wou ik ze alle drie fotograferen toen ze oprukten naar de achtertuin.
Dat viel niet mee. Bernadette ging in ruststand (kon ik in elk geval kieken) maar An en Dotje doken meteen de bossages in.
Denkend: wie weet heeft zich ook nog een wonder voltrokken keek ik ook weer eens in het leghok. Zou er een eitje zijn.
Nee.
Daarmee wachten ze natuurlijk tot ik weg ben.
tjee wat gaat het hard alweer dat je op reis gaat. ben je nou helemaal klaar qua fotocamera? opslag medium, kaartjes the lot?
Ja, alles erop en eraan – fotodingen
Ach, die Dotje toch…. Krijgt ze al sporen? Nou, ’t ziet er in elk geval positief uit met de meiden. En Jozef en Otje lijken meer een broer/zus-relatie te hebben. Niks mis mee; dat zijn de langste relaties in het leven. Als ze allebei maar gelukkig zijn toch? Ieder konijn is zo gelukkig als het zich voelt (waar heb ik dat toch eerder gehoord….).
Ik wens je alvast een erg fijne, ontspannende en vruchtbare reis. Zelf moet ik in de medische molen; filmpjes van m’n kop enzo.
Big Hug!!!!
Alles komt goed 😉
Goede reis!
Ik vind het zo leuk dat Dotje ergens in haar hoofdje het knopje van kattige topkip heeft omgezet naar zorgzame haan!