Ik verbaas me er ook over hoe ik van een vogelaar, die in Amerika gefascineerd is door hagedissen en zich daar graag laat verrassen door een coyote en een bobcat, hier opeens verander in een vrouw die fanatiek naar bijen en hommels speurt.
Het overkomt me een beetje. En de aanleiding was dat ik de tuinman verzocht de smeerwortel (een woekerende plant die ik niet leuk vind) met wortel en tak uit te roeien.
Hij stond al jaren naast de vijver direct achter het huis en sloeg dan over naar de andere kant van dat pad (richting de buren op nr 15) en ik rukte aan zijn stengels maar hij lachte me uit en zodra ik mijn rug had gekeerd woekerde hij vrolijk verder.
Te vrolijk wat mij betreft.
De tuinman verwijderde maar keek er spijtig bij.
Ik volgde zijn blik en begreep het: hommels kwamen af op deze plant. En hij is een bijenman.
Zodat ik een compromis sloot. Wat er nu werd verwijderd was wég maar als de plant weer verder woekerde zou ik hem dit seizoen zijn gang laten gaan.
Dat nam de smeerwortel ter harte want idd: woeker-woeker.
Maar ook: hommels hommels.
Hier lees ik over de smeerwortel. En ook over de hommels die hem bevruchten.
“Omdat de bloemen vrij lang en smal zijn, kan de bevruchting van de plant alleen plaatsvinden door langtongige insecten, zoals langtongige hommel. Korttonggige hommels kunnen niet ver genoeg de bloem in om bij de nectar te komen en maken gaten aan de onderkant van de bloem. Ze komen hierdoor wel bij de nectar, maar de bloem wordt er echter niet door bevrucht.”
NB: dit zóu de veldhommel kunnen zijn (maar ik steek er mijn hand niet voor in het vuur)
wist je dat je hommels kunt aaien? Blijven ze gewoon zitten. Gaat het beste als ze op een harde ondergrond zitten.
Ik had geen idee! ik ga het ook niet doen denk ik.
I love those little fellows 🙂
Ik sta er een uur per dag naar te kijken – minstens. Soms maak ik foto’s die al dan niet lukken. Vaak geniet ik alleen maar.