Ik haal R. op en ter hoogte van Marken-Binnen vertelt hij me over een persoonlijk triomf.
Gisteren ff online ´n belastingaangifte gedaan.
Appeltje eitje.
Ik zeg dat ik het niet zo´n leuk verhaal vind.
Wegens zelf daar nog bij lange na niet aan toe zijn.
"Jouw aangifte is ook ingewikkelder, als ondernemer," zegt R. gul.
Maar dat is het niet. In elk geval niet alleen.
Ik krijg het nl. al benauwd wanneer hij vertelt over het mapje waarin alle benodigde papieren zo keurig waren opgeborgen en zie mijn eigen tafel voor me met stapels post waar die ergens *tussen* zitten.
Dat wordt dus uitstel vragen tot 1 september (die truc beheers ik). Maar dat is voor de IB.
Omzetbelasting moet echt én electronisch voor 1 april.
En jawel: ik ben mijn electronische handtekening kwijt.
Je kunt op de site een nieuwe aanvragen, zegt R., en dan heb je ´m de volgende dag.
Ik kan niet goed tegen mensen die meer greep op het leven hebben dan ik.
Ik heb alle papieren in een doos, en als het invultijd is het zoeken geblazen.
Maar gelukkig kan ik een boel vragen overslaan, dus ik verander maar niks aan mijn situatie.
Ik krijg woensdag mijn belasting man want ik maak er helemaal niets van als ik het alleen moet doen, maar wat ik nodig heb kan ikwel aardig snel bij elkaar zoeken.
Het is ook moeilijk om onder ogen te zien dat je géén ‘alleskunner’ bent. Maar het toegeven en accepteren kan ook een heleboel rust betekenen. Ik weet van mezelf vrij nauwkeurig waar ik geen greep op heb en heb die zaken uitbesteed. Dat mág ik van mezelf, zonder me erom te veroordelen. En daarmee heb ik op de rést van mijn leven veel méér greep gekregen.
Uitzoeken is een heel karwei, vind ik ook, vooral als je een zaak hebt. Ik heb het gelukkig weer gedaan voor dit jaar en gisteren gedumpt bij mijn belastingman (lees: broer).
evd, jij snapt me.
Mijn probleem is ook niet het invullen van het formulier (zeker bij de BTW is dat simpel) maar het verzamelen van het materiaal.