Eebje is begraven.
Eerst kozen we de plek uit.
Niet te dicht bij bomen (=praktisch) en midden in een bloemperk (=mooi).
Daar zal het zijn.
L. gaat graven, wat (vooral) Agnes en Femke erg konden waarderen. Tjonge wat zitten er veel lekkere vette wormen in de grond.
Ik leg Eebje in haar graf.
L. werpt er nog een bloemetje bij.
We dekken het graf af met een oude dakpan en twee stenen.
Agnes kijkt of er nog wat wormpjes zijn.
Mooi, zo bij het water. Mijn vroegere dierenarts zei altijd “katten zoeken water op als ze voelen dat ze doodgaan”. Dus dan lijkt me dit een perfecte plek.
Ze ziet er heel rustig uit, het lijkt geen zware dood geweest te zijn.
Maar hoe dan ook, het is zo definitief… 🙁
Schone beelden.
@Hansje: ze lag anders toen ze dood ging nl gestrekt.
IK heb haar toen in een doos gelegd in deze slaaphouding.
En nog vanochtend dacht ik: ze ligt gewoon te slapen.
Maar ze was niet alleen koud maar ook hard en heel zwaar. Dood dus.
En ‘dood’ moet je begraven.
Toch mis ik nu zelfs het lijkje dat tot vanochtend in de doos lag en waar ik af en toe naar kon kijken en even aanraken.
Dit heb ik nog nooit met iemand gehad.
@Jeanne: Maar Eebje was ook zó “jouw” kat… Dat maakt het missen extra groot. En zeker omdat ze zo lang “jouw” kat is geweest.
Ik ben benieuwd hoe Sammie en Guus op haar nieuwe plekje reageren. Toen we Puckie in de tuin begraven hadden, werd dat een geliefd luier- en zonplekje voor de andere. Zelfs al leken ze haar echte aanwezigheid verder niet te missen.
Mooie rustplaats.
Maar ook weer verdriet bij het zien van de foto’s. Onze Taxi had op de begraafplaats van de andere 5 poezen ook haar favoriete plekje. Nu ligt ze er zelf… Ik heb me de ogen uit m’n kop gejankt, en kan nog steeds, na ruim een jaar, m’n tranen nauwelijk bedwingen als haar opzoek en het waxinelichtje bij het graf aansteek.
Je hebt haar een mooi plekje gegeven….Eebje was een bijzonder katje….sterkte lieve Jeanne
Dag Eebje, rust zacht.