Ballet

Ik was met R. naar het ballet.
R. gaat vaker naar ballet, ik al zeker dertig jaar niet.

Het was de première van Present/s2.
Het eerste ballet is heel veel mensen die steeds rennen en springen en draaien.
‘The nature of difference’ heet het en ik begrijp niet goed wat dat betekent.
R. legt me in de pauze uit dat dit geen Zwanenmeer is: ik hoef het verhaal niet te kunnen volgen.
Ook vertelt hij me dat als de meisjes nét ongelijk springen dit geen opzet is maar een fout.

Ballet twee, Souvenir d’un lieu cher, biedt twee dansende stellen.
Op muziek van Tsjaikowsky.
Ook dit ballet begrijp ik niet maar het doet er niet toe.
Ik raak betoverd.

Ballet drie, Short time together, is -denk ik- grappig bedoeld maar dan volgt er een duodans waardoor het eerste deel misschien toch anders moet worden gezien.
Met weer: een bedoeling.
De zaal is laaiend enthousiast.
Ik verbaas me over het zeer lenige meisje dat in het eerste deel de hoofdrol danst.
Erica Horwood. Anorexia-dun.
Op de foto in het programmaboekje oogt haar gezichtje juist rond en wat bol.

Day4 is het laatste ballet.
Met (nu las ik het programmaboekje voor het ballet begon) een duidelijke bedoeling.
Over ondergaan van de wereld en een nieuwe tijd.

Naar is de dreun die regelmatig in de muziek zit (of de muziek vervangt).
Een van de violisten in de orkestbak houdt dan demonstratief zijn oren dicht.
Naar is ook dat meer dan de helft van het ballet in het bijna-donker wordt gedanst met weer veel geren dwars door elkaar.
Pas wanneer er rust over de muziek komt en het licht ietsje aangaat en de dansers tot rust komen wordt het heel erg mooi.

Ik wil erg graag nog eens naar ballet.
Ook al val ik in het publiek uit de toon.
De meeste bezoekers zijn jong en dun en mooi en modieus aangekleed.