Babysteps

Ik neig tot het maken van troep.
Omdat ik het druk heb en dus binnenkomende post en andere dingen ‘even’ ergens neerkwak voor láter maar later heb ik het ook weer druk zodat stapel op stapel komt.
Dan komt het moment dat ik om me heen kijk en denk: omygot.
De ene stapel is groter dan de andere, het geheel oogt zo hopeloos dat ik tot helemaal *niets* meer kom.

Nu zoek ik mijn toevlucht tot de Babysteps (in the right direction).
Die zijn bedacht voor mensen zoals ik.
We moeten niet meteen groots aan de slag (want dan doen we niks) maar de puinhoop te lijf gaan in kleine hapbare brokjes.
Babystepjes dus.

Vandaag het tafeltje beneden. Morgen iets anders.
Of anders overmorgen.