Van de oogarts mag ik weer voorzichtig gaan autorijden.
Als in: 15 minuten naar het naburige dorp om boodschappen te doen en dus NIET meteen naar de Franse Rivièra.
Zondag reed ik erheen met een aardige buurvrouw die bereid was het risico van samen in de sloot belanden te nemen. Dat ging goed.
Gisteren ging ik nog eens voor idd ‘boodschappen doen’ en er ging niets mis maar ik vond het wel eng.
Wat me verder vooral opvalt: het licht is zo fel!
Werd het eerst getemperd door de waas van staar, nu valt er geen ontkomen aan: het licht is fel en doet pijn aan mijn geopereerde ogen.
Tzt dus brillen kopen die me kunnen helpen.
Maar ik moet eerst het ‘goedgekeurd’ van de oogarts krijgen.
Dat felle licht herken ik wel na mijn staaroperatie.
Tenzij het heel somber weer is,zet ik meestal buiten een zonnebril op.
Dat werd me trouwens ook door de oogarts aangeraden.
Wat ik erg slecht vind aan de Bergman klinieken: ik heb niet ‘mijn oogarts’. Ik tref telkens iemand anders. De ene is aardig en denkt mee, de volgende is een muur van desinteresse.
Ik ga dat zeker doen, die zonnebril. Maar de sterkte moet eerst opnieuw worden gemeten nadat (hopelijk!) op 19 maart de staar-operaties zijn goedgekeurd en ik kwa staar klaar ben met ze.