Vroeger, zegt iemand in OVT, had je wel eens dat iemand na een aria in een opera moest huilen: “Dat kunnen wij ons nu niet meer voorstellen.”
Wat een rare opmerking.
Ik jank nog steeds in de opera. En sommige opera’s maken me zo overstuur dat ik ze niet vaker dan eens in de tien jaar wil zien.
Katja Kabanova bv. En Traviata.
Van die laatste beluister ik het laatste bedrijf zelfs nooit als ik de cd draai.
Sentimenteel oud vrouwtje, ik.
(blijkbaar)
Sentimenteel kind, jij? Want dat opers-huilen is niets nieuws. Het overkomt mij trouwens ook.
Wat is degene die die uitspraak deed dan kennelijk afgestompt. Zonde!