Arbeid

“Er is niets veranderd” zei R. laatst over het huis aan de overkant.
Dat was waar. Tot vandaag.

Al voor acht uur werd groot materiaal aangerukt en stond een vrachtwagen voor mijn huis te loeien.
Forenzen van verderop konden er niet meer langs en dus het dorp niet uit tenzij ze een ietsje reden door mijn strook planten.
Ze zag ze oprecht proberen dat niet te doen maar er zat niets anders op.

Op dat moment stond mijn Polo ng geparkeerd op plaats drie van de parkeerplaats.
Terugkomend van de Plusmarkt heeft een nieuw autootje plaats drie ingenomen (en ook plaats twee).
Er is slechts 1 plaats beschikbaar om te parkeren. Die moet het dan maar wezen – helemaal op het eind.

Ik mag van harte hopen dat ze die opdringerige auto’s niet laten staan.
En dan heb ik het nog niet over de bonk-bonk-geluiden die nu de heerlijke rust van mijn dorp verstoren.