Ik heb al jaren een rechterhoektand (boven) die wiebelt en die ook nog steeds meer verkleurt.
Het wiebelen wordt niet veel erger. Hij kan dus nog wel een tijdje (jaren) blijven zitten.
Het verkleuren wordt wél erger en in toenemende mate vind ik het ‘geen gezicht’.
Eerdere tandartsen wouen dingen die ik niet wou.
Nu heb ik een tandarts die een kunsttand (“maar niet een implantaat”) wil plaatsen en dan ook meteen de kies ernaast die door een val is afgebroken “wat verlengen” en de vulling van de kies dáárnaast vervangen door een blanke ipv zwartgrijs.
Mijn mondhygiëniste (zij werkt sinds een jaar in die praktijk, ik ben haar gevolgd toen ze van een andere praktijk verkaste) bezweert me dat de tandarts “mooie dingen maakt”.
Ik geloof haar. En hoewel de tandarts een beetje hypert bij het uitleggen (dat heb ik hem 2x laten doen bij 2 verschillende bezoeken) denk ik dat hij inderdaad goed is.
Vorige week droomde ik dat ik kwam voor de kunsttand en dat de tandarts geen verdoving gebruikte maar een anaconda.
Die zich om mij moest wikkelen om me ingeklemd koest te houden.
Ik ben als de dood van slangen.
Maar het enige waarover viel te onderhandelen was of de kop van de wurgslang bij mijn kop zou liggen of bij mijn voeten.
Jeanne, wat een angstige droom. Ik zie (ook) altijd ontzettend tegen tandartsenbezoek op, vooral als ik weet dat er iets moet gebeuren. Ik sta ook voor beslissingen die ik moet nemen om mijn tanden eens door een second-opinion-tandarts te laten bekijken en horen wat er aan zou kunnen verbeteren, ze doen vaak (nog net draaglijk) pijn en zien er, ondanks goed schoonhouden, goor uit 🙁 Hoor graag van je over je volgende ervaringen en die van anderen.
@Lies: ik vond de tandartsen in de VU die als enige professie ‘second opinion’ hebben erg goed.
Ze hebben geen belang bij ingrijpen als dat niet nodig is en geven daarom denk ik eerlijk advies.