Het leven zou makkelijker zijn als ik *niet* Edita Gruberova als hard drug had.
Makkelijker emotioneel (omdat ik haar dan niet zou MOETEN zien) en makkelijker financieel (omdat dat zien niet goedkoop is).
Toevallig linken in div. groepen op Facebook vandaag mensen naar andere uitvoeringen van Lucrezia Borgia die R. en ik in München met haar zagen.
Een link naar Sutherland in Covent Garden in 1980.
Een link naar een recente uitvoering in Brussel.
Ik bekijk ze allebei.
Stiekem hopend dat ik zal denken: Sutherland was toch wel beter.
En: die sopraan in Brussel, daar kwam Edita niet bij in de buurt.
Om te kunnen concluderen dat ze toch niet ‘all that’ is.
Zodat ik kan afkicken van de drug.
Maar Sutherland, nooit een groot actrice, is hier ook kwa stem voorbij haar prime en waar Gruberova de stemperikelen kan compenseren door geweldig acteren dooft de vlam bij Dame Joan dan op beide fronten.
Ook even Brussel geprobeerd.
Weet niet eens wie de sopraan is maar wobbel-wobbel doet ze al in de eerste noten.
Weg ermee.
Edita is dus écht ‘all that’.
En méér.
Geef een reactie