Nog 82 dagen te gaan (en ik tél ze) en dan mag ik weer naar Amerika.
Ik ga waar ik de laatste jaren steeds ga.
Mijn hart klopt sneller bij de gedachte aan mijn kamers, mijn steden, mijn favoriete steden, mijn meest geliefde thrift stores, mijn yard sales die op niks uitlopen, lezen, lezen, lezen.
En tv kijken. Law & order marathons.
Chris Matthews, Anderson Cooper.
Nip/Tuck (alleen in Kingman – andere steden hebben FX niet).
Radiostations, cd´s mee.
Maar vooral fotograferen.
En vaak ben ik thuis nog het meest verbaasd over wat er op staat.
De keren dat ik in de bloedhitte stond te kieken: voor me, links, rechts, over mijn schouder.
Maar als ik het dan terug zie: allemachtig – wat hou ik van dat land!
Het Ãs er ook schitterend! Te veel om in één vakantie te zien, dus groot gelijk dat je steeds terug gaat. (Minder dan drie maanden nog, het begint ergens op te lijken…)
Ik ben er nog nooit geweest. Het leuke van jouw foto’s vind ik dat ze eigenlijk heel gewoon zijn, heel alledaags. Soms begrijp ik helemaal niet waarom je het zo’n mooi land vindt, en dan zie ik weer zo’n foto en dan denk ik: het is toch ook een heel gewoon land. Met veel grote auto’s en veel reclameborden.
Je hebt in elk geval iets om fijn naar uit te kijken!
@ Sandra: klopt.
Dat ‘gewone’.
En dat is waar ik zo van houd.
Ook van de natuur, hoor. Maar die kan ik niet vastleggen op plaatjes.
Die is te groots.
@ Jeanne: De natuur lijkt me er overweldigend!
fijn voor je, dat het ditmaal niet zo lang duurt voor je weer gaat!
vooorpret mag dan iets moois zijn, over niet al te lange tijd weer naar het land waar je zo van houdt,
dat lijkt me nog veel mooier. 🙂