De aflevering van Law & Order ken ik al zodat ik schakel naar DWDD.
Waar Aaf Brandt Corstius tafeldame is en al snel blijkt dat haar grootste kwaliteit is dat ze de dochter ván is.
Geen stom woord, hoogstens wat bête gegiechel komt er uit de columniste van nrc.next.
Behalve dan toen haar gevraagd werd wat ze ervan vond dat Doris Lessing de Nobelprijs had gewonnen.
Lessing? Die had nitwitje dat ooit ‘vertaalwetenschappen’ studeerde (lees ik bij Wikipedia) natuurlijk niet gelezen!
Net zo min als vorig jaar Philip Roth. En toen had ze nog wel een boek geprobeerd maar dat was een fout boek gebleken en daar was ze al snel mee opgehouden.
Waarna de muts aan tafel schuift om te gaan bête lachen en te onthullen dat toen zij de pagina in de nieuwe Bos-atlas zag met de namen die Brabantse steden met carnaval krijgen ze echt had gedacht: “wat hebben ze daar grappige namen”.
Lichtelijk onwel ruk ik mij los van DWDD en vraag mij af welke idioot daar tegenwoordig de tafelpersonen uitzoekt.
ik heb het niet gezien, hoor, maar jij hebt haar columns kennelijk nooit gelezen:
http://weblogs.nrc.nl/weblog/aaf/
die vind ik al jaren leuk. vóór nrc next schreef ze in folia, ik nam folia toen zelfs mee naar huis. sinds zij er niet meer in schrijft kijk ik folia hooguit even in, heel af en toe.
Klopt – ik heb haar nooit gelezen.
Maar ik krijg haar voorgeschoteld op de tv en vind haar helemaal niks.
Dat is waarover ik oordeel. En of ze mooie columns schrijft en lief is voor haar tante en buurvrouw zal me worst wezen.
gezien jouw zin ‘en al snel blijkt dat haar grootste kwaliteit is dat ze de dochter ván is’ haalde ik haar columns er maar bij, want dat vond ik wel erg absoluut klinken.
het kan best zijn hoor, dat je gelijk hebt voor aaf als tafeldame – maar jij weet net zo goed als ik dat je iemand anders hoort wanneer je ook werk van hem/haar kent.
Haar geschreven werk doet er gewoon niet toe wanneer zij ervoor *kiest* (het is toch een keuze?) tafeldame te zijn bij DWDD.
En als ze dan geen stom woord weet uit te brengen behalve wat uiterst stupide teksten dan is ze als tafeldame door de plee/het plaveisel gezakt.
En doet geen seconde ter zake of ze elders mooie stukjes schrijft – of niet.
Opvallend veel bekenden zakken door het ijs daar aan tafel. Youp was nergens, Hans Teeuwen ronduit genant, Tycho Gernandt verschrikkelijk enz. enz. De terugkeergasten doen het nog het best denk ik. Tegenover Wim T. Schippers hield Aaf vanavond haar mond (misschien maar goed ook) en aan Rutger Hauer stelde ze de hamvraag of hij niet al lang ‘binnen’ was. Over genant gesproken.
DWDD moet toch elke avond weer bomvol gasten zitten. Dag na dag, en maar heel kort babbelen, hup hup, volgende, en morgen weer.
@Jonneke. Je hebt gelijk. Wanneer je iemands werk kent en bijvoorbeeld bewondert, dan hoor en kijk je anders. Ik merkte dat bij het mislukte optreden van Teeuwen bij DWDD. Het kan toch niet waar zijn dacht ik, en wilde en kon niet accepteren dat iemand als hij zo de plank kon misslaan. Toch was het zo. Cognitieve dissonantie dus.
Ik ben het helemaal met Jeanne. Heb Aaf Barndt Corstius nog nooit op een (interessante) uitspraak kunnen betrappen. Elke keer als ik haar toevallig zie bij DWDD lijkt ze daar te zitten om vooral te zwijgen en schaap-achtig te kijken. Haar columns ken ik wel degelijk, maar er lijkt geen ontwikkeling in haar werk te zitten. In het begin dacht ik nog: mwah, kan best iets worden, ze is soms best leuk en gevat. Ik had wel het gevoel alsof Aaf Brandt Corstius Annemarie Postma een beetje aan het copieren was wat begrihjpelijk is – dara niuet van- want zij was jarenlang natuurlijk echt d eleukste columnste die er was. Aaf Brandt Corstius is wat mij betreft vooral ‘de dochter van’, en gaat nu weer met de zoon van Hanneke Groenteman. Ze is een beetje een would be-iemand die zich graag aan bekende mensen vastklampt zo weet ik uit betrouwbare kring. Aaf Brandt Corstius komt op mij als iemand over die heel graag mooi, succesvol, gevat en gevierd wil zijn, maar het allemaal net niet iets, en daarvoor ook gewoonweg de bagage niet in huis heeft.
Aaf lijkt me een grappige, lieve meid. (Aaf in DWDD n.a.v. iemands uiterlijk, want daar ging het vlgs. haar uiteindelijk om). En voor de rest interesseert ze me, en vooral de onderwerpen die ze bespreekt, totaal niet. Sterker nog: ik heb inmiddels schoon genoeg van haar prietpraat over tuinstoelen, de verouderde oksels van Patricia Paay, de mooie benen verkiezing, haar katten, haar breiclubje, haar vrijwilligersbaantje bij de bibliotheek (toch maar eens opzoeken waar ’s Gravendeel ligt want daar verblijven arme asielzoekerskindjes..), het gemozel over Jan Smit die niet ‘knap’ genoeg zou zijn voor Yolanthe, haar tripje naar Parijs, haar gejog..haar vriendje, ik kan er niet meer tegen. Een enkele toevallige volzin is misschien het enige. Het is natuurlijk moeilijk om elke dag een column te schrijven. Ze moet de eer aan zichzelf houden en nokken of beter: opzouten en misschien haar horizon wat gaan verbreden.
De column van mevr. B. Corstius in Onze Taal is deze keer zo slecht dat ik een klacht heb gemaild. Het gaat alleen maar over haar familie, blijkbaar het blikveld van Aaf.