Er zijn momenten (vorige week donderdag bv) dat ik kapot ben en niks in de melk te brokkelen heb en met trillende lipjes prevel dat ik alleen nog maar naar huis wil.
Intussen is er 1 onderwerp waarbij ik op mijn strepen ga staan: het prikken.
Vandaag heb ik de MRI-scan.
Ik heb vantevoren gevraagd of er vloeistof wordt toegediend.
Nee hoor.
Ik meld me aan het loket: er wordt vloeistof toegediend en of ik nu vast even toestemming wil geven zodat ze de scan er niet voor hoeven onderbreken.
Ho ho! zeg ik.
Dan moet ik wél eerst bij anesthesie geprikt. Want toen ik hier laatst was voor de CT-scan werd het een bloedbad en is me beloofd dat ik voortaan door anesthesie zou worden geprikt. Zouden ze in mijn dossier zetten. Nee, niet voor de gynaecoloog! Maar als ik nog een keer op radiologie Alkmaar kwam, stond het er.
Bij de laborante: er staat niks.
En: dat had ik dan vantevoren moeten opgeven, dat ik lastig te prikken was etc.
Ik word nu niet boos maar plaats me wel nog wat steviger op mijn strepen en zeg dat mij is beloofd door haar collega dat het in mijn dossier zou komen te staan. Daar mocht ik toch op vertrouwen?!
Intussen is duidelijk dat deze patiënt alleen nog maar door anesthesie in zich laat prikken dus vooruit dan maar en volgende keer mag ik daar direct naartoe als zij een formulier invult dat ik daartoe kan meenemen.
Wanneer ik later dat formulier bekijk vind ik het zéér onduidelijk ‘ingevuld’.
Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat hier de magische formule op staat vermeld – maar dat is zorg voor later.
Vooral verbaas ik me intussen over deze kleine dingen die fout gaan en waar ik – nu nog mondig – nog zelf bovenop kan zitten.
Wat zal er een hoop verder mis gaan.
Denk ik dan.
Hopelijk ben ik zelf dan nog steeds mondig.
Maar zijn al die andere patiënten dat ook?
En waarom zijn die zorgenden zo gotvergeten slordig? Is dat nou echt alleen ‘werkdruk’?
shabnam zegt
Herken je ervaring! Ik heb ook het idee dat er maar wat aangeklooid word en dat de onderlinge communicatie (ook onder collega’s) erg gebrekkig is. Dat is niet alleen in de (zieken)zorg zo, maar ook bij bedrijven als Ziggo, het gasbedrijf als je geiser het niet doet, enz. Overal antwoordapparaten met keuzemenu’s, waarna je toch nog alles wat je hebt ingesproken en ingetoetst moet herhalen. Waar je lange tijd moet wachten en tig keer vragen om één en dezelfde reparatie.
Heel stresserend! Veel automatisering en weinig luisterend oor!
In een ziekenhuis of in de zorg is dat natuurlijk nog nijpender, omdat je daar het belangrijkste dat je hebt, je gezondheid, helemaal in handen legt van het personeel. Goed dat je wel mondig blijft waar dat kan!