De tuttenbollen overnachten sinds een paar nachten in de struiken naast het terras achter het huis.
Zoek de tuttenbollen.
Over mezelf en andere dieren
De tuttenbollen overnachten sinds een paar nachten in de struiken naast het terras achter het huis.
Zoek de tuttenbollen.
r.o., denk ik iemand te zien, maar of het er wel twee zijn?
Half goed, links boven zit de andere.
Maar het *is* lastig te zien (ook in het echt trouwens, ze hebben de perfecte schutkleur op de pootjes na).
Aha, links boven dus. Ik maar loeren, toen met bril op loeren, de loep erbij en nog meer loeren, geen kip te zien. Jij hebt erg goeie ogen. En Femke kijkt de andere kant op.
Iets anders: je schrijft, meestal tenminste, over tuttenbollen met zo ’n aanstootgevende tussen-n. Laat dit nu onder een uitzonderingsregel (nr 97 in de telling van het Witte Boekje) vallen. Of, in ieder geval, zij schrijven tuttebel zonder n, dus dat zal dan ook wel gelden voor tuttebol. Regel 97 bevat de zg. dageraad-uitzondering die zegt dat je geen tussen-n moet schrijven als een van de delen van de samenstelling “niet (meer) herkenbaar is in de oorspronkelijke betekenis.” Dit is natuurlijk een zeer subjectieve regel en over de hantering daarvan spreken Groen en Wit elkaar ook regelmatig tegen. In de allerlaatste spellingregeling, die ik overgeslagen heb, zijn er door de ministers nog wat woorden alsnog onder nr. 97 gebracht. Maar hoe het inmiddels met de zielepijn en de pannekoek gesteld is, weet ik dus niet. Het kippenhok schrijf je in ieder geval met een n, omdat de kentheoretische vraag of zo’n hok nu voor een of meerdere kippen bestemd is geen taalkundige betekenis meer heeft. Dat in de echte wereld die vraag nog steeds gesteld kan worden, is natuurlijk iets geheel anders. En tuthola valt onder regel 64.
Chickens paradise!