Ze zijn er

De kipjes, die R. en ik voorlopig ‘Astrid en Andrea’ hebben genoemd, zijn aangekomen.

Eerst bleven ze in het reismandje zitten maar toen ik wat graan gooide stapten ze snel naar buiten en deden zich te goed. En niet zo’n beetje. Jammie! was het. Smul!

En kijk eens: een jong plantje! Smikkel. Dan: woelen met de pootjes en de allereerste Grootschermerse pier uit de grond gewerkt en in het bekkie. Opgewonden geluidje van A1, driftige pogingen van A2 om worm uit het bekje te sleuren (niet gelukt).

Verder graven, verder woelen, verder plantjes plukken, nóg meer jammie.

Ze zijn zo op hun gemak dat R. en ik na een paar minuten al besluiten ze niet opgesloten te houden in het kleine stukje miniren (om ze daar te laten wennen) maar het gaas naar de rest van de tuin open te doen.

Wow! denkt A1 die duidelijk ondernemender is dan A2 en voor we het goed en wel door hebben zit ze 10-15 meter verder richting achtertuin. Daar zoekt Femke haar op. Die zag haar ook al achter het gaas en maakte toen geluidjes van onrust.

Het op A1 aflopen is niet bedoeld als “leuk! welkom! ik hoop dat je je snel thuis voelt!”  Maar het is ook niet: “pas jij maar op anders laat ik je alle hoeken van de tuin zien”.

Dan zijn R. en ik opeens de A-tjes kwijt. Zoek-zoek. Ze blijken het nachthok te inspecteren. Héél verstandig.

Ik breng R. naar de bus en twee pakjes naar de post. Wanneer ik terug kom zijn de A-tjes lekker aan het rondscharrelen bij het nachthok. Femke en mw Tuth A-A. (die helemáál geen sjoege geeft totnutoe) zijn elders in de tuin. Ik deel halve druifjes uit. Fem en Tut vinden het goed bedoeld maar mwah. Astrid en Andrea zijn buiten zichzelf van vreugde: lekker!!!

Voor de vogels verkruimel ik een paar sesambolletjes. Fem en mw Tuth kijken niet eens. De A-tjes kunnen er niet over uit dat ze nu nóg meer lekkers krijgen, alsof de hele tuin al niet 1 Luilekkerland is. Opgewonden geluidjes en smullen maar.

Ik geef Femke en Tutje een beetje geraspte kaas zodat ze iets hebben dat ze wél lekker vinden. Wanneer A1 ook komt kijken voer ik die elders wat kaas.

Femke stelt orde op zaken door een hap van die portie te nemen, de borst breed te maken en nu beide A’s richting nachthok te drijven. Niet vals pikken in de nek, gewoon opdrijven door natuurlijk overwicht.
Daarna gaat ze met mw T naar de achtertuin en eten beide A’s gretig van de kaas.

Volgens mij gaat dit helemaal goed komen.