Over anderhalve dag ben ik weg.
Knagers, kippen (ratten) – ze hebben geen idee. En ook de eenden zullen er niet veel diepe gedachten aan wijden.
De katten dan. Eeb merkt niets. Wat me de zegen lijkt van oud en simpel.
Guus en Sammie klampen zich aan me vast. Zitten op het bureau. Zitten voor het toetsenbord. Hangen tegen me aan.
Guus kan ik na een tijdje (‘ok nu even niet’) weg zetten. Sammie wijkt niet. Die wil op schoot, wil voor het toetsenbord op z’n rug (en dan moet ik buikje aaien) en als ik in bed lig, wil hij dicht-dicht tegen me aan. En spint.
Over twee dagen ben ik er niet. En over twee weken mis ik ze even hard terúg.
Hee wat dacht je van ons!?!
Goede reis naar Amerika.!
Ik lees je blog steeds vaker en ik vind je stukjes leuk. Vooral over je beessies.
Fanlog vind ik niks aan. Snap niet dat je zo hieper kunt worden over een stropdas ofzo.
Maar Jeanne ik vind jou en je stukjes wel heel leuk.
Volgens mij ben je een heel sterk mens.
Veel plezier daar en graag veilig weer thuis .
Dank je, Catharina.
Maar Fanlog gaat niet over stropdassen, hoor.
Daarover schrijf ik *hier* 🙂
Fijne weken in Amerika Jeanne!
Goede reis alvast, en heel veel plezier!