Ik had verwacht dat Loki dolenthousiast van zijn vrijheid zou genieten.
Maar hij lag de hele nacht bij me op bed (gezellig).
En vanochtend lag hij na het ontbijt te maffen op zijn toren.
Net ging hij ein-de-lijk naar buiten.
En observeerde twee minuten de wereld.
Nu is Loki weer binnen.
Waarbij kan meespelen dat het ongeveer etenstijd is.
Het is echt een bijzondere kat. Ben wel een beetje verliefd op Loki.
Hij heeft de hele middag op de toren gelegen behalve toen ik middagdut deed, toen lag hij bij mij op bed.
Nu ligt hij weer op de toren.
Ik kan eindeloos naar hem kijken en soms heel even aanraken en dan vindt hij dat soms prima en soms duidelijk niet en dan denk ik: ik ben verliefder op jou dan jij op mij.
Hier naast me op de bank ligt de grote dikke zwartwitte, die met beide poten mijn arm vast pakt om te laten weten dat er geaaid moet worden, maar owee als ik het verkeerde plekje aanraak (moest zo lachen om die murder waarschuwing die je laatst op je log had staan).En ja, dat laatste komt me bekand voor (en niet alleen v.w.b. katten).
Guus deed dat nóóit, opeens uithalen.
Sammie daarentegen had meerdere murder buttons en die hoefde ik niet eens aan te raken – dat dacht hij er dan zelf wel bij.
Loki protesteert nu (nog) beleefd door mijn hand weg te duwen of me héél zachtjes te bijten.
Kan nog wat worden tzt…
De grote dikke heeft me nog nooit echt verwond, maar ik ben wel altijd op mijn hoede met haar, want (denk ik) ze kent haar eigen kracht niet en een vriendelijke tik wordt bij haar al snel een karateklap. Onze andere kat, die af en toe doet alsof ik haar vermoorden wil, haalt nooit uit, als ze bij me komt dan is ze vol vertrouwen en laat alles toe. Nou ja, het blijven bijzondere dieren.