Na een lichte mail-mot stap ik niet opgewekt in bed maar val toch (moe, moe) in slaap.
Tot drie uur.
Wanneer Guus binnenkomt met de ‘grote prooi’-loei en meestal duidt dat op een gevangen erg klein muisje maar aan het langdurige vermalen van botten op het overloopje naast de slaapkamer leid ik af dat prooi dit keer écht groot was.
Een half uur later (ik ben net in slaap gesukkeld): wéér ‘grote prooi’.
En wéér langdurig kraak-kraak van botten.
De rest van de nacht wil het niet meer.
Zodat ik om half zes voorzichtig uit bed stap. Snel een lamp aan voor ik in restanten stap.
Daar zijn ze. Net voor de deur naar de badkamer.
En dit is de situatie nu.
Met mini-man die die dingen niet doet.
Dat zou ie nooit doen! 🙂
Maar wat is de grote prooi geweest? De resten kan ik zo gauw niet thuis brengen.
Het zijn organen. Nieren oid.
Misschien van een rat?
Huuu, ik heb lang gedacht dat de aanwezigheid van een paar katten veiligheid biedt (mbt muizen en ratten). Niet dus.
Overigens wel een pràchtige foto van Guus!
@ Karin(2): Guus haalt ratten en muizen van buiten.
Dit is Sammie (op de monitor). Die vangt af en toe een erg klein muisje en laat ‘m dan soms ontsnappen.
Zo wonen er nu twee beneden in de buurt van de magnetron.
Dat is nu niet echt een prettig gezicht om als eerste te zien in de ochtend ….Sammie zit er weer als een prinsje bij 🙂