Ik wil de krant uit de brievenbus halen en direct voor de deur naar het halletje: een dode rat.
Hoewel, is-ie wel dood. Hij ziet eruit alsof hij is gestruikeld en op zijn buikje is gevallen.
Ik ben bang dat wanneer ik hem opruim hij uit z’n shock ontwaakt en worstelt en wegrent. Zodat ik dan niet alleen muizen maar ook een rat in huis heb.
Ik fotografeer ‘m. Niet zozeer voor Guus z’n plakboek maar om ‘m zo beter te kunnen bekijken. Liever dát dan me er over buigen en eens goed observeren.
Alleen wil de foto niet erg.
Een uur later: hij ligt er nog steeds.
Hij zal dus toch wel dood zijn. En moet nu opgeruimd.
Op momenten als deze wou ik dat ik een man had.
Ervan uitgaand dat het er 1 was die zijn hand niet zou omdraaien voor het ruimen van lijken of in elk geval zich niet zou willen laten kennen en het om die reden ‘gewoon’ zou doen.
Ja, dat is de vraag. Of die man dat zou doen. De mijne zou achter z’n krant blijven zitten tot het lijkje in de groene bak lag en de gang goed gedweild was. Denk ik.
@evd: ik heb intussen diep adem gehaald en het lijk eigenhandig verwijderd – niet dat er veel anders opzat.
Het bleek aan de vloer geplakt trouwens, met bloed.
Oh gatver, alleen al bij het zien van de foto moet ik me beheersen om niet in hysterisch gekrijs uit te barsten. Ik vind dode dieren vreselijk. Heb ik keer iemand, die 60 km. verderop woonde, gebeld om te vragen een dode duif op te ruimen. Hij kwam niet. Heb uitendelijk maar zelf gedaan, bleek het beest nog half levend.
@Truus: wat heb je toen gedaan met die duif?
In een doos met een oude trui van mij erin op het balkon gelegd, maar dat was geen succes. De andere duiven vielen hem/haar aan en uiteindelijk is het beestje van driehoog naar beneden gevallen. Ik heb er wel een klein duiventrauma aan over gehouden.
Zo had iemand mij ooit aangeraden om een dodelijk gewonde (maar nog niet dode) vogel te verdrinken.
Een kat (weet niet meer welke) had de nek van een spreeuw geknakt, maar dood was-ie niet.
Zodat ik ‘m met z’n kop onder water hield in het drinkbakje van de kippen met naast mij een goedkeurend toekijkende kat: ziejewel hoe leuk dat is,vogels mollen!
Het duurde eindeloos. Telkens wanneer ik de spreeuw weer boven water haalde hapte die naar adem en leefde nog.
Griezeldegriezel, misschien had je beter de nek om kunnen draaien? Ik ben een grote lafaard en kan dat denk ik niet.
‘Ze’ (die die dingen wel durven) zeggen ook: met de kop tegen de muur slaan….