Vijftien maanden hebben Guus en ik zijn pilletjes erin weten te krijgen.
De laatste weken is het hommeles.
De traditie van minipilletje in eerste hapje rosbief leidt ertoe dat hij het eerste hapje laat liggen.
Dan proberen in niet het eerste maar het tweede hapje.
Dat werkt heel even.
Hierna een iets groter pilletje.
Dat geeft al meer problemen.
Om het extra lekker te maken betrek ik de rosbief van drie verschillende slagers en wissel zo de smaken af.
De laatste dagen is de hele rosbief al suspect.
Vandaag laat Guus na een enkel zuinig proefje álles staan.
Terwijl (ik proefde zelf een plakje) het écht heerlijke rosbief is.
Heb de laatste weken ook geprobeerd: tartaar, leverworst, smeerkaas.
En natuurlijk al die overheerlijke loeidure allemaal verschillende miniblikjes.
Guus wil geen pillen.
Guus wil ook niet per se dood, denk ik.
Maar dat komt zo wel steeds dichterbij.
Steeds vaker denk ik: zal ik maar stoppen met die zinloze pogingen.
En Guus gewoon z’n eigen eind op een voor hem prettige manier zonder gedóe laten naderen.
Maar dat kan ik niet.
Nóg niet.
Ik snap dat je dat niet wilt en kunt. Heb hier zelf ook telkens weer mee geworsteld bij inmiddels vijf huisdieren, 2 honden, 3 katten. De vraag is: heeft het dier nog een leven? Wordt het alleen maar slechter?
Je schrijft dat je denkt dat Guus ‘niet per se’ dood wil. Tuurlijk niet! Maar zoals je hem beschrijft denk ik ook: laat hem in Godsnaam gaan.
Guus en ik hebben het er nog eens over gehad: sinds gistermiddag slikt hij geen pillen meer.
En houd ik op met proberen.
Het probleem dat wij hebben met onze (huis)dieren is dat wij denken dat zij ons eigendom zijn, dat wij beslissen oven hun wel en wee, hun leven en dood. Grotendeels is dat ook zo. Maar een zeer oud dier, dat dood wil, moet ge niet tegenhouden. Je moet rouwen, en over een half jaar haal je ergens een nieuwe, fijne kat. De circle of life is zo dat katten hooguit 20 jaar worden en mensen pakweg 80. Je moet je daarbij neerleggen. Maar wel rouwen, ja!
Overigens, @Nan, is er geen sprake van dat ik hier een kreperende kat alleen omdat ik daar zo’n lol in heb tegen beter weten in in leven zit te houden.
Guus gedraagt zich precies zoals vroeger (hoogstens wat meer ‘verwend’).
Het enige dat anders is, is dat hij zich niet meer met lekkere hapjes laat verleiden om zijn pilletjes te slikken.
“In Godsnaam” – waar haal je het vandaan!
Jee, sorry, ik heb het helemaal verkeerd begrepen.
@ Nan. Dat heb je inderdaad. Die kat slaapt, eet en leeft gewoon. Er is geen sprake van pijn of ander lijden. Hij is alleen doof en wil geen pillen eten. Moet hij daarom afgemaakt? Nee toch.