Terug
Om half zes wakker geschrokken uit een droom waarin ik steeds terugkeerde naar mijn oude kamer aan de Weesperzijde.
Zolderkamer met een ´ritme van de regen´-raam.
Ik heb er gewoond toen ik begin twintig was. En in de droom heb ik ´m aangehouden – voor alle zekerheid.
Twee keer lukt het terugkeren. En steeds breng ik meer spullen mee.
De derde keer zit er een pukkelig meisje van een jaar of negentien. Het is nu háár kamer want ik ben er te lang niet geweest. Bovendien: ik hoor er niet meer. Ze wil mijn sleutel.
Vier uur later (ik ben traag in het eigen dromen duiden) dringt door dat ik probeer terug te keren naar niet zo zeer mijn leeftijd toen als mijn manier van in het leven staan.
Want weliswaar heb ik er een hoop afgeleden kwa treurige liefdes. Maar het idee dat alles nog mogelijk was en wie weet wat nog zou komen – dat is weg.
Toen dus maar de PC en de radio aangezet voor R1J en leuke mail.
Voor Conny
De ‘denk je echt dat ik dát geloof’-blik.
AmEx
Ik bel American Express en bestel traveller cheques.
De credit card ligt voor me maar wat we vragen is: wat mijn naam is, wat mijn postbanknummer is, waar ze heen moeten (mijn huis).
Da´s alles.
En wie weet hebben ze nummerherkenning en kunnen ze zien dat vanaf mijn telefoonnummer wordt gebeld.
Maar hoe weten ze dan dat *ik* het ben en niet iemand die mijn achternaam weet en mijn postbanknummer en die zich toegang tot mijn woning heeft verschaft?
Jeroen Overbeek
Dit keer geen diepte-interview op het Fanlog van het Radio 1 Journaal, maar enkele vragen voorgelegd aan tv-presentator Jeroen Overbeek over hoe het zo komt dat die tegenwoordig vaak als presentator van het Radio 1 Journaal is te horen.
Wie het leuk vindt: kijkt hier.
Rob Trip 10-4-06
"Het blijft droog.
Het wordt een Hele Mooie Dag.
Tot Morgen."
In deze after the crush-periode waarin ik de schoonheid van mijn idool nog steeds zeer kan waarderen (pikte bij het ontbijt maken nog wat NOVA mee in de carrousel) ook weer eens goed de MD beluisterd.
Het is een weer-MD, das sowieso al mwah.
En een voorspelling is ook al minder dan een wéns.
De toon viel ook niet mee.
Maw: geen magie. Hoewel dat Tot Morgen wel leuk is.
Maar wat elke twijfel bij mij wegneemt: als hij volgende week en wellicht die erna paasvakantie houdt en wordt vervangen door Bert van Slooten en Menno Reemeijer en Marcel Oosten dan is dat wat mij betreft helemaal ok.
Yep. Tis echt over. De crush.
Eitje
Vlak voordat Hillary & co werden opgesloten legden ze een paar eieren.
De eerste dagen van het opgehokt zijn deden ze dat ook nog.
Zie je wel, dacht R.: "ze vinden het niet erg."
Nee, dacht ik: "die zaten nog in hun systeem en moesten er even uit – hier blijft het bij."
Ik kreeg gelijk.
Gisteren braken Hillary & co door de afrastering en verkenden 3,5 bijna vier uur blij ontspannen de schuur en de tuin.
Vandaag ga ik tegen donker hun gevangenis voorzien van verstopte lekkere hapjes en iets in mij doet me het deksel van het leghok openen.
En jawel: een (klein) eitje.
Got wat hou ik van die kippen.
Rob Trip ‘gewoon kijkend’ (voor Renesmurf)
Rob Trip (beetje onscherp helaas – ben uit training)
Â
Â
Â
Â
Â
Â
Â
Â
Â
Â
Â
“Jeanne,
Vanmorgen was ik op Internet op zoek naar Stine Jensen en kwam via een intelligente recensie op een van haar boeken op je leuke site.
Maar waarom iemand in vredesnaam nog steeds het font comic sans gebruikt op een website is een vraag die me op sommige momenten van mijn leven bezighoudt. Gelukkig niet te lang.
Maar ik wilde toch even reageren toen ik dat zag.
Kijk eens op een prikbord in de supermarkt, kijk eens op Internet, wanneer dit lettertype gebruikt wordt? Niemand die zichzelf respecteert doet dat.
Ik ga gewoon steigeren als ik het zie. Als ik een van je recepten wil printen zet ik het eerst in een word-document, verander de font en dan print ik het.”
En hieronder zet dit strenge type met koeieletters haar voornaam in een afwijkende kleur.
En nee, ik ken haar niet en ja, het gaat om een site met gratis door mij verstrekte recepten.
Sorry, Hill…
Rob Trip
Een maand of zo geleden besefte ik het opeens: m´n crush op Rob Trip was over.
Ik vond ´m nog wel leuk, maar geen wee gevoel in de maag tijdens Buitenhof, geen ´ik wil geen seconde van hem missen´ tijdens het Radio 1 Journaal.
Drie weken geleden keek ik niet eens naar Buitenhof maar beluisterde ik het R1J met Bert van Slooten. En als-ie op de radio was liep ik regelmatig de kamer uit als een onderwerp me niet interesseerde.
Net toch even Buitenhof gekeken.
Ook omdat ik even vrij wou van het Radio 1 Journaal. Een (halve) uitzending per week niet ´hoeven´.
Hij zag er érg goed uit, Rob Trip.
Gelukkig weer in overhemd-zonder-das dit keer.
Veel prachtige spontane lach.
Mooi haar heeft-ie.
Alleen jammer dat hij niet meer grijzend aan de slapen is: hij verft dus toch 🙁
Lente
Gratis
Tja. In het kader van het opruimen dus.
Afm. 11 x 9 cm.
Roep maar en ik stuur het toe.
Uit de column van André Manuel
En vooral heb ik deze week Rita gezien en ik beloof u, na vandaag hou ik er mee op. Rita. Generaal. Verdonk. Op de BouwRAI. Ze deed Pim Fortuyn uit het hoofd. Met het acteertalent van een soapie en de politieke overtuiging van een alcoholist die water ziet branden. Ze deed me denken aan een geestelijk gehandicapt nichtje uit Rijssen en daarbij de aantekening dat er ook onder de geestelijk gehandicapten ontzettend veel gigantische zeikers te vinden zijn. We gaan hier niet discrimineren.
Rita Verdonk is een typisch voorbeeld van iemand die dit land weer veel te veel tijd gaat kosten. Ze zou een voorbeeld aan Pim moeten nemen. En nu al naar Italië verhuizen. Lekker in een hangmat op Elba de Libelle lezend wijl Sylvio Berlusconi haar koelte toewuift met een opgerolde televisiegids. Maar ja. Die grenzeloze ambitie.
(Bron)
Drie mwah stempeltjes
Drie matige stempels. Wil iemand ze hebben tegen verzendkosten (=Â 95 cent)?
Te doen
* back-uppen
* ingevoerde boeken opbergen in dozen
* stapeltje boeken op overloop opruimen
* boeken uitkiezen voor de reis
* te-doen-lijstje maken met wat nog te doen voor ik afreis
Droom
Ik doe de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal en de nieuwslezer wordt onderbroken door de presentator met een soort ´breaking news´.
De presentator leest de nieuwe tekst en komt er niet uit en ik snap het ook niet (het gaat over economie) en dan breekt hij abrupt weer af.
Ik denk: hier moeten we over schrijven maar mijn mede-logster gaat over hem dus die mag het doen – ik zal haar even mailen.
En terwijl ik wacht tot de computer is opgestart zie ik de presentator opeens in mijn kamer. Alsof dat de studio is. Of alsof ik in de studio ben.
Ik zie hem op anderhalve meter. Ik kan hem bijna aanraken. Maar hij ziet mij niet.
Alsof we in twee verschillende dimensies zijn.
Opkomende plant
Bad girls go everywhere
Vaak heb ik me erover verbaasd: hoe ongelooflijk *braaf* Hillary & co zijn.
Al die keren dat de ren was ingestort en ze gewoon naar buiten hadden kunnen lopen, al die keren dat ik bij het eten geven het deurtje open liet staan – binnen bleven ze.
Tot vandaag.
Ik doe wat ik altijd doe.
Ik zet een overheerlijke maaltijd neer. Loop dan met deur op een kier weg om hun water te verversen, keer terug en halverwege het pad: een & co. Die weigert terug te gaan.
Die langzaam, voorzichtig, het terras op loopt. En dan de schuur in. Zachte geluidjes van opwinding makend.
Daar is ook Hillary. Gevolgd door de andere twee & co´s.
En ik denk: snel nu, meisjes. Wég uit het zicht van de straat. Gelukkig: ook zij gaan de schuur in.
Ik ga naar binnen en naar boven. Ik heb niets gezien. En als iemand anders wel iets heeft gezien: o jee – ze moeten zijn uitgebroken (wat feitelijk ook zo is).
Rond zes uur gaan ze op stok. Dan gaat de ren weer dicht. En morgen zal ik beter oppassen.
Maar voor nu: heel even vrijheid.
Geniet ervan, meisjes. En dan drie weekjes slapen en dan mag het weer écht.