Telefoon
Het is acht uur de telefoon gaat en het is de vrouw van de dierenarts.
Hillary & co zijn morgen precies een jaar geleden voor de tweede keer ingeënt en dus moeten ze morgen weer geënt worden want anders moet het weer twee keer en als het morgen gebeurt maar 1x.
Of ze tussen half twaalf en twaalf klaar kunnen staan.
Ik zal R. bellen, zeg ik. Of die kan komen. En dan bel ik terug.
Maar R. is er niet. En als ik terugbel krijg ik de jonge dierenarts die vorig jaar is komen prikken waarbij een & Co er toen in is gebleven. Het nummer is nl overgeschakeld.
Morgen tussen acht en negen kan ik de praktijk bellen.
Om ‘ja’ te zeggen op de afspraak. Of nee.
Ik heb hier een helemaal niet goed gevoel over.
I say motivering, you say motivatie (and you’re wrong)
In het Radio 1 Journaal een item over ABN Amro en de rechten van de aandeelhouders.
De Ondernemingskamer van de Rb Asd heeft de aandeelhouders in het gelijk gesteld.
“Ja maar,” zegt Govert van Brakel tegen economisch redacteur André Meinema, “wat is de motivátie van de rechtbank?”
Nou, zegt die, “de motivatie is….”
Waarbij ik door de grond zak van gêne.
De motivatie van de rechter, ik hoor het raadsheer in het hof Asd Sluijter nóg zeggen “is of hij zin heeft in zijn werk en daar hebt u niets mee te maken”.
Tis *motivering*, heren. Motivering.
En om dat te weten hoef je toch echt geen rechten te hebben gestudeerd.
Wég ermee
Het is 3 mei en ik blijk nog twee kleine kalendertjes over te hebben – ik *krijg* wat van die dingen.
Eentje is van SpongeBob, de andere van Betty Boop. Ze staan in de Winkel voor € 3,50 per stuk (stomme ik kocht ze in voor $ 3,99 per stuk) plus € 1,65 verzendkosten.
Wie eh… ‘maakt me los’. € 1,95 all in per kalendertje – alleen voor loglezers.
Grijp die kans en moge ik mijn lesje mbt de kalenders hiermee *eindelijk* hebben geleerd.
Tis Menno!
Omdat ik toch vroeg op ben (dank je, jetlag) en omdat ik er aan hecht het tijdens mijn afwezigheid behoorlijk ingestorte Fanlog weer wat op te hijsen om zes uur de radio aan voor het Radio 1 Journaal.
Menno Reemeijer! Met onderwerpen die me de ballen interesseren maar een vrouw kan niet alles hebben.
Marcel Oosten is Filiaalhouder en belooft iets moois over een onderwerp dat me ook al niet kan boeien. Wat me niet zal weerhouden het met een open mind en een open hart te beluisteren.
Twee van mijn favorieten in 1 uitzending!
Dit wordt een Hele Mooie Dag.
Gluren naar de buren
Gluren naar de buren (verantwoording)
Gluren naar de buren – ik doe het al een tijdje (via de camera) en sommigen vatten het op als dat ik mensen naar wie ik gluur/kiek belachelijk wil maken.
Dat is niet zo.
Andere mensen fascineren me.
Vanuit de verte. Te dichtbij wil ik ze niet hebben.
Maar ik kijk graag naar ze, denk over ze, fantaseer, bedenk een beeld hoe ze misschien zijn.
En ook geeft het een kick te bespieden. Dat zij niet weten dat ik kijk. En al helemaal niet dat ik fotografeer.
Stout voel ik me dan.
Ik neem een risico. Dat iemand naar me toe komt en me stijf vloekt en wat maak je me nou.
Waarop ik dan niks kan zeggen.
Als het lukt zo’n foto word ik even high.
Als ik toch niet durf zeg ik ‘trut’ tegen mezelf.
En als ik wel de foto neem maar met de camera op te veraf stel ik mezelf diep teleur.
Nou ja – tis niet zo simpel dus, ik en Gluren naar de Buren.
En bij sommige foto’s zal ik uitleggen wat ik toen voelde en bedoelde en bij de meeste niet.
Yuma, AZ
Drift
Ze bedoelen het niet slecht, de Barneys. Denk ik.
Alleen raken twee van de drie door het dolle heen van drift als ze merken dat Hillary & co ook iets te eten krijgen.
Ook al krijgen zij eerst én extra lekkere hapjes. Al verwen ik ze helemaal aan het andere eind van de tuin en gooi dan snel wat graan achter de grijze bak voor Hil & co: de trutten komen aanstormen en jagen mijn liefjes weg.
Ik heb hanen gehad die dan ingrepen. Ook hennen trouwens (ouwe Betty).
Dus verdiep ik me in wat een haan in deze voor Hillary & co en mij kan betekenen.
Niet veel, blijkt.
In theorie kan ook de afwezigheid van hanen meespelen. In natuurlijke omstandigheden waken de hanen over het gedrag van de hennen. Zo kakelt een kip wanneer ze een ei heeft gelegd om de haan te roepen die haar – volgens het oerschema – terugbrengt naar de groep. Maar op het pikgedrag hebben ze weinig invloed, denkt Blokhuis. `Hanen zullen hoogstens excessief gedrag intomen; niet het symptoom zelf. Het is een wijd verspreid misverstand dat pikken een vorm van agressie is. Daarom verwacht men te veel van de haan.’
Vermoedelijk heeft de opvoeding van de jonge kip wel invloed, zegt hij. `In een natuurlijke situatie doet de kloek het kuiken vóór hoe ze voedsel vindt. Ze pikt op de grond, maakt een geluid en laat het kuiken het gevonden voer zien. Zo leert het beest naar de grond te pikken in plaats van naar iets anders.’
Ook denkt hij dat moderne legkippen, die bijna een eeuw lang uitsluitend zijn gefokt op de eierproductie, onbewust zijn geselecteerd op een grotere neiging tot verenpikken. Er zijn kippenrassen die het minder doen, maar die produceren ook minder eieren. (Bron)
Wat ik ook heb geprobeerd: doen of ik een haan of oude hen ben.
Door de Barneys bij agressie zelf een corrigerende tik in de nek te geven en naar ze te schreeuwen.
Tot nu toe zonder succes.
Toch denk ik dat daar een oplossing kan liggen.
Logaanbieding Big Bird horloge
Een mooi plastic digitaal Big Bird horloge.
Afm. klokje 4 x 3,5 cm.
Lengte bandje 23 cm.
In de Winkel voor € 7,25.
Logaanbieding *incl* verzendkosten alleen vandaag € 5,00.
Ik heb er drie.
Vind ik hier vandaag drie ‘hebbes’-commenters die binnen een week betalen dan haal ik het horloge uit de Winkel.
Hebben zich morgenochtend voordat Marcel Oosten met het Filiaal begint geen drie hebberds gemeld dan is het horloge daarna alleen via de Winkel voor € 7,25 plus € 1,65 verzendkosten = € 8,90 te krijgen.
Need I say more.
Levende vogelnesten
Ga hier gluren naar de buren maar dan die met veertjes en een snavel.
Met dank aan Lyda.
Yuma, AZ
Kieken
Ik ben gefascineerd door hoe anderen wonen.
Sowieso vind ik andere mensen nogal spannend als ik ze maar waarneem en er niets mee hoef.
(hierop kom ik terug bij ‘Gluren naar de buren’)
Graag rijd ik rond door woonwijken.
Langzaam. Kijkend.
En als ik het durf: fotograferend.
Maar zomaar in een woonwijk foto’s maken durf ik eigenlijk niet.
Dat doe ik dan ook zelden.
Thank the Lord for yard sales dus.
Snelle kiek van de sale waar ik wás met als uitleg als ze iets vragen dat ik overal waar ik iets koop ik ook een foto maak. En dan stiekem nog wat buurtuinen.
In de Yuma Foothills kiekte ik eerst de yard sale en toen de mooie man.
Die het vóelde en omkeek. Waarop ik in mijn onhandigste Engels (bewust overgaand op ‘kjoet’) uitlegde dat wij in Joerop niet van die mooie auto’s hebben en mocht ik een foto maken terwijl hij um waste?
Tuurlijk, zei aardige jongeman. Hij had er trouwens nog 1 – zou hij die ook even uit de garage rijden?
Nee, nee, het moest natuurlijk lijken.
Snelle kiek dus (want voelde me toch wat ongemakkelijk).
Probleem
Ik rijd door een buitenwijk van Las Vegas, zie een 99 ct-store, ga er voor 100 dollar shoppen.
Bij de kassa trek ik mijn Mastercard. En toon desgevraagd mijn rijbewijs.
Mm. Probleem.
Op mijn credit card staat Jeanne als voornaam. Op mijn rijbewijs Adriana.
Klopt, zeg ik en leg uit dat zij toch ook een birthname als William hebben en dan iemand Bill noemen en dat dit ook zoiets is. In Nederland dan.
Het Chinees ogende meisje vertrouwt het niet.
Ik trek nog drie credit cards en mijn paspoort: kijk maar, ik ben het echt. Mm.
Ze roept er iemand bij en legt die in het Chinees oid het probleem uit.
Achter mij vormt zich een lange rij en ik sta te zweten als een ware bandiet.
Traveller cheques dan! Probeer ik. Kijk! American Express! Gegarandeerd.
De meisjes kijken maar zeggen niets.
Het tweede meisje pakt de telefoon. Weer Chinees.
“Manager says NO.”
Intussen portemonnee omgekeerd: kijk, ik heb het nét.
Of zijn mijn American Dollars nu ook niet goed meer.
Nou – vooruit.
Omdat het winkelwagentje het parkeerterrein niet op mag (anders zou ik dat misschien ook nog stelen) helpt meisje 2 me bij het dragen van de tassen naar mijn auto.
Ze komt uit Zuid-Korea zegt ze. En dan: “Hiddink.”
Ik kan haar wel zoenen om deze simpele ‘band’ en smeek haar bijna zijn voornaam voor me uit te spreken. “Guus, Guus, Guus.” Helaas.
Toch verzeker ik haar dat she has made my day wat niet waar is want ik voel me nog zeker twee, drie uur een zeer suspecte creepy crimineel.
Oogst op de Dag van de Arbeid
54 uur (en een beetje)
Ongeveer 54 uur ben ik nu terug.
Het voelt langer.
Vannacht slecht geslapen maar geen nachtmerries (das goed).
Radio 1 Journaal beluisterd dat vooral bestond uit buitenland (heb ik weinig mee, ja, weet ik, is fout, maar kan het ook niet helpen). En er was geen reportage die *niet* werd herhaald.
Groot deel administratie van de Winkel van april gedaan (braaf).
Pakjes weggebracht. Bij Plusmarkt een muntje voor een knikker gekregen.
Tijdje staan kijken hoe luidruchtige drukke jongetjes knikkers verwierven en dubbele die ze gingen ruilen en tjonge, konden die mondjes ooit dicht.
Er achter stonden twee kleine meisjes. Jaar of zes (denk ik). In het roze. Stil te kijken.
“Willen jullie mijn muntje?” (ervan uitgaand dat ze bij elkaar horen). Heftig knikkende koppies.
Drie weken weg geweest en er is alweer een Rage.
To the left, to the left
Logaanbieding
Zes verschillende mooi gemaakte ‘pinwheel charms’.
Fijn bewerkt.
Afm. 2 x 2 cm.
Logprijs incl. verzendkosten € 2,95.
‘Hebbes’ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen.
Zodra ik ertoe kom voor méér in de Winkel.
Aanbod geldt tot ik morgenochtend de computer aan zet en dat kan dankzij de jetlag heel vroeg zijn.
Wennen
“Ik moet aan ze wennen” zeg ik tegen R. wanneer die vraagt wat ik van de Barneys vind.
Kwa eufemisme.
Want wat ik bedoel is dat ik het ondankbare krengen vind.
Krijgen ze na anderhalf jaar in een hok met uitloop een giga terrein met een zeer gevarieerd menu (graan, wormpjes, groenvoer-zelf-te-plukken).
Maken ze een missie van het Hillary & Co wegtreiteren zodra er ergens voer in zicht is.
Ik voer eerst de tuthola’s en als die zich op de maaltijd storten ergens verderop Hill + vriendin. Maar zodra de Barneys dat gewaar worden rennen ze naar mijn liefjes en jagen ze weg.
R. zegt: spring ertussen.
Doe ik.
Maar Hillary & Co hebben de dreiging dan al waargenomen en zijn gevlucht.
Stiekem voeren probeer ik.
Wanneer de Barneys even iets anders doen sluip ik met graan en hapjes naar Hillary.
Eerst reageert ze niet. Dan – voorzichtig – wel waarna de kauwtjes neerdalen en als ik daartegen optreed rennen ook Hillary & Co weg. Ook als ik niet optreed en de kauwtjes alles snaaien trouwens.
Ik moet dus ‘wennen’ aan de goedlegse krengen die mijn niet-legse liefjes het leven zeer zuur maken.
En overweeg de aanschaf van een haan om ze mores te leren.