Het duurt tot twee uur voor Guus op bed komt.
En om vijf uur: Eebje.
Een half uur later: een kotsend Eebje dat ik nog net op tijd van bed kan duwen.
Waarna ik de kots moet opruimen met licht aan dus denkt Sammie dat we opstaan.
Wat op zichzelf om half zes niet zo’n vreemde gedachte is ware het niet dat het zondag is en ik tot half acht (Femke en Agnes naar buiten laten) mag uitslapen.
Ik kruip weer in bed met Eebje tegen mijn hoofd.
Op de vensterbank zitten Guus en Sammie naar me te kijken.
Ik ben er niet gerust op.
Dus sta ik om zes uur op.
Sammie komt niet welkom-been-wrijven.
Sammie is al dagen niet meer aanhalig.
Hij zeurt wel om eten. Dat hij dan niet krijgt (buiten de normale tijd) omdat ik ‘ik ben baas’ moet uitstralen.
Alles moet zijn weg weer vinden dat is duidelijk en Sammie went er wel aan dat jij de baas bent en niet hij…al hoop ik voor jou dat hij snel weer wat aandacht komt vragen.
Dat kotsen zat zeker in de lucht ook Porky was lekker aan de gang